Nie doceniasz potęgi nienawiści. Człowiek zły nie jest po prostuw stanie wytrzymać w obecności Świętego Boga, nie jest w stanie znieść Jego świętości.

Co więcej, gdyby wybrał Niebo, w jego stanie wybór ten nic by mu nie dał - gdyż wprawdzie brak Boga jest cierpieniem, jednak dla takiej osoby obecność Boga jest znacznie bardziej nie do przyjęcia.

Podawałem już przykład z muzyki - jeśli nie lubisz - dajmy na to - muzyki symfonicznej, to choćbyś "wybrał koncert" (a nie pozostanie w ciszy) to ten koncert nie przyniesie Ci żadnej przyjemności (przeciwnie, będzie nieznośnym hałasem). Inaczej dla kogoś, kto wysublimował swój gust i jest tej muzyki miłosnikiem - dla niego pójście na taki koncert będzie rozkoszą.

No i spoko, ja sublimuję swój gust muzyczny pod zupełnie innym kątem niż padanie plackiem przed polifonią; podoba mi się np. "Bałkanica", czyli coś, co balansuje na krawędzi disco polo. Otóż ciągnąc Twoją muzyczną analogię, będzie mi równie niewygodnie tak w Niebie, jak i w piekle, a w czyśćcu, w tym koncłagrze reedukacyjnym dla dusz niepokornych, to już w ogóle.

Co dalej?

Każda analogia ma swój zakres stosowania. Wychodzenie poza ten zakres prowadzi na manowce .Jeśli tak się ukształtujesz żyjąc na ziemi - czego Ci nie życzę - to może się tak zdarzyć. Z tym ze w takim wypadku będziesz wolał być w piekle niż w Niebie. Czyściec w ogóle nie jest "miejscem" tylko procesem. O czym napisałem tu http://analizy.biz/marek1962/czysciec.pdf

Ciekawa koncepcja. Ale skoro można i tak, to znaczy ze spraaw nie jet jednoznaczna, co potwierdza moja tezę o skonstruowaniu piekła (pełnowymiarowego) przez teologów.

Pojawia sie to tylko w NT jako myśl nie w pełni skonkretyzowana, piekło odnosi się z reguły do ciała (wrzucenia ciała w ogień piekielny). Reszte zsyntezowano później z takich właśnie oderwanych myśli.

W chwili sądu już nie ma możliwości wybierać. Ostatnia szansa jest w chwili śmierci.

"Tylko" w NT? TO dowcip?
Pojawia się całkowicie konkretnie (przeczytaj fragmenty do których podałem linki), i odnosi się zarówno do duszy, jak i do Ciała ("Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle." /Mt 10,28/


Przecież to ta sama chwila!

No, nie do końca.

W kontekście powyższego zgadzam się z:

Sąd szczegółowy odbywa się w chwili śmierci w mgnieniu oka, ale wówczas człowiek staje w prawdzie swego życia i już nie ma wyboru.

Myślę, Helenko, że mamy problem terminologiczny, a nie rozbieżność poglądów.
Napisałaś m.in.
Otóż jedno nie przeszkadza drugiemu - ów wybór po śmierci jest bezpośrednim skutkiem naszego życia. I jeśli ukształtowaliśmy się w czasie życia w ten sposób, że ważne są dla nas rzeczy przeciwne Bogu (innymi słowy - jeśli zamiast upodobnić się do Boga, ten Jego obraz w sobie zatarliśmy) to wybierzemy piekło.
I w tym sensie rzeczywiście - nic już po śmierci dla naszego zbawienie nie możemy zrobić.
Natomiast nie przeszkadza to temu, że sąd polega własnie na naszym wolnym wyborze.

Jak mówi Katechizm:
"Kanon 393
Nieodwołalny charakter wyboru dokonanego przez aniołów, a nie brak nieskończonego miłosierdzia Bożego sprawia, że ich grzech nie może być przebaczony. "Nie ma dla nich skruchy po upadku, jak nie ma skruchy dla ludzi po śmierci""

Obraz Piekła jako miejsca, skąd potępieńcy wołają o zlitowanie do Boga jest z gruntu fałszywy. Gdyby potępieniec był skory do takiego wołania, gdyby nie przeszkadzała mu w tym jego własna pycha i nienawiść do Boga - nie trafiłby do Piekła. Co więcej, nie potrzebowałby „wołać” – wystarczyłoby by chciał znaleźć się blisko Boga (tj. w Niebie).

