Marud jest za pozno troche. Przepraszam. Moze pogadamy innym razem. Nie chce ci dac byle jakiej odpowiedzi. Zeby to dyskutowac to trzeba czasu.

Z chęcią podyskutuje. Może być tutaj na forum czy priv - do wyboru.

moze na prywat.?

Witaj Marud . Czy otrzymalas moja prywatna wiadomosc? Nie moge sie polapac czy to zostalo wyslane. Pozdrawiam:)

Otrzymałem.

Dokument? Bogu? Na czym wypisany? Bóg cię stworzył aby dawać ci miłość i samego siebie przez swojego Syna. nie możesz tego zmienić ale możesz zaprzeczyć na wszelkie mozliwe sposoby.
Możesz próbować oddzielić się od Boga stając się Jego zaprzeczeniem nienawidząc wszystkiego i wszystkich zwalczając to zaciekle i z wszelką nienawiścią jaką zdołasz z siebie wykrzesać. Jeżeli będziesz tak robił z całą pewnościa oddalisz się na długo od Boga jednak nie można sie oddalić od kogoś kto jest wszechobecny. Możesz trwać tylko w tym świecie który jest Jego zaprzeczeniem tylko, ze nawet trwanie w nim uwarunkowane jest tą drobną iskierką miłości i rozumu , która jeszcze w tobie tli. Szatan właśnie dlatego nie odcina cię całkowicie od Boga ponieważ zdaje sobie sprawę z tego , że wtedy zobaczysz okropieństwo tej sytuacji i natychmiast zmienisz zdanie. Nie pokaże ci jak cię oszukuje trzymając w ryzach lęku i odrobiny radości. Tylp czy wtedy społeczeństwo nie wykluczy ciebie?

Nie będziesz odlądał Boga po śmierci jeżeli nie chcesz. Bógł umarł i za Ciebie, ale jeżeli Go odrzucasz, będziesz oglądał Szatana

Bóg do niczego Ciebie nie zmusi - jak słusznie już powiedziałeś. Ale jesteśmy tylko ludźmi i nigdy nie będzie możliwe decydowanie co z nimi stanie się po śmierci. Możemy jedynie decydować o przebiegu własnego życia. Myślę, że Pan Bóg nie jest biurokratą i nie potrzebuje żadnych deklaracji na piśmie. On zna Twoje serce i wie czego pragniesz. Więc żyj jak chcesz i nie martw się papierkową robotą. Jak to mówią "chwytaj dzień". A tego co stanie się z duszą po śmierci nie jesteś w stanie decydować czy odwoływać.

Wg. mnie na logikę będąc jego stworzeniem, nie da się opuścić Boga.

Jeśli z góry zakładasz że jesteś Jego stworzeniem, to oczywiste, że Boga się nie pozbędziesz z własnej świadomości.
Z resztą... ów podmiot nie "zamieszkał" w ludzkiej głowie bez przyczyny.
To czy pozbędziesz się religijnych koncepcji, zależy tylko od tego, czego tak naprawdę szukasz.

Albo szukasz prawdy, i sam oddzielisz kłamstwa od prawdy, nie polegając na żadnym "kodeksie"?
Albo jesteś człowiekiem, który przyjął już "jedyną" prawdę w postaci aksjomatów religijnych, i nie zamierzasz niczego kwestionować, co nakazuje Ci religia?

Chciałabym w to wierzyć, dlatego najbliższą mi ideologią jest deizm.

Według mnie, taki pogląd jest bardziej jasny, aniżeli wszelakie inne teizmy.
Mimo to, nadal jest to pogląd nieuzasadniony niczym.

Dla mnie najbliższy jest świat bez ideologiczny...
Świat który powoli poznajemy, uczymy się go.
Świat który możemy odkrywać, a nie zgadywać.
Świat prawdziwy, a nie teoretyczny.
Czyli wszystko to co istnieje, a nie to co sobie wyobrażamy.

Temat-rzeka Moim zdaniem religijność - jakakolwiek - wynika przede wszystkim z obaw przeciętnego zjadacza chleba dot. stanu, w jakim znajdzie się opuściwszy ten padół łez; stąd teorie o piekle, niebie, czyśćcu - przecież prościej jest wierzyć, że śmierć nie oznacza końca w pełnym tego słowa znaczeniu, co jednocześnie zmniejsza strach przed nią samą.
Poza tym pod kątem psychologicznym zupełnie normalne jest pragnienie poznania przyczyny interesującego daną jednostkę zjawiska - chociażby (uderzę w banał) skąd wziął się świat; najmniej wymagającym wariantem jest "stworzenie" siły wyższej, odpowiedzialnej za wszystko, czego nie rozumiemy. Idąc dalej - wytłumaczyć można w ten sposób mnóstwo rzeczy, których wyjaśnienie z naukowego punktu widzenia jest skomplikowane, o ile nie niemożliwe.

Generalnie określam się mianem "agnostyczki", dlatego - jeśli Bóg rzeczywiście istnieje - najbliższą mi ideologią jest deizm; nie wierzę w żadne osławione miłosierdzie, którego nigdzie nie widać, idea życia wiecznego też jakoś do mnie nie przemawia, a zgłębianie tajników jakiejkolwiek religii to syzyfowa praca (bo gdzie dwóch wiernych - tam trzy teorie).
Zostałam wychowana w wierze katolickiej (na dodatek przez przez babcię, która o mój rozwój duchowy bardzo dbała) i sama kiedyś określałam swoja skromną osóbkę jako "głęboko wierząca", a trudno całkowicie wykorzenić wartości wpajane od dziecka (zresztą na wykorzenieniu ich wcale mi nie zależy); dlatego deizm a nie ateizm - nie potrafię zaprzeczyć istnieniu czegoś, co od zawsze mi wmawiano.

Religia ma swe źródła w dalekiej przeszłosci człowieka. Nie było żadnej przerwy, okresu bezreligijnego. Być może więc potrzeba religijnosci jest z pokolenia na pokolenie jedynie wmawiana ludziom. Na dobrą sprawę osiągnęliśmy juz taki stopień rozwoju, ze moglibysmy się obejsć bez religii.
Ale jeśli sie wmawia człowiekowi, ze sobie bez niej nie nie poradzi, nie upora się z nierozwiazanymi jeszcze problemami, takimi np. jak choroby, to człowiek chetnie korzysta z bezpiecznej przystani (rzekomo bezpiecznej, bo to tylko złudzenie).

Podsumowując nie ma na tyle dowodów ażeby zaprzeczyć istnieniu wyższej inteligencji, ażeby potwierdzić racje bytu.