Bardzo jednostronne ujecie. Głownym zagrozeniem dla reliigi (każdej) nie są "inne kultury" lecz laicyzacja, ktora ma miejsce w każdej kulturze, wewnatrz. To stały trend ogolnoswiatowy.

Słusznie dostrzegasz drogi WIST. Z tym, że nie katolicy, ale katolicyzm... jest nie "teges", do entej potęgi!


No patrz, a jednak "kościelni" nadal tego nie rozumieją... pozostaje powinszować.

"Wynalazca

Po wielu latach pracy, pewien wynalazca odkrył sztukę rozpalania ognia. Wziął swoje narzędzia do pokrytych śniegiem pomocnych regionów i nauczył tej sztuki jeden z tamtejszych szczepów, a także pokazał im zalety tego wynalazku. Ludzi tak bardzo pochłonęła ta nowość, że nie podziękowali wynalazcy, który pewnego dnia cichutko wymknął się z wioski. Ponieważ był on jednym z tak rzadkich stworzeń ludzkich obdarzonych darem wielkości, nie pragnął, aby go pamiętano, czy uwielbiano. Szukał tylko zadowolenia z tego, że ktoś skorzystał z dobrodziejstwa jego odkrycia.

Następny szczep do którego się udał, również bardzo pragnął nauczyć się sztuki rozpalania ognia. Ale miejscowi kapłani, zazdrośni o wpływ wynalazcy na ludność, kazali go zamordować. Aby rozproszyć jakiekolwiek podejrzenia o zbrodnię, ustawiono portret Wielkiego Wynalazcy na głównym ołtarzu świątyni, ułożono również liturgię, tak aby imię jego było czczone, a pamięć o nim nigdy nie wygasła. Zadbano z wielką pieczołowitością, aby ani jedna rubryka liturgii nie została zmieniona czy też pominięta. Narzędzia do rozniecana ognia zostały umieszczone w relikwiarzu i mówiono, że mają moc uzdrowienia każdego, kto z wiarą położy na nich swoje ręce.

Najwyższy Kapłan sam podjął się opisać żywot Wynalazcy. Stał się on Świętą Księgą, w której jego pełna miłości dobroć była stawiana wszystkim za przykład, jego chwalebne czyny były wysławiane, a nadludzka natura stała się przedmiotem wiary.

Kapłani pilnowali, by Księga była przekazywana przyszłym pokoleniom, podczas gdy oni samorzutnie interpretowali znaczenie słów wynalazcy i wagę jego świętego życia i śmierci. Równocześnie bezwzględnie karali śmiercią lub klątwą każdego, kto nie zgadzał się z ich poglądami. Byli tak zajęci obowiązkami religijnymi, że ludzie zupełnie zapomnieli sztuki rozniecania ognia."
Anthony de Mello, "Modlitwa żaby".

Dokąd zmierzają religie tego świata?
Do samounicestwienia....

Jak to ujął mój przyjaciel:
"Cały nurt chrześcijański opiera się na domniemanych naukach Chrystusa. Chrześcijaństwo stanowiło postęp cywilizacyjny, a że trafiło na grunt istot bezmyślnych, bez wrażliwych i nieracjonalnych, jakim okazał się w większości nasz gatunek - stąd jego uboczne skutki (katolicyzm i jego działalność).
Uważam, że chrześcijaństwo nigdy nie było i nie jest złem samym w sobie, jeśli postrzegać je wyłącznie poprzez pryzmat samych nauk Chrystusa. Bo wszelkie g*wno, które wypłynęło z szamba, wypływało już wcześniej i płynęło dalej, jednak idee chrześcijańskie zatykały rurę kanalizacyjną mokrą szmatą w nadziei, że kiedyś g*wno przestanie płynąć..."

Czy to także Twoje zdanie, czy wyłącznie Twojego przyjaciela?

Szczerze, smutno mi czytać że chrześcijanie są "bezmyślni, bez wrażliwi, nieracjonalni".
Na resztę przemyśleń które zacytowałeś brak mi słów.

I wybacz moją ciekawość, ale zapytam - Co taka forma odpowiedzi jaką zaprezentowałeś w Tobie wzbudza?

Z całego chrześcijaństwa, tak zwane "nauki Chrystusa" są jedynie dodatkiem. Chrystus nie przyszedł po to, by udzielać jakichkolwiek nauk.

A niby na jakie inne miało trafić?
Dziwne twój przyjaciel ma poglądy na temat ludzkiego gatunku. Pewnie delfiny i koty są mnie bezmyślne i bardziej wrażliwe.
Takie poglądy to może mieć jakiś zbuntowany nastolatek.

A kto każe twojemu przyjacielowi postrzegać chrześcijaństwo jako zło samo w sobie? Co do nauk Chrystusa - ciekaw jestem, co przyjaciel przez nie rozumie.

Dziwny tekst @feministy z dziwnego forum o wampirach...
Dziwnych masz przyjaciół

Przyjaciel podchodzi nieco bardziej entuzjastycznie do chrześcijaństwa, aniżeli ja...


