Witam

Choruję na depresję nie wiem od kiedy tak na prawdę. Właściwie wydaje mi się że od początku życia jestem smutny i mam takie stany. Od 4 lat się leczę psychiatrycznie. Byłem u 4 psychologów i nic nie pomogli. psychiatra bierze 70 złotych i 15 minut wizyty... zapisuje leki i nic więcej. Mam myśli samobójcze. Próbowałem się zabić 2 razy. za drugim razem wylądowałem w szpitalu psychiatrycznym. O pierwszym razie nikt nie wie.

Nie miałem dziewczyny nigdy bo nikt mnie nie chce. Nie mam z kim gadać.

Proszę Boga o jakiś znak co mam robić ale on się nie odzywa... wydaje mi się że mam się zabić bo i tak będę potępiony. Czuję że zbliża się koniec świata a ja jestem tym złym . Czemu?.

Dodam że byłem uzależniony od porno i masturbacji ale udało mi się wyjść z tego. Ale to nic nie pomogło.

Pozdrawiam

próbowałeś tylko prywatnie? nie ma w Twojej okolicy możliwości leczenia się bezpłatnie? z moich doświadczeń oraz tego co słyszałam od przyjaciółki, niestety w przypadku psychiatrów/psychologów/terapeutów nie sprawdza się zasada że droższe jest lepsze, dodatkowo rodzi się frustracja że wyrzucamy pieniądze w błoto :< ja chodzę do psychiatry w ramach NFZ i jedyne za co płacę to leki (na stosowaniu zamienników też można dużo oszczędzić), oraz na psychoterapię w takim ośrodku w Warszawie który szczerze mówiąc nie mam pojęcia skąd ma kasę, chyba od miasta albo też od NFZ no nieważne zresztą :>
też mam takie chore myśli i dużo wiele gorszych... mam ochotę wyjąć sobie mózg, wyprasować i włożyć z powrotem taki ładny, równiutki.
nie poddajesz się, szukasz pomocy. masz nadzieję. i pewnie są takie momenty że jest lepiej prawda? inaczej byś już nie żył. trzeba się trzymać tych momentów, one dadzą Ci siłę.
to że nie masz dziewczyny nie znaczy że nie możesz znaleźć przyjaciela. wydaje mi się, że zanim będzie się gotowym na poważny związek z drugim człowiekiem, trzeba najpierw uporządkować siebie
zresztą co ja Ci będę mówić nic nie zastąpi dobrej psychoterapii połączonej z braniem odpowiednio dopasowanych leków.
kiedyś jak siedziałam przed gabinetem pewnej pani psychiatry która była baaardzo nieprzyjemna (zasugerowala np ze niepotrzebnie tak sie wciskalam z tą wizytą na pierwszy możliwy termin - bo PRZECIEŻ NIE BYŁO PRÓBY SAMOBÓJCZEJ ja to odebrałam tak - spróbuj się zabić, wtedy pogadamy ) i strasznie ryczałam, nawiązałam rozmowę z inną dziewczyną, pacjentką tej samej pani doktor. i ona mi powiedziała że ona sobie bardzo ceni tą lekarz. i że z psychiatrami/terapeutami jest jak z rękawiczkami, każdy musi sobie znaleźć taką która będzie na niego pasowała. wiem że to nie jest jakieś megamądre stwierdzenie, ale dało mi nadzieję żeby szukać dalej. a przecież w takich chorobach nadzieja jest najważniejsza
trzymaj się :>

Hej! Widzisz, moim zdaniem problemem takich osób jak Ty jest charakter/osobowość, czyli wrodzona nieśmiałość, skromność, wrażliwość, z tym wiążą się problemy w życiu; kompleksy, wyizolowanie, depresja. Ot taka niesprawiedliwość. Ja kiedyś byłem podobny, miałem się za gorszego bo byłem spokojniejszy, biedniejszy, brzydszy itd., ale przetrzymałem to, dorosłem i przestałem się przejmować, biorę teraz z życia co chcę. Zrozum jedno; każdy jest Bogiem, możesz osiągnąć wszystko co chcesz tylko uwierz w to i wez się w garść. Nie wiem czy Jezus był synem bożym czy nie, ale z pewnością miał rację mówiąc - uwierz a będziesz miał, uwierz a stanie się.

Zastanów się czego chcesz od życia, wyznacz sobie cel i mocno wierz, że uda Ci się go osiągnąć. Bądz tego pewny! Możesz się modlić, to pomoże Tobie uwierzyć.

Nie dawaj się frajerom, i błagam Cię - zacznij żyć!
pozdro:)