To tworzy klimat w którym już nic się liczy poza wypełnianiem woli Pana. Najgorzej że jest ona źle odczytywana i wywołuje bezsensowne cierpienia. Np. Pan nakazuje nawracać i tylko to się liczy. Jeśli nawracany przy tym cierpi to nic nie szkodzi. Takie cierpienie to pestka w porównaniu z utratą wieczności u boku Pana. Bo cóż gorszego od wiecznego piekła i cierpień? Troszkę można podręczyć ateusza (oczywiście dla jego dobra). Taką wiarą można usprawiedliwić zadawanie każdego cierpienia. Dręczenie realnego człowieka w imię czegoś czego się nigdy na oczy nie widziało. To chore!

Ma sens tylko jeśli ktoś pogodzi się z cierpieniem - co nie znaczy, że nie ma prawa stosować wszelkie dostępne medykamenty przeciwbólowe.
Jeśli przy stosowaniu terapi p-w bólowej nadal cierpi, a potrafi je przyjąć i swój ból ofiarować w jakiejś intencji - cierpienie ma sens.
Bunt, sprzeciw tylko potęguje cierpienie.



Nigdzie nie powiedziałam, że Bóg sprowadza cierpienie, mogę tylko przyznać, że dopuszcza cierpienie..
Nie ponoszą winę za swoje cierpienia niemowlęta.
Ich cierpienie może być pochodną błędów, zaniedbań: rodziców, lekarzy, przodków (genetyka), środowiska (zanieczyszczenie, grzyb, niehigieniczne warunki w szpitalu lub domu).

Tym gorzej: widać, że to nie przypadek, ale zamierzenie, aby cierpienie było niesprawiedliwe.


...i dlatego zmusza ich, aby się do Niego zblizyli?...

No fajnie. Boska 'psychiatria' pewno jest inna, ale u ludzi zamęczanie się w ofierze sobie samemu to patologia. Przykre, że Bóg oczekuje w tym nasladownictwa.

Na czym polegał niewłasciwy wybór konajacego niemowlęcia?
I znowu ten wybieg: jak cos złego, to winni sa sobie ludzie. Jak cos dobrego - to juz nie ludzie, ale dar Boży.

Bo to nie ma innych opcji? Np od razu wszystkich do nieba - bez fazy zycia doczesnego? To byłoby faktycznie miłosierdzie nie do przebicia. Ale kto ja w ogóle jestem zeby miłosiernego Boga miłosierdzia uczyć...

czyli jednak Bog jest kochajacym inaczej

Jaki sens cieprienia z tego wynika? Że Bóg lubi patrzeć, jak ludzie sie męczą?

Nie rozmawiajmy o psychopatologii.

Co pogodzenie się z cieprieniem zmienia w jego sensie, bo nie rozumiem.
Nie wspomnę o tym, ze są rodzaje bólu takiego, że człowiek traci kontakt z rzeczywistością. Chetnie popatrzę jak będziesz chorego namawiał do pogodzenia się z cieprieniem - nawet gdyby chciał, jego oszołomiony mózg uniemozliwia tak abstrakcyjne myslenie.

Ale jeśli cierpienie ma taki sens - to, mama nadzieję, u denstysty do kanałowego nie bierzesz znieczulenia: wszak to taka wspaniała okazja do ofiarowania bólu na wzniosły cel? Przy znieuczuleniu nie miałbyś czego ofiarowywać.

Przecież wiem, jakie sa biologiczne przyczyny chorób. Nie twierdzę, że każde cierpienie to cud. Tylko prosze o konsekwencję: cos dobrego się wydarzy (regresja choroby, awans, urodzaj itp) to nei efekt działań człowieka, tylko dar boży. Jak cos złego - to zanieczyszczenie, grzyb, niehigieniczne warunki w szpitalu lub domu, błedy lekarzy itp itd...

AS jeżeli uznajemy, że nic się nie dzieje bez wiedzy i woli Boga, to także to zanieczyszczenie, grzyb, niehigieniczne warunki w szpitalu lub domu, błedy lekarzy itp itd prowadzace do cierpień dzieci to dzieło Boga. To chyba prosta logika?

Dawniej nikt nie zdawał sobie sprawy z istnienia bakterii. Ludzie nie byli świadomi też innych zagrożeń. Czy to ich wina?

Jak można liczyć na obiektywność kogoś kto wszystko nagina pod stwierdzenie że Bóg istnieje i nas kocha chociaż mamy przegwizdane i to nie na własne życzenie. Dlaczego mam płacić za nieswoje grzechy?

