I tu się mylisz bo większość księży to opętani przez brak kobiet.

@ atheist

Na gruncie naukowym opętania to raczej przypadki niewyjaśnione. Nie da się wszystkiego wytłumaczyć.
Można w nie nie wierzyć, ale nie można jawnej nieprawdy pisać.

Stale te same zarzuty wysnuwasz, choć nie raz dałem konkretną odpowiedź słowami Piusa XII Papieża. Oto po raz kolejny przedstawiam Ci te powody.


(...)Posługiwanie się językiem łacińskim, którego używa wielka część Kościoła, jest widocznym i pięknym znakiem jedności, oraz skutecznym lekarstwem przeciw jakimkolwiek skażeniom autentycznej nauki(...)


Stadium starożytności jest nader pożyteczne, jednak starożytność nie stanowi jedynej normy

Jest zapewne rzeczą mądrą i godną pochwały powracać myślą i sercem do źródeł liturgii świętej. Badanie bowiem przeszłości nie mało przyczynia się do głębszego i dokładniejszego poznania znaczenia świąt i treści używanych formuł i świętych ceremonii. Natomiast nie jest rzeczą ani mądrą, ani godną pochwały wszystko i w każdy sposób cofać do starożytności. I tak, aby użyć przykładu, błądzi kto chce ołtarzom przywrócić pierwotny kształt stołu; kto chce wykluczyć czarny kolor z szat kościelnych; kto nie dopuszcza w kościele posągów i świętych obrazów; kto wymaga, aby wizerunek Zbawiciela przybitego na krzyżu tak był dostosowany, iżby na Jego ciele nie było znać okrutnych mąk, które poniósł; kto wreszcie gani i odrzuca wszelką muzykę polifoniczną, choćby nawet przystosowaną do przepisów wydawanych przez Stolicę Apostolską.

Żaden z rozumnych katolików, w zamiarze powrotu do starych formuł uchwalonych przez dawne Sobory, nie może odrzucić orzeczeń, które Kościół pod natchnieniem i kierownictwem Ducha Świętego bardzo pożytecznie określił w nowych czasach i których trzymać się nakazał. Podobnie żaden rozumny katolik nie może odrzucać obowiązujących dzisiaj przepisów, by powrócić do spraw wywodzących się ze starożytnych źródeł Prawa Kanonicznego. Tak samo rzecz ma się z liturgią. Kto chce powrócić do starodawnych obrzędów i zwyczajów i odrzucać nowe, które z Opatrznościowego zrządzenia Bożego ze względu na zmienione warunki zostały wprowadzone, ten widocznie kieruje się nieroztropnym i niewłaściwym zapałem.
Dlatego potępia się niezdrowy pęd ku starożytności, odnawiający błędy Pistojczyków(...)

A ziemia jest płaska.


Sęk w tym, że psychiatrzy kierują podobne wypadki do księży egzorcystów, bo sami nic nie mogą pomóc.


http://www.youtube.com/watch?v=Mdk78fR0ihw
http://www.youtube.com/watch?v=Vb3GNX6x2BM

Widzę, że w sprawach niektórych z Endekiem mam pełną zgodę.
Ale co do FSSPX zgody nie będzie - za to pełne poparcie ma FSSP (choć nie chodzę na ich Msze).

Zebys ty Endek jeszcze czytal ze zrozumieniem to, co wklejasz....

Na Piusie XII Kosciol sie nie skonczyl. Jezeli nawet on uwazal, ze nie wszystko co bylo w przeszlosci jest godne zachowania (nawet jezeli mial na mysli bardziej odlegle czasy), to znaczy, ze kolejni papieze mogli tak samo uwazac, tyle ze w stosunku do przeszlosci nie tak odleglej.
Ale z powodow dla mnie niepojetych, nie potrafisz tego przyjac do wiadomosci i zrobiles (wbrew pogladom papieza Piusa XII) dogmat wiary ze zwyczajow i ludzkich tradycji.

