Czas i przestrzeń, jako takie zostały specjalnie stworzone dla człowieka. Materia stworzona, a człowiek zawiera w sobie elementy materii, musiały podlegać pewnym prawom stworzonym, by w ogóle on móc istnieć. By mogło zaistnieć ciało człowieka, również musiał być stworzony czas i jego upływ. Oprócz tego musiała zaistnieć przestrzeń, w której można by umieścić człowieka.

Na początku Trójca Święta stworzyła wszechświat wraz z jego ogromem, a pośrodku niego została stworzona Ziemia. Rozmiary przestrzeni zostały nadane tak przepastnie ogromne, by żadne wymyślone przez człowieka urządzenie, nigdy nie zdołało tej przestrzeni pokonać. Wszystko cokolwiek zostało stworzone, zostało stworzone na wyobrażenie Boże. Wyobraźnia Stwórcy jest nieskończenie bogata. Człowiek choćby najmądrzejszy, dysponuje jedynie niewielkim ułamkiem promila Bożej wyobraźni. To wystarcza, aby człowiek mógł normalnie funkcjonować, tworzyć zgodnie z naturą, na większą chwałę Bożą.

Gdy człowiek oddala się od Stwórcy, a w tym czasie cokolwiek utworzy, staje się złe jak i złą staje się jego natura, bo zawsze złem jest dobrowolne oddalenie się od swojego Stwórcy. Trójca Święta we wszystko cokolwiek stwarza, zawsze wkłada cząstkę siebie, bo inaczej nic nie mogłoby zaistnieć. Cząstką tą jest iskra istnienia, a posiada ją wszystko cokolwiek jest stworzone.

Duchy Anielskie, w tym Aniołów upadłych, jak również duchy ludzi, posiadają nieśmiertelną Iskrę Życia Bożego. Człowiek posiadający tę Iskrę, obdarowany jest najcenniejszym darem Trójcy Świętej, którym jest wolna wola wyboru. Pozostałe stworzenia posiadają jedynie Bożą Iskrę Istnienia. Gaśnie ona i powraca ponownie do Stwórcy po wykonaniu swojego zadania.

Ej człowieku, jesteś tutaj dopiero od kilku milionów lat, a taki bardziej rozumny to od kilkuset tysięcy lat, a Ty już ogłosiłeś się pępkiem Wszechświata?
Dinozaury były ulubieńcami Boga przez grubo ponad 130 milionów lat...
Zresztą sam zobacz jak skończyły.

To zależy co rozumiem przez specjalnie stworzone. Jeśli z zamysłem że tu będzie żył człowiek to ok. Ale jeśli z zamysłem że w tym warunkach człowiek będzie żył optymalnie to nie jest to prawda. Podobnie wątpliwe aby przestrzeń wszechświata były barierą nie do pokonania kiedyś. I tu jest problem gdzie kończy się wiara, a zaczyna wyobraźnia i przypisywanie Bogu czegoś co jest tylko w naszej głowie. O ile jest to nieszkodliwe to ok, ale z chwilą gdy zamienia się w element wiary, to już nie jest dobre. Wielu szukając Stwórcy po swojemu oddaliło siebie i innych od Niego. Ci którzy wierzą mogą mieć swoje wyobrażenia. Ci którzy nie wierzą uznają to za coś szkodliwego. Pytanie zatem czy jest sens budowania otoczki duchowej we własnym wydaniu wokół świata materialnego?

Skoro po środku wszechświata znajduje sie Ziemia, to znaczy że gdzieś tam musi sie również znajdować koniec tego wszechświata, a co sie znajduje dalej? za tym końcem?

Zarówno czas jak i przestrzeń jest oszustwem lub rodzajem iluzji lub odgrywanym scenariuszem.
Czas, że jest nierzeczywisty najłatwiej zauważyć. Choćby z samego jego relatywistycznego charakteru.
Jak to możliwe aby w tym samym czasie ten sam czas biegł inaczej. Przykładowo dziecku na lekcji , które chciało by już sobie pobiegać czs do dzwonka dłuży sie niemiłosiernie. A innemu człowiekowi, powiedzmy z przeciwnej barykady- nauczycielowi zobligowanemu do realizacji pewnych ram materiałowych czas mknie jak szalony a każda sekunda jest prawie niezauważalna tak krotko trwa. Powiedziane jest , że przy końcu świata nastąpi koniec czasów. Zatem czas jest dla każdego inny i biegnie inaczej. I oczywiście nie jest tym co obecnie postrzegamy.