O katolicyźmie najwięcej mówi to jaką postawę przyjmuje w spornych przypadkach. Mówi o nim biskup narzucający ekskomunikę na ludzi ratujących życie 9-cio letniej dziewczynce poprzez usunięcie bliźniaczej ciąży nie dającej jej szans na przeżycie. Mówi o nim zacieranie przez Kościół spraw związanych z molestowaniem przez księży dzieci. Doskonale o katolicyźmie mówi nam znowu chęc Kościoła do utrzymywania przy życiu ludzi beznadziejnie chorych i cierpiących. Ostatnio wiele o katlicyźmie powiedział mi biskup Pieronek krytykujący zapis przeciwdyskryminacyjny w ustawie medialnej i porównujący go do poglądów Mao Zedonga. Katolicyzm jest płytki, bo poniża człowieka.

To o czym piszesz, to poglądy konkretnych osób, czasem ich grzechy. Wiadomo, że rzutuje to na całość, bo jak cię widzą tak cię piszą, ale nawet w tej dyskusji ateiści bronili się przed wrzucaniem ich do tego samego worka z Hitlerem i Stalinem. Nie róbmy takich uogólnień w drugą stronę.

W ten sposób zawsze można się pokrętnie wykręcać, a i problem takich wykrętów jakiś czas temu wyraźnie zauważyłem. Jeśli to co oficjalnie mówią i czynią biskupi jest sprawą indywidualnych osób, to w jaki sposób mam się dowiedzieć jakie jest stanowisko Koscioła? Biskup zrobił, biskup powiedział, biskupi coś czynią, kardynałowie nie przeczą, papież zezwala i Ty chcesz mi powiedzieć, że to nie sprawa Kościoła, tylko indywidualnych osób? Takimi wykrętami nawet słowa papieża jeśli będą niewygodne można zignorować i powiedzieć "nie jest to oficjalne stanowisko Kościoła"

Za to eutanazja , aborcja i jeszcze kilka zbrodniczych mechanizmów jest bardzo głęboki i gloryfikuje ludzi poprzez ich uśmiercanie. Największe poniżenie człowieka nie jest w cierpieniu ("Samotność łączy ciała, a dusze cierpienie." Jan Twardowski (1915-2006)) tylko w braku miłości albo błędnym jej rozumieniu. Pojęcie bezsensowności cierpienia dotyczy osób małej wiary lub niewierzących "Ból jest mistrzem wtajemniczenia religijnego. Cierpienie żłobi nam duszę: krzesze w niej iskry boskie." Adam Mickiewicz

Tam gdzie jest miłość, nie ma cierpienia, a jeśli nawet jest, to samo staje się przedmiotem miłości.— św. Augustyn

Oficjalne stanowisko to Biblia, Katechizm i całe Magisterium. Reszta to indywidualne decyzje. Czasem może błędne, czasem po prostu dla postronnych niezrozumiałe.

czym jest owo "całe Magisterium"



Tym samym potwierdzasz, że wszelkie kazania, encykliki, wypowiedzi to zwykłe bicie piany i nie trzeba tego wogóle brac pod uwagę?

Encyklika jest dokumentem oficjalnym.

Taki przejaw brania spraw pod uwagę jest właśnie wyrazem płytkiego poziomu Twojej myśli. Jest aborcja i jest aborcja - pierwsza może być kaprysem niedojrzałej kobiety, druga ratowaniem życia zhańbionej kobiecie. Ze wszystkim innym jest podobnie.



Takie teksty niczego nie dowodzą. Sam mogę przytoczyć wiele innych, ale czy będą jakimś argumentem w dyskusji?




Zgadzam się

W porządku, ale nie pytałem o encyklikę tylko. Proszę o odpowiedź na wszystkie zawarte w wypowiedzi pytania.

To już rozumiem, dlaczego katolicyzm przysparza tyl cierpienia ludziom - np. dlaczego Matka Teresa odmawiała swoim chorym środków przeciwbólowych i zamykała ich w prymitywnych schroniskach, całe darowane jej na chorych pieniądze przesyłając do Watykanu.

Załóżmy nawet, że tak jest(gdyż nie sądzę, abyś był kompetentny do prezentowania stosunku religii, nie wspomniałeś nawet jakiej, wobec mnie). Cóż z tego wynika i czemu miałoby to zaprzeczać temu co powiedziałem.

