Swego czasu przeczytałem pierwszą część tej trylogii. Dowiedziałem się, że została wyklęta przez Kościół. Strasznie się zdziwiłem ponieważ w pierwszej części nic takiego strasznego nie było. No może, poza stwierdzeniem, że w świecie gdzie rozgrywa się akcja, Kościół ma wielką władzę i ingeruje w życie ludzi. No ale to straszne nie jest. W rzeczywistości ta było przecież z tym, że kilka wieków temu.

Po przeczytaniu drugiej i trzeciej części zrozumiałem o co chodziło. Dla tych co nie wiedzą po krótce wyjaśnię.

W świecie Pullmana istnieje tak na prawdę nieskończona ilość światów. Występują w nim też cząstki elementarne obdarzone świadomością nazywane Pyłem, Cieniami lub Sarfem w zależności od świata. W jednym ze światów cząstki zaczęły się do siebie przyciągać tworząc rozumne istoty znane nam jako anioły. Pierwszy z aniołów nazwał siebie Absolutem i wmówił innym, które powstały po nim, że to on je stworzył i wszystkie światy. Większość z nich uwierzyła. Była jednak na świecie anielica (imienia nie pamiętam), która powstała niewiele później od Absolutu i była od niego znacznie mądrzejsza. Poznała jego sekret i wiedziała, że nie jest stwórcą. Zaczęła opowiadać to pozostałym aniołom czym sprowadziła na siebie gniew Absolutu. Została wygnana z jego królestwa wraz ze wszystkimi aniołami, którzy jej uwierzyli.

W trzeciej części książki opisana została kraina zmarłych. Po śmierci każdy człowiek udaje się do niej w postaci ducha gdzie jest nieustannie gnębiony bez względu na to czy żył dobrze czy też nie. Znamienne są słowa męczennicy, która umarła za wiarę i spotkał ją taki los...

W świecie głównej bohaterki Kościół ma dominującą rolę w życiu. Wszystko od niego zależy i nic bez jego wiedzy dziać się nie może. Inkwizycja przy tym to pikuś. Bardziej komuna. Wszelkie formy buntu przeciwko Kościołowi są stanowczo tłumione.

Na deser zostawiłem sobie ciekawą nazwę. Fizyków w tym świecie nazywa się... teologami eksperymentalnymi.

W czasie akcji książki Absolut był już wycieńczony (aniołowie żyją bardzo długo ale są śmiertelni). Ginie uwolniony z klatki, która utrzymywała go w całości, zwiany podmuchem wiatru. Władzę przejął jego główny "goryl" (imienia zapomniałem). Szykuje się wojna między nim a zwolennikami wolności. Bardzo ciekawe

A teraz wyjaśnienie po co ten temat. Aby poruszyć dyskusję na temat tego czy rzeczywiście wszystko jest tak jak różni księża, mnisi, rabini i inni mówią o Bogu. Czemu żadna religia nie mówi o tym, że Bóg jest zły (nie twierdzę, że jest ale czemu nikt tak nie twierdzi?). Czemu Bóg zawsze jest postrzegany jako idealnie sprawiedliwy a nie może być na przykład tyranem męczącym ludzi? Na te pytanie nie poznamy odpowiedzi przed śmiercią. Ale ciekawe jest popatrzeć na te sprawy od innej strony niż zwykle się patrzyło.

Dlaczego Bóg to nie tyran dręczący ludzi? Może będziesz kiedyś miał to szczęście, że poznasz dobrą stronę Boga. Mi i moim bliskim Bóg tyle razy podarował dobro, że nie ma rzeczy, która by zmieniła moje zdanie o Bogu.

Czy Bóg jest zły? Bóg jest sprawiedliwy a sprawiedliwość polega na dobru i na złu - dobro za dobro, zło za niesprawiedliwość.

Tak łatwo jest uwierzyć, tak trudno stracić wiarę. Szkoda, że niektórzy lubią tracić czas na trud tracenia wiary.

Ta książka w żaden sposób nie zmieniła tego w co wierzę. Ale popatrz. W tych wszystkich światach ludzie też byli święcie przekonani, że Bóg jest dobry i sprawiedliwy. Dopiero po śmierci się okazywało, że byli w błędzie. I skąd wiesz, że to co cię dobrego spotkało jest zasługą Boga? Może sam na własne szczęście zapracowałeś? Nigdy nic nie wiadomo i taka jest prawda. I skąd właśnie się wzięło założenie, że Bóg jest dobry i sprawiedliwy?

Mam wakacje i postaram się tę książkę przeczytać. Nie mam w zwyczaju wypowiadania się na temat o którym nic nie wiem (w tym przypadku książka).

Póki co moje zdanie było podsumowaniem sytuacji ogólnej.