Gdzie w historii Kościoła miałaś przykład, by którykolwiek papież zanegował kilkaset lat orzecznictwa poprzedników? Papieże byli związani przysięgami, ze dochowają wszystkiego co otrzymali.



Jak niepojętych? Jak się coś Bogu przysięga, to się dochowuje i stołek papieża nie zwalnia od ślubów. Dzisiaj już wiemy, że masoneria to nie fikcja, a jej zgubne idee zatruły Kościół.

@Endek, ty dalej nie rozumiesz?
Żaden z rozumnych katolików, w zamiarze powrotu do starych formuł uchwalonych przez dawne Sobory, nie może odrzucić orzeczeń, które Kościół pod natchnieniem i kierownictwem Ducha Świętego bardzo pożytecznie określił w nowych czasach i których trzymać się nakazał. Podobnie żaden rozumny katolik nie może odrzucać obowiązujących dzisiaj przepisów, by powrócić do spraw wywodzących się ze starożytnych źródeł Prawa Kanonicznego. Tak samo rzecz ma się z liturgią. Kto chce powrócić do starodawnych obrzędów i zwyczajów i odrzucać nowe, które z Opatrznościowego zrządzenia Bożego ze względu na zmienione warunki zostały wprowadzone, ten widocznie kieruje się nieroztropnym i niewłaściwym zapałem.

Czyli Kosciol za czasow Piusa XII i krotko wczesniej wprowadzil pewne nowe orzeczenia, ktore sie "tradycjonalistom" nie podobaly. Jak widac problem stary jak ... Kosciol, a dzis konczy sie po raz kolejny schizma.

Nie rozumiem o czym piszesz? Możesz wymienić, co Pius XII i Pius XI albo Pius X orzekł, że nie spodobało się to Bractwu PX, którego jeszcze nie bylo?

Owczesnym "tradycjonalistom", do ktorych Pius XII sie zwracal (ty w ogole przeczytales to, co wkleiles???)

Jakim tradycjonalistom? Wam modernistom na przestrogę napisał, a i tak żeście złamali jego wolę, wolę Kościoła Katolickiego. Gdzie się podział czarny kolor szat liturgicznych, gdzie się podziały ołtarze, które zamieniono na stoły, gdzie się podziała Msza Trydencka? To tego własnie i innych zwyczajów bronił Pius XII.

Endeku
Toteż powtórzę to co napisałem: Ty też nie podałeś, żadnej istotnej i ważnej przyczyny aby ta łacina dalej była w tak powszechnym użyciu na Mszy i podczas nabożeństw.

Tym razem podkreśliłem to co było istotne w mojej wypowiedzi, bo nigdzie nie napisałem że wiele razy nie próbowałeś sprawy wyjaśnić, tylko że nic tu przekonującego nie napisałeś do tej pory. Pierwsze zdanie dotyczy sprawy języka, reszta niezbyt. Nie widzę owych istotnych i ważnych przyczyn. Te podane mają pewne znaczenie, jedna symboliczne, a druga praktyczne, ale to nadal za mało. I bez łaciny da się ustrzec błędów, natomiast symbolika nie jest czymś co samo w sobie ma wartość. Więc takie tłumaczenie mnie nie przekonuje.


Endeku, ja zrozumiałem o co chodzi Kael. Skoro papież przestrzegał przed niebezpiecznym nawrotom do starożytności to kierował to do konkretnych ludzi, takich którym w tamtym okresie, gdy to mówił, nie podobały się pewne rzeczy. Kale słusznie zwraca Ci uwagę na to, że można coś zmienić, coś co istniało od samych początków chrześcijaństwa o Ty to owym cytatem sam udowodniłeś, wbrew temu co sam piszesz. Rzecz w tym, że każde zmiany w Kościele powodowały narodzenie się opozycji. Do takiej opozycji mówi papież w Twoim cytacie. Ty nie jesteś jedynym sprawiedliwym, jesteś w swoich poglądach podobny i protestantom i starokatolikom, którym coś się nie spodobało i stali się w swoim własnym mniemaniu rzecznikami jedynej prawdy, tej swojej. Możesz się brzydzić herezją protestancką, ale pod względem metody niczym się nie różnicie. I takie samo mniemanie masz o sobie, jak mają protestanci o sobie - wszyscy myślicie że macie rację, a Kościół jest tym złym.

