Odkad pamietam ZAWSZE po przyjeciu Komunii św, kiedy wrócę do ławki i klekam do modlitwy mam bardzo silny dreszcz. Od gory do dolu - na calym ciele. Jest to bardzo przyjemne. Nie wiem jak opisac - takie "cieplutkie"... Kurcze - myslicie, ze to moje zludzenie jakies? Czy na serio tak do mnie "przemawia" Bóg...?
Zastanawialam sie nad tym od dawna, ale nigdy nikomu nie powiedzialam, bo bałam sie, ze zostane wysmiana, ze cos sobie ubzduralam itd

Święci Ojcowie, czyli ludzie o wysokim stopniu rozwoju duchowego, którzy przeszli przez ogień modlitewnego doświadczenia, ostrzegają przed różnymi tego typu "odczuciami" czy też jakimiś innymi wizjami. Często szatan zastawia w ten sposób pułapkę na człowieka, by ten nabrał wewnętrznego przekonania, iż osiągnął już duchowe wyżyny i odczuwa, wręcz fizycznie, działanie Łaski Bożej w sobie. Można łatwo w ten sposób wpaść w tzw. "duchowe złudzenie". Najlepiej by było gdybyś zaczęła ignorować te odczucia. Powinnaś też o tym opowiedzieć swojemu spowiednikowi. On udzieli najlepszej w Twoim przypadku porady.

jej... straszne...... :[

nie powiem w takim razie o tym juz nikomu... i bede ignorowala

Hola, hola, Małej_wiary - najpierw porozmawiaj o tym ze swoim spowiednikiem - głowa do góry

Hej, nie załamuj się. Nie wiem przecież nic o Twoim rozwoju duchowym, więc nie wiem, jaką naturę ma Twoje doświadczenie. Dlatego właśnie poradziłem Ci byś zwróciła się do swego spowiednika i koniecznie (!) mu o tym powiedziała. On wyjaśni sprawę i udzieli Ci niezbędnych wskazówek i porad. Cytując Świętych Ojców chciałem jedynie przestrzec przed jednoznacznym interpretowaniem tego zjawiska jako pozytywnego, bo może to też być jakaś chytra pokusa. Czy jest to pozytywne czy negatywne zjawisko w Twoim przypadku, może rozstrzygnąć tylko spowiednik.

Chce tylko napisac, ze jestem osoba malej wiary - bez przerwy nawracajaca sie... na serio daleko mi do osiagniecia "wyżyn duchowych"... Najgorsze jest to, ze wstydze sie rozmawiac o tym ze spowiednikiem... nie znam zadnego, a oni zawsze wygladaja tak, jakby sie spieszyli gdzies... moze na serio sprobuje... Ale na razie zapomne o tym - cos sobie ubzduralam...

No to jest nas dwoje



A może jest ktoś kogo uważasz za autorytet duchowy ? Jeśli nie, to przecież zawsze można się zwrócić do dowolnego księdza.



Moim zdaniem nie ma się czego wstydzić. Gdy przeczytałem Twój post, to się nawet zdziwiłem, że wspominałaś w ogóle o jakimś wstydzie. Naprawdę wielu ludzi rozmawia na takie tematy z duchownymi. Po to oni są, by pomagać w takich przypadkach. Na prawdę, droga małej wiary, nie przejmuj się

Tak prawdę mówiąc to wszystko co czujemy jest złudzeniem, ponieważ tuż po odbiorze danego bodźca jest on przetwarzany przez nasz mózg. Możliwe więc że to co czujesz to tylko sugestia Twojego umysłu, nagroda za czyn, który uznaje on za właściwy. U osób wierzących siła sugestii może być potężna (np. stygmaty) więc nie widzę powodu dla którego należy uznać Twoje odczucia za coś nienaturalnego.

wy we wszystkim widzicie szatana.A te uczucie jakie doznaje ta osoba to przeciez wsparcie Boga by była przy nim a nie upadała (co mówiła przecież) to dobrze że to czujesz podoibne uczucia maja mistycy buddyjscy gdy oczyszczają sie kontenplując nature,ja równierz odczuwam uczucie miłości lekkości i jakby świętości czy uswięcającej miłości choć święta nie jestem i raczej nie będe.Ale to uczucie związane jest ze wzniesieniem się człowieka na wyższe poziomy duchowe ,choć człowiek sie na nie zwnosie bo chce to jednak tego sobie przypisywac nie może bo to wielka łaska Boża z której on tylko korzysta