Zapewne dlatego, że opaczne zrozumiałaś powyższy tekst M-M. Ci "bezmyślni" to nie chrześcijanie, ale ogólnie ludzki gatunek.


No tak, to oczywiste. Rozumiem medieval_man, że dla Was esencją jest sam Chrystus i Jego ofiara, ale mit jako całość, posiada charakter dydaktyczny, i nie można go bagatelizować do roli... ekhm, "dodatku".


Ludzie są tacy, jacy są... Ale skoro uważasz, że ludzki gatunek jest wspaniały to masz do tego pełne prawo.
Widzisz... ja nadal widzę kocią finezję, którą okrywa się świńska naturę.


Bo dziwny jest ten świat medieval_man.
Widzisz przyjacielu, mam przyjaciół katolików, prawosławnych, jak i świadków Jehowy. Ateistów, żydów... nie wyłączając homoseksualistów. Chrześcijan, satanistów i sanguinarian również.
Taki świat medieval_man.
...Nie znam za to żadnego murzyna, a szkoda. Zazwyczaj są bardzo sympatyczni

I z całą pewnością a także osobistym urokiem wpuszcza ludzi w kanał
Niestety zawiłość tak niekonwencjonalnego umysłu, za skutkowała typową reakcją - oburzeniem.
Myślę, że żadna ze stron urazy nosić nie będzie.

SUPER!
Dodał bym jeszcze - są zaślepieni, nietolerancyjni, a w Polsce - jest gorzej niż w średniowieczu. Ciekawe kiedy PIS zacznie wraz z Rydzykiem palić na stosie ...

Whispernight
Oto prosty przekaz, od mojego przyjaciela, sławnego jezuity i autora wielu książek. Anthony de Mello w przedmowie do książki "Śpiew ptaka".

"Książka ta została napisana dla ludzi o różnych przekonaniach religijnych i niereligijnych. Nie mogę jednak ukrywać przed moimi Czytelnikami, że jestem Kapłanem Kościoła Katolickiego. Wszedłem z całą świadomością w tradycje mityczne, niechrześcijańskie lub nawet niereligijne - wpłynęły one na mnie i głęboko wzbogaciły. Mimo to zawsze wracałem do mojego Kościoła, który jest moim duchowym domem; chociaż zdaję sobie sprawę (czasem z zawstydzeniem) z jego ograniczeń i ujawniającej się niekiedy małości, równocześnie jestem świadomy, że to właśnie on mnie uformował, ukształtował i uczynił ze mnie to, czym dzisiaj jestem. Dlatego też właśnie jemu, jako mojej Matce i Nauczycielowi pragnę z miłością poświęcić tę książkę".

Wow! Powiem szczerze, że zainteresował mnie ten tytuł, i zrobił na mnie nie małe wrażenie.

Dziękuję Ci M-M, może przed pracą, zdążę jeszcze do księgarni...

A puki co, piękny cytat:
"Zapytano raz mistrza, co to jest duchowość?
-Duchowość - odpowiedział mistrz, to jest to, co pozwala człowiekowi osiągnąć wewnętrzną przemianę.
-Jeśli zaś ja stosuję metody tradycyjne, jakie przekazali nam mistrzowie, czy nie jest to duchowością?
-Nie będzie duchowością - odpowiedział mistrz, jeśli dla ciebie nie spełnia tego zadania. Koc nie będzie kocem, jeśli Cię nie grzeje.
-Wiec znaczy to, że duchowość się zmienia?
-Ludzie się zmieniają, a również ich potrzeby. I tak, co kiedyś było duchowością, już nią nie jest. To, co często uchodzi za duchowość, jest jedynie powtarzaniem dawnych metod.
Ubranie trzeba skrócić na miarę człowieka, a nie człowieka na miarę ubrania..."

Whispernight, Ty uobuzie, czytasz de Mello i nie piśniesz nawet słówkiem



Pamiętam ten cytat. To zdanie zapadło w mojej pamięci.


A to znasz?
"Kiedy jes­teś za­kocha­ny, wszys­tko zaczy­nasz widzieć w no­wym świet­le; sta­jesz się hoj­ny, prze­baczający i miły w sy­tuac­jach, w których wcześniej by­wałeś twar­dy i podły. W sposób nieunik­niony ludzie zaczną po­dob­nie reago­wać i wkrótce prze­konasz się, iż żyjesz w świecie ogar­niętym miłością, który ty sam stworzyłeś. Al­bo przy­pom­nij so­bie ok­re­sy, kiedy byłeś w złym hu­morze i jak wszys­tko cię de­ner­wo­wało, sta­wałeś się po­dej­rzli­wy, podły i wręcz pa­ranoidal­ny. Widziałeś, jak in­ni ludzie reago­wali na two­je zacho­wanie w po­dob­nie ne­gatyw­ny sposób, i nag­le zdałeś so­bie sprawę, że żyjesz we wro­gim świecie stworzo­nym przez two­je myśli i two­je uczu­cia. "

Kiedy doświadczasz miłości Boga, kiedy następuje Twoje oświecenie, stajesz się jak zakochany. I nic już nie jest takie jak wcześniej.