Natomiast co do Twojej wypowiedzi, po raz kolejny nie zwracam Ci uwagę że nie jest prawdziwa. Ołtarze są dalej i to nie ze stołów. Tak, zdarza się że w prowizorycznych warunkach skleca się stoły, czy nawet na łonie natury tworzy prowizoryczne ołtarze, ale to chyba nie jest tak ważne, aby odmówić ludziom Mszy?
Nie wiem jak u Ciebie, ale Pan Jezus nie ustanowił żadnych kolorów wyjątkowymi, a Msza Trydencka nadal jest odprawiana, w czym problem?

Uwaga!!! Jeszcze raz przytoczę słowa Piusa XII Papieża.

(...)Posługiwanie się językiem łacińskim, którego używa wielka część Kościoła, jest widocznym i pięknym znakiem jedności, oraz skutecznym lekarstwem przeciw jakimkolwiek skażeniom autentycznej nauki(...)

Istotne i ważne przyczyny KK podał w Jego orzeczeniach. Proszę zapoznać się jeszcze z treścią XXII Sesji Soboru Trydenckiego.

OBÓR TRYDENCKI
Sesja XXII (1562)
Nauka o Najwiętszej Ofierze Mszy Św.

[Wstęp]. - Dla utrzymania w świętym katolickim Kościele dawnej, nienagannej i ze wszech miar doskonałej wiary i nauki o wielkiej tajemnicy Eucharystii i - po odrzuceniu błędów i herezji - dla zachowania ich w swej czystości, święty, ekumeniczny i powszechny Sobór Trydencki, w Duchu Świętym prawomocnie zwołany, pod przewodnictwem tych samych legatów Stolicy Apostolskiej, pouczony światłem Ducha Świętego, naucza, oświadcza i nakazuje głosić wiernemu ludowi o Eucharystii, jako o prawdziwej i szczególnej ofierze, co następuje:
Rozdział I. [Ustanowienie najświętszej ofiary Mszy]. Ponieważ w pierwszym Testamencie [oświadcza Apostoł Paweł] z powodu niemocy kapłaństwa lewickiego nie było pełnej doskonałości, dlatego [zrządzeniem Boga, Ojca miłosierdzia] musiał powstać nowy kapłan "na wzór Melchizedecha" [Rdz 14, 18;Ps 109, 4; Hbr 7, 11], Pan nasz Jezus Chrystus, który by mógł dopełnić [Hbr 10,14] i udoskonalić wszystkich potrzebujących uświęcenia. Ten przeto Bóg i Pan nasz - mimo że dla dokonania ich wiekuistego odkupienia miał się tylko raz złożyć w ofierze Bogu Ojcu przez śmierć na ołtarzu krzyża, jednak ze śmiercią nie miało ustać Jego kapłaństwo [Hbr 7, 24-27] - dlatego podczas Ostatniej Wieczerzy, "tej nocy, której został wydany" [1 Kor 11, 23], pragnął pozostawić Kościołowi, swej umiłowanej Oblubienicy, ofiarę widzialną [zgodnie z wymaganiami ludzkiej natury], ażeby uobecniała krwawą ofiarę mającą się raz dokonać na krzyżu, aż do końca świata była jej trwałą pamiątką i przydzielała nam jej zbawczą moc odpuszczania grzechów codziennie przez nas popełnianych. Ogłaszając się zatem ustanowionym "kapłanem na wieki na wzór Melchizedecha" [Ps 109, 4], ofiarował Bogu Ojcu ciało i krew swoją pod postaciami chleba i wina i pod symbolami tych rzeczy Apostołom - których wtedy ustanowił kapłanami Nowego Przymierza - dał je do spożycia oraz im i ich następcom w kapłaństwie polecił składać ofiarą słowami: "To czyńcie na moją pamiątkę" [Łk 22, 19; 1 Kor 11, 24], jak to Kościół zawsze rozumiał i nauczał [kan. 2].
Albowiem po odprawieniu Starej Paschy, którą rzesza synów Izraela ofiarowywała na pamiątkę wyjścia z Egiptu [Wj 12, 21 nn], ustanowił Nową Paschę, by Go Kościół poprzez posługę kapłanów pod widzialnymi znakami składał w ofierze na pamiątkę mającego nastąpić przejścia z tego świata do Ojca, kiedy to odkupił nas przelaniem swej krwi, "uwolnił nas spod panowania ciemności i przeniósł do królestwa swego" (Kol 1, 13).
