Widzę,że Pan nie odpowiedział na moje pytanie.Rozumiem,że banalne i że zadane przez nikogo ważnego,ale prosiłbym jednak Pana,na ile Panu czas pozwoli, aby Pan mi odpowiedział.Bardzo to ważne dla mnie.
Z góry serdecznie dziękuję.

A dlaczego nie? Wszak to są same korzyści, bez żadnych kosztów.



A dlaczego by mieli pragnąć szczęścia ludzkości kosztem szczęscia własnego?

A tam, same korzyści. Na krótką metę. W dłuższej perspektywie jest to nieopłacalne.

Może uszczęśliwianie ludzkości daje im szczęście? Ja, na ten przykład, czuję się dobrze wiedząc, że ktoś się nad czymś zastanowił, coś przemyślał, rozważył, a nie łykał jak pelikan.

Dlaczego nieopłacalne? Nieopłacalne by było wtedy, i owszem, gdyby się ateista dał złapać. A tu zakładamy ze do tego nie dochodzi




Czyli ze szukają kompensacji za swoje zmarnowane i spartolone życie? A przecież rzekomo ten ateizm miałby korzyści przynosić..



Przeciez to właśnie jajko łyka bezmyśłnie jak pelikan, np rzekomą "pedofilię w Kościele"

Zostanie złapanym to nie jedyna nieopłacalna konsekwencja.

Nie szukają kompensacji, tylko niosą oświecenie.

Ponieważ byłoby to sprzeczne z wyznawanymi normami etycznymiPonieważ uważają że szczęście całej ludzkości jest ważniejsze od szczęścia osobistego

PS. W temacie polecam tekst Woleńskiego http://www.humanizm.net.pl/janw.htm

Wszystkie inne (wyrok, lincz, ostracyzm społeczny, etc) są konsekwencją złapania.



Po co? Wszak pogarszają tym swoją pozycję społeczną?

Grzegor:



To po co wyznawać takie normy, które stoją na przeszkodzie do sukcesu życiowego?



Oczywiscie że nie mogą tak uważać. Byłoby to sprzeczne z teorią ewolucji. Żaden osobnik nie poświęca nigdy realnie interesu własnego, dla interesu grupowego. Teista może tak zrobić, bo wierzy że Siła Wyższa tego od niego oczekuje. Ale ateista?

Są jeszcze inne konsekwencje. Pomyśl. A oświecenie poprawia byt wszystkich, także niosących światło. Same korzyści!

To czemu sam tego nie robisz?

W takim razie powstaje tu pewien paradoks. Wierzący wierzą, najogólniej mówiąc, po to, by być "szczęśliwi", a ateiści temu wcale nie zaprzeczają. Przeciwnie, próbują twierdzić coś takiego: "ateizm wprawdzie nic nie daje jednostce, przeciwnie, życie ateisty jest cięższe niż życie teisty, jednak ateista jest gotowy do takiego poświęcenia, ponieważ zarazem wzrasta poziom szczęśliwości 'całej ludzkości', a to jest dla niego ważniejsze". Tylko na jakiej podstawie się coś takiego twierdzi? Dlaczego wraz ze spadkiem szczęśliwości jednostek miałby wzrastać poziom szczęśliwości ludzkości?

Zdaje mi się, że innym z twierdzeń ateistów jest to, które mówi, że ateizm sprzyja racjonalizmowi i pragmatyzmowi, które z kolei są istotne dla - w założeniu przynoszącego ze sobą wzrost ogólnej szczęśliwości - rozwoju.

Pisałem o tym wyżej (oświecenie ludzkości).


J99: kto twierdzi, że życie ateisty jest mniej szczęśliwe niż życie teisty??

Oczywiście, ateiści dużo mówią, ja natomiast dostrzegam w tym szereg sprzeczności.

I wice wersja*

Ateiści.