Nie wszędzie sa " ludzie-roboty" . To zależy od kultury danej części świata. W Polsce może po części tak, ale Włosi np są bardziej hałaśliwi w kościele, a mieszkańcy Afryki tańczą w czasie Mszy św.
To co opisujesz miało miejsce może 20 lat temu. Zewnętrznych oznak pobożności jest coraz mniej. Idąc po przyjęciu Komunii nikt nie składa rąk, a a czasem trzyma je w kieszeni, nie przyklękamy tylko kucamy, brak powagi. itd. itd
Grzesznej myśli nie brakuje, bądź pewien.

Było w filmie amerykańskim :
W świątyni z dobrym chórem gospel nawet Chasyd uwierzy w Jezusa.

Twój wybór. Wolisz przed Buddą. Wolisz drogę głupkowatych drwin i złośliwych docinków. Wolisz ranić tych, których nie rozumiesz.
To przykre. Tym bardziej, że kiedyś, tak mi się wydawało, chciałeś zrozumieć. Teraz odwrotnie, starasz się wypierać tego i szydzić. Boli mnie taka postawa. Ale wierzę, że jednak obudzi się w Tobie dobro i stanie się ono Twoim celem.
Niezależnie od tego jak starasz się obrazić Boga i Jego wyznawców, On Cię kocha. I cały czas czeka na Ciebie. A jeśli będziesz uczciwie szukał Prawdy, to kiedyś odnajdziesz Boga. I Jego miłość.

@Idacy,

Przepraszam za przykrość. U mnie to jest taki efekt wahadła. Im bardziej przechylam się do katolicyzmu, tym bardziej mam go dość i wahadło z tej pozycji przechyla się w drugą stronę, do buddyzmu.

Prawdopodobnie ani nie jestem katolikiem, ani buddystą, lecz niepotrzebnie poddaję się temu mechanizmowi wahadła.

Chociaż buddyzm tybetański pozwala człowiekowi rozwinąć jego doskonałe właściwości i go uwolnić. Wydaje mi się, że katolicyzm tego nie potrafi.

1)Dlaczego wielowiekowe tradycje wspólnego zachowania się w kulcie świątynnym w katolicyzmie deprecjonujesz, zamiast wskazywać na ich wartości, jako ułatwienie wspólnego przeżywania spotkania z Bogiem?. Tego nie masz w buddyzmie, ale tylko dlatego, że zasadniczo jest to religijność ateistyczna.
2) Powaga w liturgii? Tak, bo spotykamy się nie z sobą wzajemnie (na to mamy siebie dość poza kościołami, a wszędzie spotkania takie "ekumeniczne". Spotykamy się z Chrystusem, Emmanuelem"=Bogiem z nami, a nie rozpraszać innym tej świadomości.
3) Natomiast nie chodzi o okazywanie sobie wzajemnie własnej pobożności i świętości. Tak Cię uczono, zanim się tej wiary wyrzekłeś?


Wchodzenie w siebie przez swój pępek, kontemplowanie swojego ja i ludzkiej ideologii wyzwolenia się "od siebie" czyli własnych pożądań jest to po prostu absolutnym subiektywizmem. Żadnej gwarancji na obiektywną prawdę.
Jedynym niezłym skutkiem jest ratowanie przyrody od zniszczenia przez europejską industrionalność. Ale dlaczego buddyści cichaczem lub publicznie korzystają jednak z wytworów industrii?

P.S. Jednak nie sympatyzuję z metodą dążenia do postępu za wszelką cenę i wychowania młodzieży przez rywalizację, konkursy i rankingi, w których już w szkołach podstawowych jednostki dążą do pierwszego miejsca po plecach dziesiątków innych kolegów słabszych, którzy... muszą przegrać.

Mnie do tego prowadzi. Na miarę moich możliwości i starań. Nie do nirwany, ale harmonii i zgody. Do doskonalenia się (cholernie opornie mi to idzie). Moja droga, jest drogą sprzeciwów, niezgody, wątpliwości. I pytań, które oburzają teologów. Od odpowiadają z piedestału, a ja nie czuję się niższym. Ale nie potrafią wyjaśnić. Dlatego sam szukam odpowiedzi. Znajduję lub dalej szukam.
Ale mam kierunek. Jak żółw ociężale, a kompas wskazuje kierunek. Na azymut. A czasem okrążam przeszkody i ponownie odszukuje azymutu. I dale się posuwam w wyznaczonym kierunku.
Pełen pokory przez nieznanym, nieogarnionym, przekraczającym moje horyzonty.
Ktoś powiedział: Wiem, że nic nie wiem. Bo był świadom swojej niewiedzy.
Tylko głupiec zawsze wie.

Między nic nie wiedzieć a wszystko wiedzieć jest całe spektrum wiedzy/niewiedzy.
Tak jest w chrześcijaństwie. Nie można z tego rezygnować!

Sugerujesz, że wierzący więcej niż zwykły człowiek?
Jest chyba odwrotnie. Zasady wiary zna tu u nas każdy od dziecka. Start wszystkich jest równy.
Ale z czasem niektórzy nabierają dodatkowej wiedzy, dokonują przemyśleń, uzupełniają posiadane dane, co w efekcie odwodzi ich od wiary. Tym ,co tkwią w wierze , najwyraźniej nie jest to dane.

Pod względem wiedzy na tematy ogólne, zawodowe, katolik niczym nie różni się do ateisty, agnostyka czy innowiercy.
Jednak w zakresie wiedzy religijnej łatwo zauważyć wielkie różnice. Wynikają one z tego, że katolik wciąż się uczy. Całe życie poznaje swoją religię.
A w zakresie wiary widać przepaść. Katolik wierzy i rozwija swoją wiarę. Do końca życia ja pogłębia. A niewierzący nie maja czego zgłębiać, jeśli nie mają wiary (z definicji).

Łudzisz się. Dawno się przekonałem, że większość wierzących pozostaje na poziomie szkolnej katechezy. A wielu niedowiarków z racji przyzwyczajenia do namysłu zgłębia Pisma i dokumenty Kościoła.

Przynajmniej tak czynić powinien.

ale to było przewidywalne, że jak Bóg postawi w raju zakazane drzewo, to, że prędzej czy później, człowiek - Adam albo Ewa sięgnie po ten zakazany owoc. To była tylko kwestia czasu. I bynajmniej nie trzeba jakiegoś wielkiego geniusza, żeby przewidzieć takie zdarzenie. Prędzej czy później Ewa albo Adam sięgnie po zakazany owoc. Co prawda w raju był jeszcze gadający wąż więc to nie była tylko wina Ewy - ale to ludzie ponieśli karę.
Jaka wolna wola? -Prędzej czy później ludzie i tak sięgnęliby po zakazany owoc.

Więc uważasz, że Bóg powinien powołać do bytu roboty, a nie rozumnego i wolnego człowieka? Może Bóg gdzieś takie ma, na jakieś zielonej planecie zielone ludziki.
Tu na ziemi Bóg miał inny gust! Powołał nas, takich właśnie!

Pełna zgoda, tu na ziemi powołał rozumnego człowieka z pełną świadomością, że pogoni go z Raju na zbity pysk.

Na zbity pysk to Ty się tu potknąłeś, nie Bóg.
Człowiek z powodu niewierności utracił tylko dary NADPRZYRODZONE, człowiekowi nienależne.
Wrócił człowiek tylko do stanu ewolucyjnego, z okresu przed powołaniem Adama do stany synostwa Bożego.