I ta jest zaiste ową czystą ofiarą, której nie może splamić żadna niegodność i nieprawość ofiarujących, a którą Pan zapowiedział przez Malachiasza, że Jego imieniu, które będzie wielkie wśród narodów, "na każdym miejscu będzie składana ofiara czysta" (Mal l, 11). I na tę ofiarę wskazuje dość jasno Apostoł Paweł, kiedy pisząc do Koryntian mówi, że ci, którzy splamili się "uczestniczeniem w stole szatanów, nie mogą uczestniczyć w stole Pańskim" (1 Kor 10, 21), w obu wypadkach przez stół rozumiejąc ołtarz. To jest w końcu owa ofiara, którą za czasów prawa natury i Prawa starotestamentowego [Rdz 4, 4; 8, 20 ; 12, 8; 22; Wj passim] wyobrażały podobieństwa ofiar, ponieważ obejmuje ona wszystkie oznaczane przez nie dobra jako ich dopełnienie i udoskonalenie.
Rozdział II. [Ofiara widzialna jest przebłagalna za żywych i umarłych]. - A ponieważ w Boskiej ofierze, dokonującej się we Mszy św., jest obecny i w sposób bezkrwawy ofiarowany ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża "ofiarował samego siebie" (Hbr 9, 27) w sposób krwawy, przeto naucza św. Sobór, że ofiara ta jest prawdziwie przebłagalna [kan. 3]. Przez nią bowiem, kiedy przystępujemy do Boga ze szczerym sercem i prawdziwą wiarą, z bojaźnią i ze czcią, skruszeni i pokutujący, "otrzymujemy miłosierdzie i znajdujemy łaskę w stosownej chwili" (Hbr 4, 16). Tą ofiarą Pan przebłagany, udzielając łaski i daru pokuty, odpuszcza przestępstwa i grzechy, nawet bardzo wielkie. Jedna przecież i ta sama jest Hostia, jeden i ten sam poprzez posługę kapłanów Składający ofiarę, który wówczas ofiarował samego siebie na krzyżu, tylko sposób ofiarowania jest inny. Tej to krwawej ofiary otrzymujemy przeobfite owoce przez tę niekrwawą, która daleko jest od tego, by w jakikolwiek sposób uwłaczała pierwszej [kan. 4]. Dlatego też słusznie bywa ofiarowana nie tylko za grzechy, kary, zadośćuczynienia i inne potrzeby wiernych żyjących, ale według tradycji Apostolskiej także za zmarłych w Chrystusie, którzy jeszcze nie zostali całkowicie oczyszczeni [kan. 3].
Rozdział III. [Msze św. ku czci Świętych]. - Chociaż Kościół zwykł niekiedy odprawiać niektóre Msze ku czci i dla wspomnienia świętych, jednakowoż naucza, że nie im składa się ofiarę, ale jedynie Bogu, który ich uwieńczył chwałą [kan. 5]. Stąd też "kapłan nie zwykł mówić: składam ci ofiarę Piotrze i Pawle" [św. Augustyn, C. Faustum, 20,21 - PL 42,384], ale Bogu, składając Mu dzięki za ich zwycięstwa, prosi o ich wstawiennictwo, "aby ci raczyli za nami orędować w niebie, których pamięć obchodzimy na ziemi" (Mszał rzymski).
Rozdział IV. [Kanon Mszy św.]. - A ponieważ wypada, by rzeczy święte sprawować święcie, a ze wszystkich ta ofiara jest najświętsza, [dlatego] w celu godnego jej składania i uczestniczenia w niej, Kościół katolicki przed wielu wiekami ustanowił św. kanon, tak wolny od wszelkiego błędu, że niczego w nim nie ma, co by jak najbardziej nie tchnęło świętością i pobożnością i nie wznosiło ku Bogu umysłów tych, którzy składają ofiarę. Na kanon bowiem składają się tak słowa samego Pana, jak tradycje apostolskie i nabożne modlitwy wprowadzone przez świętych papieży.