Jako ciekawostkę powiem, że w zasadzie, poprzez mój ateizm łamię tylko jedno z dziesięciu przykazań, co nie jest wynikiem najgorszym(to tak oczywiście pół-żartem, pół-serio). Z tego co wiem, katolicy uważają, iż wiara, to łaska pochodząca od Boga. Ja(patrząc z punktu widzenia katolika) owej łaski nie dostąpiłem, jednak nie przeszkadza mi to w próbie zapoznania się z zasadami religii katolickiej(co można w zasadzie uznać za próby poszukiwania wiary, gdyż nie wykluczam i nigdy nie wykluczałem, iż wiarę kiedyś odnajdę). Proszę również, aby któryś z katolików biorących udział w dyskusji wskazał mi ewentualne błędy w rozumowaniu.

To jednak tylko tak na marginesie.



Przez etykę chrześcijańską uważam wskazania moralne zawarte w Nowym Testamencie.



Źle mnie zrozumiałeś. Moja prośba do teistów brzmiała: "Proszę, abyście nie przenosili zarzutów przedstawianych konkretnemu ateiście, na wszystkich przedstawicieli ateizmu."



Mógłbyś jakoś rozwinąć swoją myśl. Jaka zatem moralność przystoi człowiekowi cywilizowanemu? Może nie przystoi mu żadna?
Sądzę, że gdyby każdy człowiek stosowałł się do większości owych "płytkich"(jeśli pod słowem "płytkie" rozumiesz "proste", to chyba nawet masz rację)wskazań zawartych w Nowym Testamencie, to świat z pewnością byłby o wiele lepszym miejscem.



Możesz uważać, co tylko zechcesz. Gdybyś jakoś merytorycznie uzasadnił swoje stwierdzenie, to gotów byłbym podjąć dyskusję.

Mówiłeś o ignorancji. Jak jednak nazwiesz lekceważenie cudzych poglądów nie poparte żadnymi merytorycznie wartościowymi argumentami?
Ja jestem człowiekiem gotowym do dyskusji oraz podejmowania dialogu. Nie uważam moich poglądów za idealne(gdyż ideał niejako z definicji jest nieosiągalny), nie przeszkadza mi to jednak w dążeniu do ich doskonałości. Nie odrzucam również z góry cudzych poglądów, lecz staram się znaleźć w nich coś wartościowego(co niestety nie zawsze się udaje). Nie tupię nogą i nie krzyczę: "Nie i już!".
Nie sądzę, aby moja postawa była powodem do wstydu.[/quote]

Widać więcej niż Ty, jeżeli Ciebie stać Tylko na negowanie i odnoszenie się do osoby zamiast do argumentów (pominę już to, że nawet nie potrafisz poprawnie napisać wyrazu "katolicyzmie")..

Poglądy świętego natchnionego świętym duchem czy poglądy nieomylnego papieża stają się częścią nauki Kościoła.
Niczego nikt tu nie robi w drugą stronę - nikt nie wszuca wszystkich teistów do jednego worka. O tym dlaczego idiotyzmem jest wrzucanie ateistów ze Stalinem do jednego worka a wrzucanie katolików jest uzasadnione już pisałem.

Po pierwsze - co w ogóle krytykujesz powołując się na eutanazję i aborcję?
Czy skazywanie matki i dziecka na śmierć w przypadku gdy aborcja uratować może matkę jest moralne? Jeżeli tak, to dlaczego?
Czy odbieranie człowiekowi prawa do jego własnego życia jest moralne?

Co właśnie Kościół czyni, ucząc swe owieczki, że można z miłości (w trosce o czyjeś zbawienie) prześladować i zabijać.

Co ma do tego cierpienie i jakim autorytetem jest Mickiewicz, ze na niego się powołujesz?


To ja też zacytuję Augustyna:
"Jest prześladowanie niesprawiedliwe, to, którym bezbożni nękają kościół chrystusowy i jest prześladowanie sprawiedliwe, to, którym kościół chrystusowy nęka bezbożnych. Kościół prześladuje z miłości, bezbożni z nienawiści. Kościół zmusza do wejścia w swe łono tych, których spotyka na drodze i miedzy opłotkami, pośród schizm i herezji, niechaj ci nie skarżą się, ze zostali przymuszeni, lecz niechaj spojrzą, dokąd się ich prowadzi" - św. Augustyn, List 185.

