Psalm 25
"Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę,
Tobie ufam, Boże, niech zawód mnie nie spotka.
Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną,
nikt bowiem, kto Ci zawierzył,
nie będzie zawstydzony.
Wstyd spotka wszystkich, którzy łamią wiarę
idąc za marnością.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Nie pamiętaj mi grzechów i win mej młodości,
lecz o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu na dobroć Twą, Panie."

..."Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną"...
A ci urojeni wrogowie to może są dzieci innego Boga? Zeusa? światowida? Manitou?
Przecież są dziećmi Tego Samego, na wzór i podobieństwo Jego wytworzeni?
Czy kiepsko główkuję? Nie wstawiajmy bajęd, tu są dorośli.

"Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną" - to mówię ja, Mareta.

A ja ci powiadam, choć się dziwię, że pomimo przeżycia tylu lat, jeszcze sobie tego nie uświadomiłaś: Nie stawiaj oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Słyszałaś, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja tobie powiadam: Miłuj nieprzyjaciół i módl się za tych, którzy cię prześladują.

Uważasz może, że to jest dowód na pielgrzymowanie Jezusa do tybetańskich buddystów?
Nie. Są to tylko przysłowia Beduinów palestyńskich, którymi się popisywano w specjalnych okolicznościach. Do ksiąg Pisma Świętego dostało się wiele serii takich przysłów i przypowieści. Trzeba je stosować w interpretacji przysłów i przypowieści, jako wezwania do rozsądku. (tak jak z oddawaniem tej szaty, gdy miewało się na sobie tylko jedną, a najwyżej dwie )

Te przysłowia beduińskie, to były spisane pod natchnieniem Ducha świętego, czy może On ich opuścił?
Jak je stosować i kiedy, to wie wiedzą tylko kapłani KK i Mareta, czy może jeszcze ktoś?

Nie są, stworzenie z prochu/ziemi to nie to samo co zrodzenie. By stać się Jego dzieckiem potrzeba na nowo się narodzić, oczywiście z Ducha...bo Bóg jest Duchem.

Jak zwał tak zwał. Mowa ma być tak tak/nie nie. Wszyscy ludzie są Jego Dziełem. Na wzór własny wytworzonym. Skąd nagle tylu tych wrogów, co jako lwy.....? Czyżby stara dydaktyczna zasada : dziel i rządź?

Nikt nikogo nie dzieli, to sami się dzielimy dokonując wyboru. Tak jak napisane albo mówimy Mu tak, albo nie.
Podobieństwo to nie oryginał, który np. jest Życiem Wiecznym(taka natura)

Często daleko szukamy nie zważając na siebie, może to w sobie należy szukać? Np. jak psalmista Dawid?

Poetycznie, wymijająco.
A w temacie?

Ktoś się na swój wzór wytworzył. Spryciarz!
Ale innym raczej nie udałby się takie ono!

Wróg to przeciwnik Słowa/Syna.
Każdy kto sprzeciwia się Słowu tym samym popełnia grzech przeciwko Duchowi Świętemu.
Grzech którego Bóg nie wybacza to w rzeczywistości plon naszego własnego wyboru.
Bóg może wszystko prócz "łamania własnych zasad" to byłaby sprzeczność z Prawdą którą On jest(wyważona doskonałość(Miłość-Sprawiedliwość-Prawda) kontra dar wolnego wyboru)
Słowo z raju za Słowo sprzed 2000 tyś lat (sprawiedliwe?) Warunki te same, nic poza i ponad.
"Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; 17 ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz"
"Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne(..)Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje"

Poniekąd tak. To grzech, w którym tkwimy i którego nie chcemy się wyrzec. To grzech, którego nie żałujemy i nie chcemy żałować. To świadomy wybór zła i wybór uporczywego trwania w nim.

Smieszkowanie obok tematu nie zasłoni faktu, że król jest nagi. Albo nadstawiany policzek, albo eksterminacja wrogów. Apologeci nic tylko w kółko chcą mieć zjedzone ciastko.
Dopiero odpowiednio zapytany wczoraj ks.prof. Piotr Moskal w radyju wreszcie przyznał, że Bóg nie stworzył świata i nas w sposób doskonały.
Podobnie - Pismo roi się od absurdów i sprzeczności.

W którym miejscu Pismo stanowi, że człowiek jest doskonały?

Bóg rzekł, że wszystko co stworzył jest DOBRE, ale gdyby nawet przyczepić się... dobre to tak jak doskonałe...to jednak cały świat , wraz z człowiekiem popadł w marność.
Gdzie więc widać sprzeczność?

Ciągle słyszę z ambon, z radyja, czytam od katolików , że wszystko było doskonałe łącznie z człowiekiem i dopiero GP = konsumpcja jabłka/owocu wszystko w Jego Dziele popsuła. Łącznie ze zwierzętami, co w raju tylko łącznie z lwami trawę jadły .
Ks. prof. Moskal nawet objaśnił, czemu stworzenie światów doskonałych nie nastąpiło, jednak omijając szerokim łukiem racjonalność, która nomen omen była tytułem audycji, nie wspomniał o nie do przeskoczenia nawet dla Stwórcy/Stwórczyni/Stwórców /Stwórczyń prawach biologii i fizyki. Może spróbujcie odgadnąć tok wywodu księdza profesora. Nie dacie rady. Ale dla wnikliwych link do audycji. Rozwiązanie jest w części pierwszej, telewizyjnej. Ale szczyty elokwencji i erudycji dopiero w drugiej. Polecam. Link jutro.

https://www.radiomaryja.pl/multimedia/r ... sci-wiary/