Rozdział V. [Uroczyste obrzędy Mszy świętej]. - Ponieważ taka jest natura ludzka, że bez zewnętrznych pomocy niełatwo wznosi się do rozważania rzeczy Bożych, przeto święta Matka Kościół ustanowił pewne przepisy w odprawianiu: np. aby przy Mszy św. pewne zdania mówione były po cichu [kan. 9], a inne głośniej. Zastosował też różne obrzędy, jak święte błogosławieństwa, światła, okadzania, używanie szat i inne liczne tego rodzaj u rzeczy, oparte na zarządzeniach i tradycjach apostolskich. Dzięki temu ma być podkreślony majestat tak wielkiej ofiary, a dusze wiernych przez te widzialne znaki religii i pobożności pobudzone do kontemplacji wzniosłych rzeczywistości zawartych w tej ofierze.
Rozdział VI. [Msza św., w której komunikuje sam tylko kapłan]. - Życzyłby wprawdzie sobie święty Sobór, by podczas każdej Mszy św. obecni wierni komunikowali nie tylko duchowym uczuciem, lecz także sakramentalnym przyjęciem Eucharystii, ażeby dostąpić obfitszych owoców tej Najświętszej Ofiary. Niemniej jeśli to nie zawsze może mieć miejsce, nie potępia jako prywatnych i niedozwolonych [kan. 8] takich Mszy, w których sam tylko kapłan komunikuje sakramentalnie, lecz je zatwierdza a nawet zaleca; albowiem i te Msze należy uważać za prawdziwie publiczne, częściowo dlatego, że lud uczestniczy w nich duchowo, częściowo zaś dlatego, że publiczny sługa Kościoła odprawia je nie tylko za siebie, ale za wszystkich wiernych należących do Chrystusowego Ciała.
Rozdział VII. [Dolewanie wody do kielicha przy ofiarowaniu]. - Upomina dalej święty Sobór, że Kościół przepisał kapłanom, by dolewali wody do kielicha, który mają ofiarować [kan. 9], bądź dlatego, że, jak wierzymy, Chrystus Pan tak postąpił, bądź z tej racji, że z Jego boku razem z krwią wypłynęła i woda [J 19, 34]. Tę tajemnicę przypomina owo zmieszanie. A ponieważ w Objawieniu św. Jana woda oznacza ludy [Ap 17,I i 15], to zmieszanie przedstawia złączenie ludu wiernego z Głową - Chrystusem.
Rozdział. VIII. [Nie należy z własnej inicjatywy odprawiać Mszy św. w narodowym języku, ale jej tajemnice trzeba ludowi wyjaśniać]. - Choć Msza św. zawiera w sobie bogatą naukę dla wiernych, nie wydało się stosowne Ojcom, by była wszędzie odprawiana w języku narodowym. Dlatego więc zachowując wszędzie w każdym Kościele dawny obrządek, zatwierdzony przez Kościół rzymski, który jest matką i mistrzynią wszystkich kościołów, oraz aby owce Chrystusa nie cierpiały głodu i żeby nie było tak, by "dzieci proszące o chleb nie miały tego, kto by im go udzielił" [por. Lm 4,4 ], poleca święty Sobór pasterzom i wszystkim sprawującym pieczę nad duszami, by często w czasie odprawiania Mszy św. - czy to sami, czy przez kogoś innego - wyjaśniali niektóre teksty czytane podczas sprawowania Mszy i między innymi żeby wyjaśniali jakąś tajemnicę tej Najświętszej Ofiary, szczególnie w niedziele i święta.
Rozdział IX. [Wstęp do kanonów]. - Ponieważ przeciw tej dawnej wierze, opartej na świętej Ewangelii, na tradycjach Apostołów i nauce świętych Ojców, rozsiewa się obecnie wielu błędów i wielu naucza wiele rzeczy różnych, i dyskutuje, [przeto] święty Sobór. po wielu i bardzo poważnych nad tymi rzeczami naradach, postanowił za jednogłośną zgodą wszystkich Ojców w następujących kanonach potępić i usunąć ze świętego Kościoła wszystko, co się sprzeciwia tej najczystszej wierze i świętej nauce.

