Myśle że wiele ci to coś mówi gdzie_ja_jestem, pomogłem? troche się wam dziwie dlaczego nie skupiacie sie na problemie autora wątku

Przestawiana kolejnosc wydarzen w wypowiedzi. Bog ma swoj plan. Najpierw daje o sobie znac. Dopiero potem nalezy czytac Pismo. Inne postepowanie "pachnie" silowa indoktrynacja, moze tez niweczyc plany boskie, jest grzechem!
Tylko oszolom przyjmuje "do serca" cos/kogos o ktorych nie mial zielonego pojecia!

Ciekawi mnie- dlaczego? Musiała byc przecież jakas przyczyna, a o niej nie piszesz nic.

Ale Bóg juz dal nam o sobie znac, bo przecież zstapil na ziemię by żyć jak czlowiek a potem umarl za grzechy ludzi na krzyżu. Potem zmartwychwstal i ukazywal się swoim uczniom. I Jego naśladowcy gloszą Jego Imię i dobroć i realność z pokolenia na pokolenie, że On żyje i istnieje.
Myślę też, że wszyscy czujemy jakoś intuicyjnie, ze jest Ktos kto nas stworzyl, ęe istnieje Bóg, i że my Nim nie jesteśmy..
Dostalismy od Niego tez jeszcze cos - Jego Slowo.
I w nim Bóg juz nam wszystko powiedzial co chcial byśmy wiedzieli.
To z Jego Slowa sie dowiadujemy co dla na zrobil, kim my jestesmy dla Niego, co mamy robic ze swoim zyciu, kim On jest, jak mamy osiagnąć zbawienie.
Jednym slowem - cala wiedza jest w Biblii. Z niej czerpiemy informacje. Po to ją przecież dostalismy, bo to list Boga do ludzi. Natchniony Duchem Bozym.
Wiec najpierw szukamy Boga, bo to my Go potrzebujemy, i to my sie zgubilismy, nie Bóg. Potem przyjmujemy Go do serca a On nas juz poprowadzi jak Sam chce.

Bardzo podobają mi się wypowiedzi atheisty w tym wątku. Z większością nie sposób się nie zgodzić. Po pierwsze nic dziwnego, że odczuł zniesmaczenie po przeczytaniu wypowiedzi autora, która (nie ukrywajmy) jest infantylna. Może to tylko sposób formułowania zdań, bo nie znam rzeczywistych intencji, ale odczytałam to podobnie. Z drugiej jednak strony każda motywacja powrotu jest dobra, bo nie wiemy, jak to się dalej rozwinie.

Utożsamianie religii z uzależnieniem wcale nie jest błędne. Miałam takie same odczucia, niejednokrotnie słuchając świadectw nawróconych narkomanów. To ciągle ucieczka, od jednego do drugiego. I istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że kiedy runie ich światopogląd religijny, to wrócą do nałogu (zresztą znam takie przypadki). W rzeczywistości zdrowa religijność to ciężka praca nad sobą, swoimi emocjami i zranieniami. Dopóki siebie nie przepracujemy, często będziemy traktować religię jako ucieczkę. Natomiast zdrowa religijność (choć lepiej brzmi: duchowość) to bliższy kontakt ze sobą, świadomość siebie i drugiego człowieka. Ludzi o takim podejściu poznałam... garstkę, cała reszta wierzy, bo:
-tak ich wychowano
-nie chce im się niczego zmieniać
-poszukuje cudownego leku na swoje problemy
-itd. znacie to, bo ateiści stale o tym piszą

"Mnóstwo ludzi religijnych chodzi właśnie do spowiedzi po to, aby poczuć się lepiej i nie ma w tym krzty rzeczywistego zastanowienia się nad sobą." znowu - wielu, ale nie wszyscy.

W dalszej części wypowiedzi atheista odkrywa siebie. Religia jest dla niego tożsama ze słabością. Porażką byłoby się temu poddać. Żeby zmienić myślenie, potrzebne byłoby wejście w to i osobiste przekonanie się jak jest. Ja odkryłam, że ateizm był dla mnie drogą na skróty, natomiast Bóg, no cóż, rzeczywiście jest wymagający. Zaprzestanie uciekania w alkohol, chore relacje, bezsensowne czynności spowodowało, że zaczęłam się kontaktować ze sobą. A świadomość siebie w końcu wskazała na pustkę, której nie da się zapełnić niczym innym.

Pozdrawiam atheistę, który tak bardzo przypomina mi siebie sprzed dwóch lat.

Trudno czasami wrócić. Spotkałam w życiu kilka osób które wróciły bo stał się "CUD".Komuś urodziło się dziecko, którego nigdy nie miało być ,ktoś uratował się ze strasznej katastrofy,ktoś był umierający a przeżył.Wtedy często ludzie wracają do pana Boga .Zgubić się ,wątpić to cecha ludzka. Ty teraz zastanawiasz się nad swoim życiem i to, że zdajesz sobie sprawę ,że kiedy chodziłeś do kościoła i byłeś z NIM blisko, to jest najważniejsze. Nie wynika to z tragedii jaka dotknęła Ciebie lub Twoich bliskich. Wynika to z potrzeby jaką odczuwasz i wewnętrznego przekonania ,że to życie teraz obecnie jest jak obdarte ze skóry. Czujesz Jego(Boga) brak. To dobrze . Na pewno wrócisz, przyjdzie ten czas.POWODZENIA

Możesz Go zapytać, On nie gryzie .




Bardzo mi się spodobał Twój post, zgadzam się w 100% i podpisuję się pod tym