I jeszcze Ratzinger:
„Niebo Chrystusa opiera się na wolności, pozwalającej potępionym chcieć własnego potępienia.
Specyfiką chrześcijaństwa jest przekonanie o wolności człowieka i o powadze ludzkiego życia”
(...)
poprzez śmierć człowiek wkracza w rzeczywistość niczym nie przesłonioną, wkracza w prawdę. Zajmuje teraz takie miejsce, jakie mu się rzeczywiście należy. Skończyła się maskarada, fikcje i pozory. Człowiek jest już tylko tym, kim jest w rzeczywistości. Sąd polega na zrzuceniu wszystkich masek, ktore dokonuje się w śmierci. Sąd jest samą prawdą, objawieniem się prawdy. Ale ta prawda nie jest jakimś obojętnym neutrum.
(...)
Przepaść, ktora nazywamy piekłem, wybiera sobie sam człowiek. Rzecz polega w istocie na tym, że człowiek chce być całkowicie samodzielny. Piekło to chcieć być tylko sobą, wynik zamknięcia się człowieka w sobie. I na odwrót-do istoty tego, co nazywamy niebem należy, że można je tylko otrzymać, tak jak piekło można tylko dać sobie. Niebo, wypełnienie miłości, jest zawsze darem. Piekło jest osamotnieniem tego, który nie chce niczego przyjąć, odrzuca swój status żebraka i chce polegać na sobie (...)/J.Ratzinger „Śmierć i życie wieczne”/

i jeszcze autocytat:
Aha, w kwestii herezji - nie martw się. Tekst otrzymał imprimatur cenzora kościelnego.

To już nie jest wybór, a konsekwencja. Powinniśmy uważać na precyzyjność wyrażeń, aby nie być zrozumianym opacznie.

Nie mylmy pojęć. To nie jest wybór. To konsekwencje wyboru. Wybór może być ostatecznie w takiej sytuacji: "Boże, zmiłuj się nade mną"- powiedział i wyzionął ducha. Potem już tylko sąd czyli konsekwencja wyboru.
To forum nie nazywa się "forum dla filozofów" a wiara.pl, więc nie mąćmy w głowach, którym z filozofią nie jest po drodze. I własnie dlatego "sprostowałam" Twoją wypowiedź, którą rozumiałam tak jak i Ty, ale nie każdy w ten sam sposób musi rozumieć.Dlatego też wspomniałam o możliwej herezji w tej kwestii.
Z tym pełna zgoda. I jak zacytowałeś kard. Ratzingera, nigdzie nie wspomina nawet o sądzie szczegółowym jako wyborze. Wyraża się jasno:


Powtórzę: To forum nie nazywa się "forum dla filozofów" a wiara.pl, więc nie mąćmy w głowach, którym z filozofią nie jest po drodze.Dlatego też wspomniałam o możliwej herezji w tej kwestii.

A ja nie pasuje ani do nieba nie do piekła. Bo nie odpowiada mi towarzystwo takich religijnych napaleńców jak ojciec Pio a z drugiej strony takich jak Hitler czy Stalin.

Masz jeszcze czyściec i tam dopasujesz się do o. Pio.

A ja nie chcę dopasować się do ojca Pio, nie chcę być takim religiantem. To raczej ojciec Pio powinien się w czyśćcu dopasować do mnie.

Czyli już wybrałeś pychę. Nie ma innego wyboru jak niebo i piekło .

Jedno nie przeszkadza drugiemu.
Wracając do analogii z muzyką - jeśli całe życie słuchałem jakiegoś badziewia, a pod koniec życia ktoś mi zaproponuje rarytas w postaci koncertu wartościowej muzyki - wybiorę pozostanie w domu, a nie koncert.
Jest to wybór - a jednocześnie konsekwencja poprzedniego życia.
Czyli. jak widzisz, jednak wybór.
Nigdzie?
A zdanie "Przepaść, ktora nazywamy piekłem, wybiera sobie sam człowiek. " to pies?


Co Ty z tą "filozofią"? To najprostsza rzecz na świecie - nasze wybory są konsekwencją naszego się ukształtowania. Nie ma tu żadnej sprzeczności ani "mącenia w głowach".

Nie jestem zwolennikiem "upraszczania" wiary bo "ci tutaj nie zrozumieją". To takie upraszczanie (zresztą pozorne) prowadzi do herezji - potem ludzie myślą, że obrażony Bóg zamyka niepokornych w Piekle. Czy jest coś, co byłoby większą herezją?

Wybór za życia, a konsekwencje po śmierci.

Konsekwencja życia .

a gdzie jest napisane, że wybiera w chwili śmierci czyli w czasie sądu?
Owszem, nasze wybory są konsekwencją naszego ukształtowania, a konsekwencją naszych wyborów za życia jest nasz los po śmierci.

Nie mówię o upraszczaniu a o komplikowaniu, co powyższym czynisz. W wyniku tego komplikowania ludzie zaczynają mieć 100% pewność pustego piekła ("zobaczę Boga po śmierci, więc zdążę się do Niego przyznać"- nic bardziej mylnego).