Chciałbym wiedzieć, jaki jest stosunek Boga do jednostki, to znaczy, czy Bóg (jeśli w ogóle - jak wierzę!) przejmuje się ludźmi "indywidualnie", czy też może "hurtowo": uczą nas, że Bóg 1) kocha każdego człowieka i oczekuje od niego miłości i posłuszeństwa 2) zna losy każdego człowieka 3) widzi w ukryciu życie każdego człowieka 3) będzie sądził każdego człowieka 4) wysłuchuje każdego człowieka 5) zabiera do Siebie ze świata każdego człowieka w momencie jego śmierci.

Interesuje mnie pragmatyka tego procesu:
- Wyobraźcie sobie, miliony ludzi rodzą się i umierają każdego dnia. Ten proces już trochę trwa, od kilku tysięcy lat. Czy Bóg nie ma nic innego do roboty, jak tylko sądzić, wysłuchiwać i zabierać ludzi ze świata?

- pomyślcie o skali! Miliony ludzi dziennie przenoszą się na tamten świat, Czy Bóg "rozprawia" się z nimi indywidualnie, czy systemowo? W taki sposób, w jaki my sortujemy emaile?

- Skoro Bóg wysłuchuje każdego człowieka i troszczy się o jego dobro, jak wyjaśnić sytuacje patowe: np. rodzina modli się gorąco o zdrowie babci, babcia modli się gorąco o swoją śmierć.
Kogo wysłucha Bóg? Co decyduje? Ilość osób modlących się? Suma "moralności" poszczególnych osób modlących się? Czy w sytuacji kiedy "wygra" rodzina, znaczy to że Bóg nie troszczy się o babcię, albo babcia była "niedobra" - albo czy w sytuacji, kiedy babcia krepnie, znaczy to że rodzina była słaba moralnie (czytaj: "niegrzeczna")? Albo inaczej, jeśli o zdrowie babci modliło się pięćdziesiąt osób, a babcia zmarła, czy to znaczy, że Bóg kocha jedną babcię bardziej, niż tamte 50 osób?

Jeśli Bóg traktuje ludzi jako masę, zbiorowość, cała nauka o zbawieniu traci sens, dla Boga będzie się liczyć bardziej stado, niż jeden osobnik.

Wiem, co zaraz powiecie Ale jeśli zostawia wszystkie owce i idzie za jedną, czy nie zaniedbuje wtedy pozostałych owiec?

Że też ateista musi Ci odpowiadać na takie pytanie
http://www.biblia.pl/rozdzial.php?id=1087 (2 PIOTRA 3:8):
Kilka dni pracy i po sprawie.

Jestem jednak ciekaw odpowiedzi na pozostałe pytania.

heheh, ateiści też mają czasem coś ciekawego do powiedzenia Jeśli dobrze się orientuję, taki np. Sidartha nie był jakimś specjalnym deistą Może kiedyś Twoje figurki będą sprzedawać w sklepie po cztery złote, obok kotków z machającą łapką i sandałowych kadzidełek???

Ale do rzeczy (więcej paradoksów:)

- po co Ktoś stwarza ludzi mających od małego skłonności do złego (zdaje się, że Genesis i będąc zadowolony ze swojego dzieła, oczekuje od nich zachowania sprzecznego z ich naturą? Widząc, że ci nie zachowują się tak, jak sobie życzy, skraca im życie i wyrzuca z domu. To tak, jakby kupił dziecku wilka, a potem oddał do schroniska twierdząc, że zwierzę "słabo integruje się z rodziną" i nie chce siadać na komendę. Potem, spędza najbliższe kilkanaście tysięcy lat, sądząc i zabierając kolejne pokolenia wilków w zaświat (bo je lubi, ale nie chce trzymać w domu)

- Jaki jest cel tej fascynacji "wilkami", po co te wszystkie sądy i narzucanie swojej woli, kiedy zwierzę i tak będzie zachowywało się zgodnie ze swoją naturę?

- Jeśli ta natura jest zepsuta, to kto ją zepsuł?

- skoro Bóg przyznaje że wie, o "tej ich skłonności do złego", przyznaje równocześnie że sam ma skłonności do złego od kołyski. W końcu ludzie zostali utworzeni na jego obraz i podobieństwo. Z drugiej strony, bałwan ze śniegu też został uczyniony na nasze podobieństwo, a przecież nie znaczy to, że każdy z nas ma nos jak marchewka i że trzyma w ręku miotłę!

- Wreszcie, Bogu i diabłu podobno poszło o ludzi, diabeł miał być o nich ponoć zazdrosny. Więc skoro Bóg kocha ludzi, dlaczego puszcza ich samopas, pozwalając żeby diabeł się o nie "zatroszczył"?

kolejny problem skali:
- Jak Bóg może kochać wszystkich i troszczyć się o każdego z osobna?