Rozumiem, że katolicy wierzą iż jeżeli kogoś np. się przypalało "z miłości" przy procesie o herezję, to on nie cierpiał a jak krzyczał to z radości?



1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. - musisz to łamać
2. Nie będziesz brał imienia Boga twego nadaremno. - to trudno zinterpretować (które wypowiedzenie imienia tego przez ateiste może być nadaremne)
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. - to musisz łamać

Reszta to zasady współżycia społecznego. Łamiesz więc dwa bardzo ważne przykazania.


I to jest dość błędne rozumowanie, by wychodziłoby na to, że Kościół nie posługuje się etyką chrześcijańską.



Moralność czy etyka cywilizowana - jaką stosuje sie w np. Europie - mówi o równości wszystkich. Nikt nie może nikogo prześladować, nikt nie może nikogo dyskryminować, nikt nie może nikomu narzucać swojej wiary.
Katolicyzm zaś do dziś, choć w złagodzonej formie, stosuje zasadę sprawiedliwego prześladowania. Klerykalizm jest tego narzędziem.
Jeżeli ktoś mówiłby o tępieniu kogoś, to byłby uważany za chama i człowieka agresywnego. Jeżeli np. taki Cejrowski nawołuje do tępienia gejów w imię chrześcijańskich wartości, to to zachowanie pochwalane.

Łysawe młodzieżówki katolickie, chrześcijańskie organizacje terrorystyczne - wszyscy oni uważają, że krzywdząc kogoś, robią coś dobrego.

Kler rzuca obelgami, podłymi kłamstwami, podżega do nienawiści i to jest w katolicyzmie poprawne!

Małżeństwo często nastawione jest na miłość - Kościół sprowadza je do samego seksu. Robi to do tego stopnia, że ślubu brać nie mogą osoby niepełnosprawne, nie mogące odbyć normalnego stosunku.

Sam problem zła jest też spłycony. Człowiek ma zwierzęcą naturę - powinien ją poznawać, uczyć się panować nad sobą, jeżeli zrobi coś złego to widzieć powinien winę w sobie i starać się poprawić. Chrześcijaństwo mówi, że człowiek jest istotą na tyle doskonałą, że wpaja człowiekowi brak konieczności doskonalenia. Pozwala też swojemu wyznawcy każdą jego winę zrzucić na Szatana.


Katolicyzm narzucany jest poprzez prawo, wszystko co ma wpływ na ludzi podporządkowane musi być katolicyzmowi i Kościołowi, niekatolicy są dyskryminowani a w obyczaj wbite jest to, że księdzu wolno wszystko - nawet podżegać, obrażać i szerzyć kłamstwa na temat tych, których Kościół nie lubi.
Jeżeli coś jest mi narzucane i jestem przez kogoś "zwalczany" to mam prawo się bronić.

Swoje argumenty przedstawiłem tu wielokrotnie. Są też dostępne na moim blogu - po to link.

To jest dopiero głęboka i zniuansowana moralność, otwartość na różne punkty widzenia, niezasklepianie się we własnym zamkniętym, światopoglądowym światku, brak przeświadczenia o posiadaniu Jedynej Prawdy o rzeczywistości, brak przekonania o własnej nieomylności itd. słowem - prawdziwy przykład człowieka cywilizowanego. Nie mówiąc już o prowadzeniu bloga " anty-cośtam ". Jak napisał niedawno Benedykt XVI, współczesne społeczeństwo musi mieć jakąś grupę społeczną, którą swobodnie można nienawidzić. Jestes tego doskonałym przykładem.



Czarno-białe postrzeganie rzeczywistości - coś albo " bezwzględnie obowiązuje ", albo " nie trzeba tego w ogóle brać pod uwagę ". Trzeciego wyjścia nie ma.



Za to to zdanie wręcz poraża swoją głębią.

Trzecie wyjście miało by wyglądac tak: w przypadkach kiedy osoba duchowna powiedziała coś niewygodnego, jest to jedynie jej prywatny pogląd. Jeśli inaczej to proszę oświeć mnie i przypomnij sobie co to jest konstruktywna krytyka.

Dodam jeszcze, że analogiczna sytuacja występuje rozmawiając o filozofii. Z żarem w sercach często przytacza mi się apologie i systemy myślowe wielkich chrześcijańskich myślicieli - lecz gdy wspomne o bzdurach wygłaszanych przez owych pojawia się argument, że Kościół nie uznaje tego za swoją oficjalną doktrynę - zero konsekwencji.