Gdyby koleżanka zadała sobie trochę trudu i zostawiła jakiś namiar na swoją stronę, tobym wszedł.

Maksyma, którą koleżanka przytacza jest zaś o tyle zabawna, że wygenerował ją człowiek, który uważał, że biel jest barwą podstawową. Napisał o tym taaakie tomiszcze.

Szukajcie a znajdziecie, palcem nie wskażę...

Widać że kolega tak czytał Goethego jak szukał adresu mojej strony.

Nie, serio. Zur Farbenlehre jest właśnie polemiką z Newtonem i jego Principia Mathematica, broniąca poglądu o "doskonałości" światła białego, mającego być w związku z tym barwą podstawową. Gdybym chciał czytać każdą bzdurę napisaną przez człowieka uznawanego za autorytet, to po pierwsze, życia by mi nie starczyło, po drugie, zrobiłbym sobie w mózgu straszliwą sieczkę, a po trzecie, nie miałbym czasu żeby uczyć się czegoś pożytecznego, programowania dla przykładu. Co też koleżance niniejszym polecam, jako namiastkę kontaktu z mądrością szczerą. Szczerą, bo przyrodniczą.


Wow. Ależ koleżanka ma o sobie mniemanie.

Dobra, wyszedłem na durnia. Znalazłem adres, zajrzałem, sprawdziłem - jest jak koleżanka mówi: tłumaczenie angielskiego tłumaczenia. Co z tego wynika: koleżanka oryginału w ręku nie miała, badań żadnych nad nim przeprowadziła, a wierzy w ciemno. Czy koleżanka stara się nas usilnie przekonać, iż jest dzieckiem we mgle nasłuchującym głosów niewiadomego źródła i zamiaru?

Życie na opinii innych nie jest rozwijające.

Nikogo do niczego nie zamierzam na siłę przekonywać. Każdy ma własny rozum i swoje zdanie. Nie muszę niczego udawać, ani nikomu nic udowadniać, niemniej warto czasami spojrzeć na wszystko z innej perspektywy...

Ale ta inna perspektywa powinna pozwalać na jakiś rozwój, inspirować do czegoś.

Przeczytałem koleżanki papier o idealnym ustroju politycznym. Uczepię się wojskowości: otóż koleżanka proponuje, aby skasować w ogóle wojsko jako instytucję, a w razie wojny powoływać pospolite ruszenie obywateli. W związku z tym mam pytania:

1. Kto tych obywateli wyszkoli? Wojna to nie jest chaotyczne strzelanie do wszystkiego, co się pod lufę napatoczy. Wojna to jest taktyka pola walki. Wyznaczanie pól ostrzału na przykład. Wojna to jest również manewr. Trzeba wiedzieć, jakie manewry gwarantują powodzenie, a jakie klęskę. Czy hasło "bitwa pod Kannami" coś koleżance mówi? Wojna to jest także precyzyjne zgranie ze sobą rozmaitych rodzajów broni: helikopterów z czołgami, artylerzystów z obserwatorami, lotnictwa z marynarką i tak dalej. Czy koleżanka naprawdę - ale tak na poważnie - uważa że to się da zrobić bez fachowców? Że pospolite ruszenie jest w stanie poprowadzić lotniskowiec czy atomowy okręt podwodny?

2. Kto tym uzbrojonym obywatelom zapewni logistykę? Ubranie, wodę, żywność, amunicję, benzynę. Kto to dowiezie na pole walki? Kto to będzie gromadził i tego strzegł w czasie pokoju? Bo skoro nie będzie wojska, to nie będzie też magazynów wojskowych. A jeśli koleżanka myśli, że problem jest trywialny - zapewniam, że nie jest. I jest przede wszystkim nudny: to są zarwane noce spędzone na ślęczeniu nad tabelkami pełnymi cyferek. Coś jak księgowość. Zatem?

3. Jak będzie z tajemnicą wojskową? Bo, proszę koleżanki: ktoś plany mobilizacji i pobicia enpla będzie musiał zawczasu ułożyć i zadbać, żeby wróg ich nie poznał. Koleżanka uważa, że wojna jest to twórcza improwizacja? Oj, proszę koleżanki...

Jestem pacyfistką nie terrorystką, więc te sprawy mnie nie interesują.

Halo, tu Ziemia.

W jaki sposób pacyfistka radzi sobie z obroną swojego dziecka nawet nie tyle przed terrorystą (aczkolwiek problem muzułmańsko-wahhabicki narasta i w końcu może eksplodować), ile przed pospolitym mordercą, który własnie podchodzi do niego z wyciągniętym nożem i zamiarem oczywistym? To po pierwsze.

Po drugie, koleżanka powiedziała właśnie, że się nie zna. Niemniej uznała za stosowne wypowiedzieć się. A co koleżanka by powiedziała, gdybym zaczął krytykować jej dzieła malarskie, choć nie znam się w ogóle na teorii sztuki ani jej historii, a z rzemiosła ogarniam wyłącznie perspektywę i światłocień?

Rób co chcesz, w końcu masz wolną wolę, a dzięki niej wolność działania i wypowiedzi.

A propos - najwięcej krzyczą ci co mają najmniej do powiedzenia.

Koleżanka mnie nie rozumie.

Mnie nie chodzi o to, czy mógłbym w ten sposób dopiec koleżance. Chodzi mi o szacunek dla ludzkiej wiedzy i pracy. Hm?