Kanony o najświętszej ofierze Mszy świętej

Kan. 1. Jeśli ktoś twierdzi, że we Mszy św. nie składa się Bogu prawdziwej i właściwej ofiary albo że składanie ofiary nie jest niczym innym, jak podawaniem nam Chrystusa do spożycia - niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych.
Kan. 2. Jeśli ktoś twierdzi, że tymi słowy: "To czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22, 19; 1 Kor 11, 24] Chrystus nie ustanowił Apostołów kapłanami albo nie nakazał, by oni i inni kapłani ofiarowywali Jego ciało i krew - n.b.w.
Kan. 3. Jeśli ktoś twierdzi, że ofiara Mszy św. jest tylko ofiarą pochwalną i dziękczynną albo jedynie prostym wspomnieniem ofiary dokonanej na krzyżu, ale nie ofiarą przebłagalną, albo że przynosi korzyść samemu tylko przyjmującemu i że nie powinna być ofiarowana za żywych i umarłych, za grzechy, kary, zadośćuczynienia i inne potrzeby - n.b.w.
Kan. 4. Jeśli ktoś twierdzi, że ofiara Mszy św. jest bluźnierstwem przeciw najświętszej ofierze Chrystusa dokonanej na krzyżu albo że jej uwłacza - n.b.w.
Kan. 5. Jeśli ktoś twierdzi. że oszustwem jest odprawiać Msze św. na cześć świętych i dla uzyskania ich wstawiennictwa u Boga, jak to zamierza Kościół - n.b.w.
Kan. 6. Jeśli ktoś twierdzi, że Kanon Mszy zawiera błędy i że dlatego winien być zniesiony - n.b.w.
Kan. 7. Jeśli ktoś twierdzi. że obrzędy, szaty i zewnętrzne znaki, jakich używa Kościół katolicki przy odprawianiu Mszy św., są raczej podnietą do bezbożności niż objawem pobożności - n.b.w.
Kan. 8. Jeśli ktoś twierdzi, że Msze św., przy których sam tylko kapłan sakramentalnie komunikuje, są niedozwolone i dlatego powinny być zniesione - n.b.w.
Kan. 9. Jeśli ktoś twierdzi, że liturgiczne zarządzenie Kościoła rzymskiego, według którego część kanonu i słowa konsekracji odmawia się po cichu jest godne potępienia albo że należy Mszę św. Odprawiać tylko w języku narodowym, albo że nie należy dodawać wody do wina przy ofiarowaniu kielicha, jakby to było przeciwne ustanowieniu Chrystusa - n.b.w.

