Co dla Ciebie znaczy być katoliczką?

Jestem katoliczką wyrwaną ze szponów diabła. Wspaniale było powrócić w objęcia Najwyższego.

Ja jestem obecnie w fazie, w której chyba jest albo kiedyś była Ircia, mianowicie definiuję siebie jako "wierząca ateistka". Można powiedzieć, że wierzę w Boga, ale tego Boga inaczej pojmuję niż tradycja nakazuje.

Pelikanku- ja wierzę w Boga, nie w którąkolwiek religię i w prawdy religijne.
Jeśli miałabym się jakoś określić w umownym systemie to moje poglądy są bliskie panenteizmowi oraz jestem niereligijna, z tego co powszechnie w naszym kręgu kulturowym nazywa się religiami najbliższy jest mi taoizm, buddyzm, jeden z nurtów hinduizmu czyli advaita vedanta.
Ogólnie: Bóg-tak, duchowość-tak, religia rozumiana jako system wierzeń, prawd religijnych, rytuałów, nakazów i zakazów-nie, religia jako osobista relacja z szerokopojętym sacrum-tak, etyka/moralność- złota zasada etyczna plus roboczy system 7wartości wyższych.

Cześć jestem nowy i zaznaczyłem "inny"

Wierzę, że wszystko ma swoją przyczynę, taka moja wiara jest. Nie wiem czy każdy skutek ma jakiś skutek, może są skutki które nie mają dalszych skutków.
Wierzę jednak że każdy skutek ma swoją przyczynę.

Jestem katoliczka, wierzącą, chodzącą do kościoła co niedziele. Nie jestem święta i mam swoje wady jak każdy, jestem tylko człowiekiem. Bóg jest Alfa i Omegą. Pozdrawiam i dobry wieczór

Moja wiara jest bardzo prosta. Wierzę w jeden Byt, który przejawia się w różnych perspektywach, w sposób spójny.

Witam Was. Przez całe życie byłem niepraktykującym katolikiem. Trzy-cztery lata temu zacząłem chodzić sporadycznie do kościoła, potem coraz częściej. Była to dla mnie forma "relaksu", oderwania się od szarej codzienności, usłyszenia czegoś mądrego, życiowego. Jako historyk z zamiłowania, interesowały mnie zawsze historyczne aspekty chrześcijaństwa, Jezusa (jego historyczności), a także ile prawdy jest w różnych opowieściach z Biblii (Potop, Exodus). Z czasem zainteresowałem się również religią na gruncie duchowym.
Obecnie staram się chodzić do kościoła regularnie (choć nie zawsze się to udaje). Chciałbym się mocniej zagłębić w chrześcijaństwo, "poczuć" je, być bardziej świadomym katolikiem. Mam problem z niedowiarstwem, głównie z powodu mojego "naukowego" podejścia do różnych rzeczy. Nie potrafię wziąć czegoś na wiarę, zawsze szukam racjonalnego wyjaśnienia różnych rzeczy. Miałem tak nawet podczas czytania o cudach Jezusa w Nowym Testamencie. Ot, takie moje zboczenie

Witam Was. Wierzę w Boga. Jestem katoliczką. Należę do wspólnoty neokatehumenalnej, 4 rok będzie w kwietniu. I etap był w tamtym roku, teraz będzie II etap. Interesuję się religią, ale póki co mam mniej czasu z powodu nauki na studia. Za półtora roku ja myślę, że więcej będę mogła czasu poświęcać (nie mówiąc o wakacjach).

"Wierzysz? Kim jesteś?"

Wierzę, że nie jestem, taka jest moja wiara.
Brzmi to paradoksalnie, wiem 😊

jestem wątpiącym, poszukującym chrześcijaninem, dlatego zaznaczyłem inny

Jestem głęboko praktykującym relaksonautą.

Jestem ( w znaczeniu bycia, stawania się).
A kim? To kwestia subiektywnego punktu odniesienia

Nawracam się na chrześcijaństwo. A konkretnie na starokatolicyzm.
A co mi tam szkodzi.

Cześć, jestem katolikiem, który w pewnym momencie życia utracił wiarę w Boga.