Raczej gdybyśmy żyli w raju nie byłoby egoizmu.

ten etap mamy już za sobą

Pierwszy z problemów moim zdaciem jest prosty do rozwiązania .
Grzech [ zabójstwa ] popełnia tylko i wyłącznie ten który podejmuje decyzje przystawienia broni do czyjejś głowy .

Jeśli ktoś przystawia do głowy niewinnemu człowiekowi pistolet i rząda wykonania jakiegoś polecenia , jest jedynym winnym ewentualnej śmierci tego niewinnego człowieka , bo to jego wola przystawienia komuś pistoletu do głowy jest przyczyną ewentualnej śmierci .

Co do drugiego przypadku , to bardzo podoba mi się sprytne rozwiązanie podane przez przedmówców . Zwolinić i wspomóż .
Z drugiej strony , pracodawca nie ponosi odpowiedzialności za nieodpowiedzialne decyzje prokreacyjne pracownika .
Nie ma zatem przymusu moralnego szczególnego traktowania go .

Wszelkie motywy popychające go do wspomagania akurat tego złowieka mają charakter emocjonalny [ empatyczny ] , a nie wynikają z logiki .
Co innego natomiast dotyczy wspomagania ubogich w ogóle .
Żyjemy w takim świecie jakim go uczynimy .
Ktokolwiek oczekuje sparcia w trudnej sytuacji winien sam takiego wsparcia udzielać innym , bo żyjemy w takim świecie jakim go w dostępnym nam zakresie uczynimy .

Pozdrawiam .

Nie zgadzam sie.

Nie przestajesz byc czlowiekiem przez fakt, ze ktos do Ciebie celuje z pistoletu.

Dopoki jestes czlowiekiem, masz zachowywac sie jak czlowiek, to twoj zasmarkany obowiazek.

Bez wzgledu na to, czy jestes katolikiem, muzulmaninem, czy swiadkiem jehowy.

Jesli zas strach o wlasne zycie pozbawia Cie czlowieczenstwa, wtedy i tak nie podejmujesz zadnej decyzji, wiec nie ma mowy o winie ani o grzechu.