ŹRÓDŁO:
"Breviarium fidei" - Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1988, wydanie II.

PRZYPISY BIBLIJNE:
Rdz 14,18 - Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama
Ps 110 (109),4 - Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: "Tyś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Hbr 7,11 - Gdyby więc doskonałość została osiągnięta przez kapłaństwo lewickie, lud bowiem otrzymał Prawo, oparte na nim, to po co było potrzeba ustanawiać jeszcze innego kapłana na wzór Melchizedeka, a nie na wzór Aarona?
Hbr 10,14 - Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.
Hbr 7,24-27 - Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi. Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarowując samego siebie.
1 Kor 11,23 - Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb
1 Kor 11,24 - i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę!"
Łk 22,19 - Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: "To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!"
Wj 12,21 - Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela i rzekł do nich: "Odłączcie i weźcie baranka dla waszych rodzin i zabijcie jako paschę".
Rdz 4,4 - zaś Abel składał również pierwociny ze swej trzody i z ich tłuszczu, Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę;
Rdz 8,20 - Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu.
Rdz 12,8 - (...) Tam również [Abram] zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego.
Rdz 22 - (rozdział o Abrahamie i Izaaku)

Wersja HTML - Magazyn Internetowy Konserwatysta
http://www.polbox.com/k/konserw

Ja tu sobie pozwolę polemizować z takim stwierdzeniem. W rzeczywistości wygląda to tak, że prawnym sukcesorem katolików są ci, którymi Endek nazwałby modernistami i tylko taka jest przewaga modernistów, jednakże w przeciwieństwie do protestantów, którzy sami siebie uważają się za protestantów, jak rozumiem lefebryści sami siebie uznają za jedyny słuszny kościół katolicki nieprzejęty przez masonów. A skoro się za takich uważają, to takimi są, bo to jest religia i tu liczy się to w co się wierzy i nie żąda się na poparcie tego dowodów.

To samo napisałem ci kiedyś odnośnie tych, co widzą w apokalipsie ostrzeżenie przed czipami. Jak sobie w to wierzą, to tak jest, bo w to wierzą. Na tym to polega.

To co napisałeś można też odwrócić logiką jego religii - jesteś protestantem, bo poszedłeś za masonami i wy moderniści macie takie samo mniemanie o sobie jak protestanci. Cały ten wywód nie zmienił nic.

Endeku

Nie wiem czy za malo wyrażnie napisałem, już po raz drugi że mnie to nie przekonuje? Dlaczego to już pisałem wyżej.

Jeśli uważasz że tylko teksty po łacinie są pewne, oraz nie pozwalają skazić natury, to rozumiem że owy podany przez Ciebie tekst ustalen soborowych jest niepewny, z racji tego że jest to tłumaczenie na j. polski.

Endeku, naprawdę chciałem zrozumieć w czym problem. Zarzuciłeś mi długim tekstem, na końcu którego jest kilka zdań o języku, a w nich zero wyjasnienia czemu. Jest jedynie mowa o tym że tak postanowiono że nie będą Msze odprawiane w języku narodowym. Jeśli się myle proszę o wskazanie konkretnier zdań wyjasnijących czemu musi być po łacinie i to powodów dziś aktualnych, a nie zależnych od czasów i uwarunkowań epoki.

Nie wiem czy Ty nie rozumiesz o co ja pytam, czy po prostu Ty tam wyczytujesz coś czego ja nie widzę, ale tracę chęć na dalsze pytanie. Nie da się zachować uczciwej w tej sytuacji jak nie traktować tego co piszesz z wiarą...

Zrozum że pytam o sens, przyczyny, konkretnie, czemu łacinę nadal powinno się stosować, co to daje, jaki to ma sens, a nie o to że ktoś tak orzekł wobec czego faktycznie się do tego stosowano a do SVII.