Wszystko z czego korzystamy kończy się na nauce.



czyli Bóg mnie upośledził, wszak nie mogę go znaleźc w sobie. Nie z siebie jestem ateistą



Wszak inne sposoby są absurdalne : )



z tego co wiem na temat teorii strun to inna nie tlumaczy zależności pomiędzy kwarkami.



Przepraszam, po prostu nie zauważyłem.



Ja świadomosc rozumię inaczej.



No tak. Dla mnei przyjemnie jest wstać na kacu (sry za aż takie uproszczenie) Bo gdybym nie istniał nigdy nawet taki kiepski poranek byłby dla mnie czymś upragnionym




Piękno jest subiektywne. Prostota pozwala na akceptację - "może inaczej byłoby lepiej, ale jest jak jest". Myślę, że DOCZESNOŚĆ jest słowem - kluczem do zrozumienia co piszę.

To niemożliwe.
Dowolną metodą można udowodnić moje istnienie.
Będzie to możliwe tak długo, jak tylko żyje. Dopiero po mojej śmierci będzie możliwe udowodnienie mojego nieistnienia jako określonej żywej jednostki.



Niższe rzędy tworzą te wyższe.
Materia to forma energii.
"Ja" to określona forma energii.
Twój Bóg jeśli istnieje też jest określoną formą energii.

Odrobina kurzu, RNA, pierwsza prosta bakteria, obecne bakterie, ślimak, kot, goryl, człowiek, Bóg: to kolejność od braku życia do życia wraz ze wzrostem samoświadomości własnego "ja" każdego z wymienionych elementów rzeczywistości (tu założyłem istnienie Boga bo pasuje do przykładu jako dodatkowy element po człowieku).

Jestem skomplikowanym zbiorem hadronów będących określoną formą energii. Ten zbiór hadronów tworzy moje "ja" które posiada takie cechy jak: życie (patrz biologiczne znaczenie życia), samoświadomość.
Dzięki własnej samoświadomości mogę odczuwać własne życie. Bez niej byłbym na poziomie bakterii która nie odczuwa własnego "ja".
U zwierząt obserwujemy samoświadomość na różnym stopniu rozwoju.
Ewolucja człowieka poszła w kierunku rozwoju tej samoświadomości.

Myślę, że możemy zakończyć tą naszą dyskusję, bo do wspólnych wniosków nie dojdziemy.
Ty założyłeś konieczność istnienia Boga aby mówić o życiu.

Ja nie mogę udowodnić że się mylisz, bo Bóg jest niefalsyfikowanym bytem.

Ależ skąd. Znów mam wrócić do przykładu z mamą ? Jeżeli o mnie chodzi, w moim życiu właściwie nic nie kończy się na nauce.



Teraz nie możesz - a więc musisz szukać dalej. Bóg nikogo nie upośledził. Jeden z użytkowników na tym forum powiedział mi wprost: " mógłbym uwierzyć - ale nie chcę ". To też jest upośledzenie ? Ateizm polega na wolnym odrzuceniu wiary. Kto w ten sposób wiary nie odrzuca - ten nie jest ateistą.



I dalej będziesz twierdził, że to JA się ograniczam ? Jest jeden sposób - a inne sa absurdalne. Tak jest i już. Cokolwiek wymyka się temu jednemu, konkretnemu sposobowi - jest absurdalne, bo ja tak powiedziałem. To wręcz doskonały opis samoograniczenia.



Skądże - gdybys nie istniał, nie miałbyś żadnych pragnień, a więc także pragnienia szczęścia. Z każdym szczęściem wiąże się cierpienie, bo cierpieniem jest samo pragnienie szczęścia, którego nie ma, i stąd właśnie cierpienie. W stanie nieistnienia nie ma żadnych pragnień. Nie ma cierpienia. Nie ma także szczęścia - ale nie ma samego pragnienia szczęścia, więc fakt nieistnienia i nieosiągalności szczęścia nie ma żadnego znaczenia, a już na pewno w niczym nie przeszkadza.



Dlaczego akurat prostota pozwala na taką akceptację ? I co z faktem, że ten, kto tak siebie akceptuje ( " ten " rozumiem tu szeroko, nie tylko jako jednostkę, ale także np. społeczeństwo ), nie ma szans na jakikolwiek rozwój ? Człowiek najpierw patrzy na siebie - a potem patrzy przed siebie. Ty byś wolał, by tego drugiego " spojrzenia " nie było.



Do tego, co ja piszę, również. Chodzi o sens istnienia nie abstrakcyjnego " człowieka ", tylko konkretnego człowieka, którym jestem ja, Ty, każdy wierzący i każdy ateista, który żyje w swoim " tu i teraz ", i któremu w tym właśnie " tu i teraz " udziela się Bóg. Wierzący to człowiek, który w swojej doczesności jest otwarty na przyszłość.

Zgoda.

Oczywiście są rózne stopnie wiary . Jeden wierzy w Stwórcę bardziej inny mniej, a jeszcze inny tylko o nim rozmawia gdyż ma wątpliwości.

Nikt "z urodzenia" nie wierzy w jakiegoś stwórcę.

ale niektóre niemowlaki o nim rozmawiają.

Nikt od urodzenia nie wierzy nawet w naukę .Pomijając fakt że nikt od urodzenia nie potrafi mówić . Poznając świat zaczyna wierzyć , a ci co nie wierzą zaczynają o Stwórcy mówić .

Jeszcze raz powtórzę to co kiedyś mówiłem, a co Seweryn olał. Trudno się nie interesować tym, czym interesuje się większość świata. :>

Większość swiata nie tylko się tym interesuje, ale i wierzy w to.

jak mawiał Lem:
"ludzie są na ogół głupi."

Postęp techniczny temu przeczy, ale niektórzy na pewno.

postęp techniczny jest dziełem nielicznych (no sewciu powiedz ilu ludzi wymyśliło komputer?) masy umieją go używać jako zabawki wyłącznie.

Naukowcy, których prace przyczyniły się do powstania komputerów byli mądrzy i wierzący http://pl.wikipedia.org/wiki/Komputer#H ... ter.C3.B3w , a masy które umieją go używać jako zabawki mają umiejętności z innych dziedzin niż wymyślanie komputerów, więc również nie sa głupi.

Gdyby wszyscy robili to co inni, nie mielibyśmy tylu wybitnych, wybijających się przed szereg jednostek.