W skrócie:
- każde pojęcie jest relatywne (góra nie istnieje bez doliny, wysokie bez niskiego, zmienne bez niezmiennego, przygodne bez koniecznego itp. itd.)

- żaden biegun nie istnieje bez swego dopełnienia.

- dopełnieniem Boga jest Świat.

- Świat ma swój koniec.

Wniosek:
Bóg ma swój koniec.

Bóg nie jest pojęciem i nie podlega żadnym relatywnym pojęciom.



Bóg nie jest biegunem.



Bóg stworzył wszechświat, być może także wszechświaty równoległe a nawet multiverse, w takim razie to może być nieskończona liczba światów. Poza tym, nic nie jest dopełnieniem Boga a na pewno nie ten świat.



Świat jaki znamy teraz będzie miał swój koniec, po czym nastanie Nowy Świat i Nowa Ziemia.




Nie, nie ma żadnego końca ani początku.

Wszystko co nazywamy ujmujemy w pojęcia. Skoro jest tak jak piszesz, to po co nam cała filozofia, teologia, summy, doktryny religijne itp. Bez pojęć nasza wiedza jest martwa.



To czym jest?



Ponieważ jest stwórcą tworzy parę stwórca-stworzone.



Co ma początek ma też kres. Kolejna para początek-kres.




Tak, ma swój początek i koniec.

A tak zupełnie serio... nikt nie wie, jak powstał wszechświat, i "czym" właściwie jest.

Mitologia nie jest najlepszym sposobem, do wyrażania "wiarygodnych" twierdzeń.


Podmiotem o szerokim spektrum zastosowania.

To co nazywamy ale pod warunkiem że to znamy. Nie wiemy tak doskonale kim jest Bóg. I jaki jest Bóg tak naprawdę. Wiara ukazuje Jego przymioty, ale nie ukazuje całej istoty Boga. Problem jest w tym że nasze ludzkie pojęcia albo próbują ująć Boga w jakieś ramy, albo są pełne niezrozumiałego patosu, a Bóg wymyka się cały czas.



Doskonałe pytanie. To tak jakby zapytać czym jest miłość. Wiara przyjmuje że Bóg to osoba. Czyli wiemy już że to jest Ktoś. I teraz, w tym innym wymiarze życia mamy poznawać Boga a on ma być ciągle zaskakujący, ciągle jakby nieodkryty, jak Szalony Kapelusznik który zawsze coś wyczaruje z kolekcji swoich kapeluszy. Bo istotą Boga jest właśnie to że nikt go nie zgłębi nigdy, jeśli żyjesz z kimś przez wiele lat, to czasem jesteś już w stanie przewidzieć reakcje tej osoby, a Bóg ma być nieprzewidywalny, dający się poznać a jednak nieodkryty, tajemniczy.

Skoro tylko myślą i wolą stwarza wszechświaty to musi być to absolutny Absolut.





A jeśli dopełnieniem Boga jest on sam? Bo w nim jest także tajemnica - Trinity.



W tym jednak przypadku świat nie kończy się, ale zmienia się jego oblicze. Poza tym, jeśli istnieje nieskończona liczba wszechświatów, to wtedy wszystko nie ma końca swojego istnienia, bo może tworzyć się w nieskończoność lub przechodzić w inny stan istnienia. Może to takie perpetum moblie, raz poruszone, nie ma końca swojego działania.




Utożsamiasz Boga z Wszechświatem? Jednak to nie znaczy że znamy początek i koniec wszechświata. To tylko przypuszczenia i hipotezy, teorie.

Ogólnie problem takich dyskusji polega na tym iż zarówno strona wierząca jak i niewierząca wierzy lub nie wierzy w to czym / kim Bóg jest i czym / kim Bóg nie jest. Zarówno jedna jak i druga strona nie jest w stanie podać przekonujących dowodów, a jeśli przekonanie pojawia się czy to u jednej czy to u drugiej strony, to jest ono spowodowane osobistym przeświadczeniem, personalnym przekonaniem.

Nie wiemy, ale udajemy że wiemy, a z tej niewiedzy aż pęka biblioteka watykańska, tak ją rozsadza ta niewiedza. A Bóg wcale się nie wymyka, to ty się wymykasz.



Mówiąc zupełnie już bez ogródek, ma być taki, żeby broń Boże nie dało się go sfalsyfikować. A wystarczy trochę go rozmydlić, pozbawić definicji, unielogicznić i kłopot z głowy.

Do reszty trudno się ustosunkować, więc się nie ustosunkuję.

To jest jakaś paplanina



Bo Watykan musi wszystko wiedzieć, za to mu przecież płacą




Inaczej być nie może, w końcu jakoś trzeba tą Trójce ludziom przetłumaczyć.



Można sobie założyć, że ani Bóg ani otaczający nas świat, nie ma początku ani końca.

Nie do końca. Dam Ci taki przykład.
(
Powyższy znak jest albo 'wypukły' albo 'wklęsły' zależnie od tego z jakiej strony na niego patrzysz. Gdybym teraz zażądał od Ciebie odpowiedzi czym jest ten znak 'wklęsły' czy 'wypukły' każda odpowiedż będzie błędna. Wklęsłość czy wypukłość zależy od kontekstu (strony od której patrzymy). Tak właśnie powstają pojęcia a każde pojęcie jest relatywne (zależne) więc byty ABSOLUTNE nie istnieją. Bóg jest bytem absolutnym a więc niemożliwym. To tak jakby powiedzieć że ten znak jest wklęsły niezależnie od tego z której strony na niego nie patrzeć.
Koniec wykładu.



Bez początku, bez końca, wieczny itd. W ten sposób tworzysz kolejny byt ABSOLUTNY. Zastępujesz słowo Bóg słowem Wszechświat a istota sprawy pozostaje ta sama.

Rozumowanie

Jest w tak oczywisty sposób błędne, że nie wiem, o czym tutaj możemy dyskutować.
Generalnie wszystko wystarczy rozmydlić, pozbawić definicji i unielogicznić, aby mieć kłopot z głowy. Możemy np. dowieść, że zielone jest czerwone i zabić się na drodze (ale przecież śmierć jest też względna, więc nie ma kłopotu

To nie jest błąd tylko oczywista oczywistość.



Niczego takiego nie twierdzę. Mówię tylko że bez kontrastu nie ma pojęcia, ale zefciu i tak wie swoje. Idąc w promieniach czerwonego słońca przechodzi przez czerwoną jezdnię i rozjeżdża go czerwona ciężarówka.

Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami (Iz 55)......nic zatem o Bogu nie wymyślisz rewelacyjnego ponad to, co nieskutecznie wymyślili ludzie od wieków.

Ależ tak. Jeż ma kolce. Ergo wszystkie zwierzęta mają kolce. Oczywista oczywistość.
Jaki jest zatem kontrast do pierwszego pojęcia, które wymieniłeś po bezmyślnym rzuceniu tej bredni? Jaki jest kontrast do pojęcia "zefciu".

Jeż ma kolce bo ktoś inny nie ma kolców. Gdyby wszyscy mieli kolce w ogóle nie byłoby mowy o żadnych kolcach. Jasne?



Kontrast do pojęcia "zefciu" to "nie-zefciu".

Próbuję Ci bezskutecznie wyjaśnić, że nie znamy natury rzeczy a poznajemy jedynie przez różnice.

Naturą Boga jest miłość. Jest to prawda objawiona w Piśmie Świętym.
Bóg cały czas jest. Imię Boga to ,,Jestem który Jestem". Bóg jest pełnią życia.