Bardziej widać, że Bóg nie ma względu na osoby. Jakże zapalczywy musiałby być, żeby uzdrawiać tylko swoich wyznawców. Jakże zły byłby, gdyby trafiał chorobami tylko nieprawych czy tych, którzy mają Go w poważaniu. Wtedy to dopiero byłbyś oburzony, gdyby Bóg w taki sposób faworyzując przerażonych wyznawców grożąc Ci pewnym cierpieniem zmusił do wiary w Niego.


Tam zaraz zmusza - ateista uzna chorobę, jak i całe życie, za przypadek. Zatem zarówno cierpiąc, jak i nie cierpiąc Jezus nie zmusi Cię abyś za Nim podążył. Podążają za Nim wierzący, którzy znoszenie cierpienia potraktują jako jedną z dróg naśladowania Go.


Nie oczekuje Bóg obligatoryjnego wieszania się na krzyżu czy chłostania o poranku. Od wierzących oczekuje pogodzenia się z losem i pokory jaką wykazał sam Jezus. Bóg nie oczekuje ochotniczego proszenia się o parę siniaków czy krwiaków, a do pogodzenia się z ewentualnym cierpieniem w duchu nauki Chrystusa.


Zapewne ono nie miało wyboru. Nie zdążyło też choćby raz zgrzeszyć. Nijako uczestniczy ono w panowaniu na ziemi człowieka i szatana po odrzuceniu Boga. Konsekwencją buntu jest śmierć. Dotykają więc ludzi choroby czy zdarzenia, które do takiego finału poradzą. Jezus mówi, że przyjdzie niespodziewanie jak złodziej, ale nie potrafię obarczyć czymkolwiek niemowlęcia i wyciągnąć wobec niego jakichkolwiek konsekwencji. Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Traktować to można bardziej globalnie, iż każdy czy umiera po porodzie czy przeżywając setkę może osiągnąć to, co człowiek i szatan odrzucili dawno temu.


Wszystko traktować można jako dar Boży - jak można dzielić istnienie na sfery złe i dobre? Możemy też pójść w Twoją stronę stwierdzając, że kret na naszym podwórku to wina Boga. Pewnie, że Bóg odpowiada za wszystko - gdyby nie On nie mielibyśmy takich problemów! Podążmy jednak dalej i nie zamykajmy złodziei i morderców - przecież to wszystko wina Boga, nie człowieka.


Bo to nie tak było na początku? Tak było, tylko człowiek zechciał jednak po swojemu przeciw Bogu.


Sens jest taki - pogodzenie się z cierpieniem, problemami czy trudnościami jest rówież jedną z dróg, aby osiągnąć życie wieczne.


Stwierdziłeś, że nie ma takich, więc ja zwróciłem CI uwagę, że się jednak mylisz. Również nie jestem zwolennikiem samoumartwienia, ale nie zmienia to faktu, iż nie każdy błogosławiony wolałby zamiast błogosławieństwa likwidację bólu.

Ty czytasz co napisałam, czy piszesz sobie a muzom???
Wyraźnie zaznaczałam o potrzebie korzystania z terapii p-w bólowej.
Kościół nigdzie i nikogo nie zmusza do cierpienia.


Nie dzieło, ale dopuszczenie - człowiek ma wolna wolę i potrafi przewidziec konsekwencję swych czynów.
A, że nie potrafi przyznac się do swoich błędów, to najwygodniej uznać winę Boga.
A kto mówi, że sukcesy, wszelkie dobro, to tylko niezalezny od człowieka dar Boga?.
Bóg obdarza każdego talentem, zdolnościami - i od człowieka w przeważającej mierze zależy czy potrafi, zechce je wykorzystywać tworząc dobro dla siebie i innych.

A Ty jesteś w stanie rozpoznać wszystkie czynniki które Ci szkodzą i które będą miały swoje następstwa w następnych pokoleniach?

Może nie wszystkie ....ale te podstawowe napewno.

To na pewno odkryłaś tajemnicę długowieczności a może nawet nieśmiertelności. Jeśli nie spotka Cię jakiś pechowy wypadek to będziesz żyła wiecznie, prawda? Szkoda że taka wiedza nie była dostępna naszym przodkom.
A może odkryłaś że śmierć przed wiekiem 120 lat jest nie do uniknięcia?
Z drugiej strony jeśli jakiś ważny czynnik jest ukryty to skąd wiadomo, że one nie istnieje (lub pozytywny nie może być wywołany)?

