[/quote]

Czyli nie jest aktem woli.

Wierzy mężowi, bo przekonuje go jego zachowanie, szczerość, zaangażowanie. Ta wiara jest też konsekwencją zakochania. Na pewno nie wierzy, bo tak sobie postanowiła: a, powierzę mu trochę. Nie - wtedy tylko udaje, że wierzy.
Czyli w przypadku wiary w Boga mało, że generalnie nie jest aktem woli (albo przynajmniej nie zawsze wystarcza, bo - jak sam napisałeś - nie każdemu i nie we wszystko można uwierzyć), to jeszcze i tak wymagany jest jeden, zewnętrzny warunek - ów akt łaski. To jeszcze bardziej oddala od szansy kontrolowanej wewnętrznie wiary w Boga.

Co do przykładu - to jaki byłby właściwszy?

Acro
Nie chodzi o akt woli na zasadzie: chce w to wierzyć, więc wierze. Chodzi o wiarę w rozumieniu szerszym, niż samo intelektualne przyjęcie że np. coś jest. Jeśli wierze w Boga to pociąga za sobą różne konsekwencje, na które się zgadzam. Stąd przykład z małżonkami, których zaufanie to nie kaprys, ale coś o wiele szerszego i dotyczy właściwie wszystkich spraw.

Nieraz jest tak że ktoś ma pragnienie poznac Boga, zgadza się na to aby ten Bóg działał np przychodząc na spotkania religijne, czytając Biblię. Wiara rodzi się jako wyraz zgody na jej pryjęcie.

Wiście, muszę Ci jednak coś dodać, czytając twoją wypowiedź w tym poście ,uważasz że wiara związana jest z katolicyzmem. Natomiast tak nie jest, wiara przychodzi od Boga a nie od organizacji. To Bóg jako pierwszy wyciąga po Ciebie rękę, a ty nawracając się szukasz Go w Piśmie czy wspólnocie chrześcijańskiej. Ale to są tylko sposoby aby umacniać się w wierze a nie elementy stanowiące pewnik wiary.

Ech, czemu nie chcecie mnie zrozumieć Bycie katolikiem, protestantem, Świadkiem Jehowy itd pociąga za sobą wiarę. Bycie konkretnie katolikiem pociąga za sobą uczęszczanie na Msze. Nie uczęszczasz to znaczy nie wypełniasz tego co każdy katolik wypełnia. Możesz sobie wierzyć w co chcesz, możesz mówić że wierzysz, ale nie możesz mówić że jesteś katolikiem, gdy nie zachowujesz się jak katolik. To jest wszystko co napisałem. Nie wnikam czy mama (a jest to już temat poboczny i nie istotny) jest wierząca, wnikam tylko czy zachowuje się jak przystało na katoliczkę.

Sorki, ale jednak w ogóle nie rozumiem Twojej koncepcji wiary jako aktu woli.Piszesz:"jeśli wierze w Boga to pociąga za sobą różne konsekwencje, na które się zgadzam". Pięknie, pewno tak. Ale my jeszcze nie doszliśmy do wiary w Boga. Tu ma się ten akt woli pojawić, skutkujący taką wiarą. I tego nijak nie widzę, a na żaden eksperyment nie przystajesz

Ten brak porozumienia wynika z braku sprecyzowania przeze mnie co mam na myśli mówiąc że wiara jest aktem woli. Wiara jako cały proces, nie chwilowy moment, jest czymś co mogę przyjąć. Przyjmuję wiarę katolicką, tzn nie tylko wiarę w Boga, ale również całą teologię, zgadzam się na taką wizję Boga i człowieka. Niektórzy ludzie odrzucają coś, np sakramenty. To jest akt woli, oni sami odrzucają coś. Dotyczy to wiary. Podobnie nawrócenie to dobrowolne przyjęcie pewnych rzeczy, czasem odrzucenie innych np dotychczasowego stylu życia.

Wiara jest darem od Boga. Nie bedziesz mial prawdziwej wiary tylko na podstawie tego, że ktoś lub coś Cię przekonało do tego, że Bóg istnieje. "Wiara" to nie tylko wierzenie, że Bóg istnieje. Taka wiara nie ma mocy, nie zmienia życia. Wiara to wierzenie w to, że było się grzesznikiem, ale kiedy szczerze pokutowałeś i wyznałeś to, że jesteś grzesznikiem, UWIERZYLES, że Chrystus zbawił Cię i uwolnił od grzechu przez swoją śmierć i dzieki temu jesteś nazwany dzieckiem Bożym. wtedy Duch Św. daje Ci wiarę która zmienia twoje życie. Dzieją się rzeczy cudowne, niesamowite, ponadnaturalne Nie dajcie sobie wmówić, że Wiara ma bliski związek z Kościołem Katolickim, czy jakimkolwiek innym. Wiara jest związana z Chrystusem, Bogiem Ojcem i Duchem Świętym. A miejscem wierzącego jest Kościół, czyli ciało Chrystusa. Nie jest to instytucja (jak K.K.), ale są to poprostu wszyscy twoi bracia i siostry (dosłownie) w Jezusie Chrystusie.

To faktycznie o różnych rzeczach mówimy.
Piszesz o wierze już jako wyznaniu. Wyznanie jest konsekwencją wiary w Boga - i to konkretnego. I mnie chodzi o tę wiarę - którą nie sposób posiąść siła woli i swiadomą decyzją. Może jakimiś metodami psychoterapii czy autosugestii, ale nie samym postanowieniem: od dziś wierzę w Boga chrześcijańskiego! Hough!

Czyli znowu, nie jest aktem woli człowieka. Nie wierzysz - widać Bóg nie był łaskaw obdarzyć cię tą łaską. A z wolą Boga lepiej się pogodzić, a nie walczyć...