Pozdrawiam

P.S. Jeśli dobrze pamiętasz to Kościół krytykował również "Harryego Pottera" i "Kod Leonarda Da Vinci" i krytyka okazała się troszkę przesadzona. Nie zmienia to fakty, że każdy broni swoich racji jak może i nie lubi, gdy się je podważa

W wielu mitologiach występują Bogowie budzący strach zazwyczaj uosabiający różne zagrożenia klęski żywiołowe, choroby itd. ich kult ma za zadanie złagodzenie ich niszczycielskiego gniewu poprzez ofiary, obrzędy itd.

W przypadku tej książki uważam, że krytyka Kościoła jest jak najbardziej zasadna ponieważ podważa wszystkie najważniejsze prawdy wiary. I szatan jest kobietą o wiele mądrzejszą od Boga? To mnie zszokowało. No ale to tylko wymysł autora.

Tak ale są też dobrzy "obrońcy". A masz e jakiejś religii jedynego i złego boga? (i proszę się nie czepiać, że małą literą bo to akurat uzasadnione)

Religii monoteistycznych nie związanych z judaizmem było raczej mało... Nie widze też powodu dla którego ludzie mieliby wymyślać Boga który ich nienawidzi i żadnego innego którego mogliby prosić o pomoc to psychologicznie nieprawdopodobne... Ludzie którzy wymyśliliby coś takiego musieliby być skończonymi pesymistami nawet gdyby objawił im się jakiś zły Bóg powinni sobie z czasem wymyślić cały panteon innych dobrych... jedyne co mi przychodzi do głowy to wyznawcy jakiejś filozofii wedle której materia jest złem(a tego typu poglądy były przez wieki bardzo popularne) a Bóg jako stwórca materii jest źródłem zła... myśle, że tacy ludzie mogli istnieć choć nie kojarzę żadnej konkretnej szkoły filozoficznej o takich poglądach

Wydaje mi się, że monoteistów wierzących w osobowe bóstwo, które jest złe nazywamy po prostu satanistami. Oczywiście są i sataniści - ateiści, którzy wyznają jakieś bezosobowe siły psychiczne tkwiące w ich samych.. Ale to poza tematem.

Bóstwa politeistyczne były w najlepszym razie antropomorficzne. Dzieliły z nami nasze przywary, kłótnie, ambicje i wojny. Bóstwa bywały przedstawieniami ambiwalentnych emocji. Bogini Kali patronowała miłości i śmierci... Starożytni Irlandczycy wierzyli w bóstwa, które nie były sympatyczne. Ich dzielni wojownicy upijali się głównie aby nie czuć obezwładniającego lęku. Właśnie dlatego św. Patryk podbił Irlandię dla chrześcijaństwa. O mocy jego Boga przekonało dzielnych Irlandczyków głównie to, że się nie bał...

Równie niesympatyczne były wierzenia Azteków i Majów. Trzeba było setek krwawych ofiar, aby je zaspokoić. Np., aby spadł deszcz, trzeba było zabić dziecko, torturując je na najokrutniejsze sposoby, aby jego łzy i ból kupiły społeczeństwu miłosierdzie bóstwa. Kiedy przyszło chrześcijaństwo, ukazało obraz Boga, który poświęca swoje Dziecko torturowane w najokrutniejszy sposób aby wykupić ludzi. Było to zupełnym postawieniem sprawy na głowie, całkowitym przemienieniem koncepcji obowiązującej w relacjach Bóg - ludzie.

Podsumowując - bóstwa złe i okrutne były w społeczeństwach przedchrześcijańskich normą. To właśnie chrześcijaństwo jest wyjątkowe.

Dlaczego Bóg miałby być dobry? Jeśli uznajemy Go Stwórcą, nie może zdarzyć się inaczej. Powołał nas z niebytu do istnienia- to nieskończenie wiele. Obiecał nam wieczne szczęście.
Prawo, które nam objawił, jest prawem Miłości.
Pojawia się pytanie o istotę dobra. Otóż- by nie wpaść w herezję- dobrem absulutnym jest tylko Bóg, wszystko sprzeciwiające się Mu- to zło. Źli jesteśmy, jeśli odeń się odwracamy.
Wielu filozofów poruszało już ten problem- osobliwie większość z nich żyła w naszej epoce. Mam tu na myśli np. Stanisława Lema.
Nie miałaby sensu Wiara, gdyby nie było Nadziei. Dlatego zapewne wierzymy w Miłosierdzie Pana.
Szukającym odpowiedzi na takie pytania polecam PŚ, Ojców i Doktorów Kościoła (szczególniej św. Tomasza).

Aztekowie znali mieli mit, choć trudno powiedzieć czy znany szeroko czy raczej tylko kapłanom, opowiadający o bogu imieniem Nanauatzin rzucającym się w ogień,aby podtrzymać istnienie Słońca dla bogów i ludzi. Acz fakt,że nie był to jedyny umiłowany Syn Boży, ale mały, pokryty wrzodami bóg, z którym nikt się nie liczył....

Chyba najbardziej znany to Prometeusz...