Mniejsza już o to, na ile uzasadnione jest niezachwiane przekonanie, że taka właśnie jest prawda. To ja zadam prowokacyjne pytanie - jaką wartość ma ta prawda ? Czy prawda o tym, że nie ma żadnych wartości, sama może mieć wartość ? Z czego ta wartość miałaby wynikać ? Oczywiście natychmiast zostanę zaatakowany za " dezawuowanie prawdy ". Ale przecież ateiści robią to samo, kiedy każą " nadawać sensy ". Nadanie sensu czemuś jest albo negowaniem prawdy o bezsensowności tego czegoś, albo niezgodą na tę prawdę ( może i nie ma sensu, ale ta możliwość jest " zła ", i robimy " dobrze ", gdy decydujemy, że będzie miało ). Czy tu jest dopuszczana możliwość, że prawda o tym, iż nic nie ma sensu, ma sama w sobie wartość, i nie należy jej negować ani z nią walczyć żadnymi " nadaniami " ? Wydawałoby się, że myślenie Weinberga zmierza w tym kierunku. Ale czy konsekwentnie ? Przecież nie da się np. " kontemplować sztuki ", cały czas powtarzając sobie, że tak naprawdę ani ta sztuka, ani ta kontemplacja nie mają sensu. Jeżeli nawet się tego wprost nie neguje, to trzeba to przynajmniej odsunąć, przynajmniej na tę chwilę nie brać tego pod uwagę. I w imię czego ? W imię prawdy ? Przecież nie, bo prawda jest inna. W imię fałszu ? Ale dlaczego ? Czy ta prawda ma mniejszą wartość, nie jest warta respektowania ? A może właśnie tak jest ?

Pojęcie sensu jest wymysłem człowieka, w przyrodzie nie zachodzi coś takiego jak sens. Jakby się zastanawiała gąsienica "jaki jest cel mojego istnienia, jaki sens ma moje życie?".

Ateizm dopuszcza wszystko - chcesz żyć, to postaw sobie jakiś cel do któego będziesz dążył. Nie chcesz żyć? to w drogę!

A jak się zapytamy jaki sens ma życie katolika? Wierzy, że po śmierci stanie w miejscu największej szczęśliwości - każda chwila będzie przyjemna - i w czym się to różni od sensu jaki zadaje sobie ateista-hedonista? Może tylko intensywnością potencjalnych doznań.

Ale jak ma wyglądać niebo? Stałe połączenie z Bogiem? Bez dążenia, bez celu, bez marzeń, bez ciekawości (wszystko będzie już wiadome), bez starań, bez odmian i jaki to ma sens? Jaki ma być w tym cel? Nawet jeśli miałaby to być największa przyjemność - cóż lubię czasem poleżeć, ale przez wiecznosć? Robiąc cały czas to samo? BEZ SENSU

W zasadzie w przeważającej mierze mogę się z Tobą zgodzić, Johny, z jednym zastrzeżeniem. Sądzę, że Twoje pretensje do ateistów są niesłuszne, gdyż dobierają się oni wierze do skóry tylko dlatego, że ona sama, w wydaniu katolickim, wpychała się na ich terytorium. W Breviarium Fidei (2-7, 13...)możemy przeczytać: I tak dalej aż do soboru V1 i jego konstytucji o wierze, gdzie stanowisko to zostało uznane za dogmat. Innymi słowy katolicyzm nieopatrznie złożył obietnice, których teraz nie może dotrzymać. Może, gdyby nie potępi w XIII wieku koncepcji dwóch prawd? Ale podejrzewam, że w jakiś (obecnie nie jasny dla mnie) sposób teza ta jest daleką konsekwencją Chalcedonu.

Nie zgadzam się. Człowiek jest częścią przyrody i to co robi człowiek zachodzi w przyrodzie. Pojęcie sensu jest adaptacyjnym narzędziem przy pomocy którego nasz gatunek dostosowuje się do życia z takim mózgiem w takim warunkach.

Smędzenie + straszenie oto broń prawdziwej wiary. Nie życzył bym Ci nigdy przechodzić przez to co ja zdążyłem przeżyć. Chociażby jakbyś trzymał własne dziecko które Ci się na Twoich własnych oczach wykrwawia na śmierć prawie to byś przestał takie pierdoły opowiadać. I nie, nie modliłem się. Zadzwoniłem po karetkę i na szczęście zdążyli. Takimi przykładami mogę sypać jak z rękawa. Widziałeś kiedyś swojego ojca zabitego przez samochód ? Nie ? To też Ci nie życzę żebyś kiedykolwiek zobaczył. I co ? Dalej nie widzę potrzeby Boga. Było minęło nieszczęścia chodzą po ludziach a Bóg do niczego nie jest potrzebny.

Że Admini kiedyś nie zrobią tej edycji postów to ja się dziwię.
Chciałem dodać tylko że może to prawda co pisano w którymś wątku że jedni ludzie sobie sami radzą z życiem a inni muszą mieć "protezę" w postaci Boga czy innych tam bo inaczej by sobie nie dali rady. I że z tym człowiek się rodzi.

Chodziło mi o przyrodę nieożywioną

Nikt się nie odniósł do tego, co napisałem.



Nie zgadzam się z tym.



Gdyby była rozumna, to by się zastanawiała. Wygląda na to, że rozum właściwie jest przekleństwem - zmusza nas do ciągłego myślenia o tym, czego nie ma. Tylko dlaczego w takim razie ateiści tak gloryfikują rozum ?



1) " Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało ". A twierdzenie, że sam Sens jest " bez sensu " nie ma nic wspólnego z Twoją ukochaną logiką.
2) Jeżeli Boga nie ma, to ma taki sam sens, jak życie ateisty - żaden. Zatem nie ma sensu ani pozostawanie przy katolicyźmie, ani przechodzenie na ateizm, a co za tym idzie ateistyczny prozelityzm również jest nonsensem.

Widzę, że generalnie odechciewa Ci się dyskusji, cóż, ale jak już pisać to może coś konkretnego? Przypominam, że dogmaty mówią mocno: o dowodach o pewności, idą dalej niż S.Tomasz, który mówił o drogach doprowadzających. Gdyby istniały pewne dowody, to jedynym wytłumaczeniem ateizmu byłaby diabelska złośliwość, a chyba nie tak to ujmuje ostatni sobór.

Tym gorzej dla Ciebie.

Atakując sposób myślenia interlokutora subtelnie prawisz "no cóż, nie znajduję wytłumaczenia"

Po dyskusji w tym wątku mam wrażenie, że tak właśnie jest. Religia nie ma sensu, więc przechodźcie na ateizm ! Hmm, a ateizm ma sens ? Eee, nooo, więc... no, nie, ale wymyślamy go sobie sami !

Istnieją '' pewne " dowody na to, że przede mną stoi komputer. Ale może wcale tak nie jest ? Może żyjemy w Matrixie, i wszystko co widzę jest urojeniem, aplikowanym mi z zewnątrz do mózgu ? W gruncie rzeczy nie ma żadnych " pewnych '' dowodów. Ojcom soborowym chodziło zapewne o takie dowody, co do których pozostaje jedynie '' czysty '' sceptycyzm ( świat musiał mieć początek - '' ale może wcale nie musiał ? '', teza o nieistnieniu Tego, który Istnieje, jest nielogiczna - '' ale to jeszcze nie znaczy, że Bóg istnieje '' itd. ). W tym rzecz, że wszystko '' jeszcze nie znaczy '', i przyjmując taką postawę każdy dowód można odrzucić.

I jeszcze jedno a propos Epikurosa:



Dwa pytania:

1) a więc dopuszcza także irracjonalizm i nielogiczność ?
2) a więc dopuszcza także np. chrześcijaństwo bądź katolicyzm ?
3) a jeżeli tak, to o co właściwie chodzi z tym Waszym blogiem ?

Johnny -za przeproszeniem- nie zgrywaj głupa. Dobrze wiesz, że chodzi o wszystko co związane jest z własnym życiem.

A dla ścisłości - ateizm dopuszcza irracjonalizm, nielogiczność, kosmiczne świstaki i tak dalej.

Katolicyzmu i chrześcijaństwa nie, bo wynika to z sądu analitycznego pojęcia ateizm.

Chyba, że można być chrześcijaninem nie wierząc w Boga (wiem, głupie to )

Stosując więc określenie ateizm chcę podkreślić jedynie antagonizm to chrześcijaństwa.

PS: O jaki blog chodzi? O -=ta nazwa, której nie wolno tutaj wypowiadać=-. info

Nie kumasz czym jest ateizm. Znowu nadajesz mu religijne wlasciwosci. To o czym piszesz byloby sensowne, gdybys zamiast ateizmu wstawil jakakolwiek inna religie. Ateizm nie jest konkurencja Twojej religii, na niego sie nie przechodzi. Z religii sie rezygnuje i tyle. Wiec to nie jest tak, ze przechodzi sie z czegos bezsensownego na cos bezsensownego, tylko rezygnuje sie z czegos bezsensownego i koniec bajki.

Ateizm jak najbardziej ma sens po prostu jest tylko poglądem nie drogą życia choć dla niektórych walka z religią może się tym stać podobnie jak wiele innych rzeczy. W praktyce wszyscy wierzący i nie wymyślamy sobie sensy owszem wiara oferuje jakieś dodatkowe uzasadnienie dla części naszych działań podobnie jak świecka kultura, filozofia czy ideologia i nie wydaje mi się by uzasadnienie które oferuje było lepsze.Czemu mam robić to a tamtego już nie?Bo Bóg tak każe.
Ten sam mechanizm oparcia się o autorytet tylko w metafizycznej otoczce.

Bóg nic nie każe,jesteś "wolny" (proszę w tym momencie nie chwytać mnie za słówka i nie interpretować na swoją modłę znaczenia tego słowa i td.).Co najwyżej Bóg ukazuje,jak warto żyć,co ma nieprzyjemne konsekwencje a co nie,co warto unikać a co należy praktykować.
Możemy tu się ścierać na słowa,udowadniać,dysputować,ale wielu prawd od Boga (dla nas katoli) nikt nie tylko nie obali,ale i nie przeskoczy: np.faktu,że człowiek jest egoistą.Banał bolesny,ale jest.I ateizm sobie może w teorii i logice żyć,przebolywać cierpienia bez Boga i ogólnie być utwardzonym w tym,że Boga nie ma-ale egoizm jest, brak miłości i nieumiejętność służenia itd.I tu zaczyna się bieda..ale nie dla nas,katoli (a przynajmniej w mniejszym zakresie)..
Odwagi,wierzę..