Życie... katolicyzm nie ma życia w sobie...

Oj... zrobiło się gorąco.

Sporóbuję jeszcze bardziej uprościć to moje "przesłanie":

Młody mężczyzna postanowił żyć pełnią życia. Codziennie rano uprawiał jogging, brał prysznic, szedł do pracy uśmiechnięty, wierzył w siebie, w innych i w sukces własnej firmy. Po godzinach spotykał się z kumplami na piwie. Poznał wspaniałą kobietę (gdzieś przypadkowo w kinie). Wczoraj zadzowniła do niego nawet mama z powiadomieniem o poprawieniu się stanu zdrowia ojca. Kupił sobie wymarzony motocykl. Zaliczył testy kwalifikacyjne i otrzymał awans na stanowisko dyrektora. Podczas joggingu dnia następnego zatrzymał się w połowie i przewrócił się na ziemię. Zaczęły go brać jakieś dziwne drgawki. Stoczył się do przerembli. Znieruchomiał. Patrzył w niebo... a na nim komety. Niebo co chwila zmieniało kolor. Poczuł zimny wiatr. Gdzieś na horyzoncie ujrzał tornado. Nie śmiał się podnieść i uciec. Nagle, z oddali, prawdopodobnie z wichury, usłyszał głos: JA JESTEM.

Tak objawia się Bóg Prawdy i Miłości ludziom, którzy kochają Życie bez religii.

CzłowiekBezOczu u nas nikt nie przekonuje, u nas się rozmawia i może Majkelowi by się to przydało, odrobina zrozumienia (nie przyznania racji), oraz okazja do obcowania z ludźmi na żywo, na zasadzie że każdy ma jakieś ułomności, dlatego szanujmy się nawzajem bo nikt nie może się wywyższać.