Nie wiem czy zastanowiłaś się dłużej nad naszymi zdolnościami poznawczymi i miejscem w historii żeby tak twierdzić że już znamy wszystkie czynniki.

Z czego wywodzisz posiadanie przeze mnie nadnaturalnej wiedzy.
Do tego, że np. palenie papierosów, niedbałośc o prawidłowe żywienie, lub leczenie zaziębień, infekcji i konsekwencję tych zachowań, nie potrzeba dużej wiedzy.
Jestem kobietą , jako młoda dziewczyna nie myślałam perspektywicznie, ale nie wykluczone, że moje niefrasobliwe zachowania, nie skutkowały zdrowotnie dla moich dzieci.
Nie pisałam, że znamy WSZYSTKIE czynniki....nie nadinterpretuj mojej wypowiedzi

Mazli!

i
No, czyli po raz kolejny wychodzi, że po pierwsze - modlitwy nie mają sensu, po drugie - Bóg rozdzela błogosławieństwa/klątwy losowo. Troche jak natura. O rety, nie - czyżby Boga nie było, a to tylko natura tak działała?



A teraz to przekombinowałeś.
Piszesz: że bliżsi Bogu sa ci, którzy cierpią. Więc z tego wniosek, że zsyła cierpienia po to, aby ludzie byli mu blizsi. Miło z Jego strony!


znów coś kombinujesz.
Napisałeś,ze skoro Bóg cierpiał, to także u ludzi cierpienie powinno byc oznaką Jego miłości. Nie wiem, skąd taki wniosek. Bo na mój mały, ludzki umysł, prędzej oznaką zaburzeń psychicznych?


No to miło mi, że się ze mną zgadzasz, iz jest to nielogiczne. Albo Bóg lubi podręczyć owieczki, albo ... Go nie ma?

I powraca problem tajemniczej odpowiedzialności na domniemany grzech mitycznego przodka... Do ilu pokoleń wstecz wg miłosiernego Boga sięga taka odpowiedzialność?

Bóg zsyła na ludzi cierpienia, aby ci mogli się z nimi pogodzić i tak zwiększyć szanse na zycie wieczne? Dobrze rozumiem? Bo jesli tak, to Bóg jest dziwnie mało pomysłowy jak na Wszechmocnego i ma jakąś obsesję na punkcie kaźni.

No tak, zgoda, tylo że ja sie zastanawiam, czy to błogosławieństwo, czy choroba.

Alus!


A czy ty przeczytałaś, co ja napisałem?

Napisałaś, że sensem cierpienia jest możliwość ofiarowania go w jakieś intencji. Kosciół do tego nie zmusza (jak w ogóle do ofiarowań czegokolwiek chyba, także zwykłych modlitw), ale podobnie jak dobry katolik powieniem sie modlić jak najwiecej, to i powienien w takim razie jak najwięcej ofiarowywac swoje cierpienia. Więc wskazany jest brak znieczulenia, skoro 'zły los' akurat oszczędza ci takich, których farmakologia nie może uśmierzyć.

Przy okazji wyłazi, że w kwestii sensu cierpienia, jeg ofiarowywania itp najmocniejsi sa ci, którzy go nigdy nie doswiadczyli.


Unikasz tego tematu jak kot wody: 300 lat temu, gdy ludzie nie wiedzili nic jeszcze o rozwoju zakażeń, jaka ich winą było to, że brakiem higieny doprowadzali do gangreny? Za ten brak wiedzy Bog ich karał? Co w przypadku niemowląt - jak one, rodząc się z genetyczna chorobą, mogły uniknąć swego losu? Co w przypadku losowych wypadków?

to naturalna konsekwencja założenia wszechmocy Boga. Nic sie nie dzieje bez Jego woli ponoć...

Wszak zaleca się nieustanne dziękowanie za nie Bogu?

Bóg jest młoscia ale trzeba w Nego werzyc
przekonałam sie sama
zawsze wierzylam w Boga ze istneje ale ngdy nie byłam blisko Niegp
Wiedziałam co dobre jest dla mnie modlilam sie więc o konkretną rzecz dostawałam.......pózniej następna itd
zawsze wszystko wymadlałam i co sie okazuje nasze tzn męza i moje pomysły okazuja sie nietrafione błędne prowadza do upadku.
Traktowałam więc Boga jak kelnera chciałam dostac wszystko na tacy będąc jednoczesnie Jego najlepszym doradcą.
Spotkałam w swoim zyci wiele ludzi częsc z nich wierzy w Boga tak sercem
trafiam na spotkania katolickie i słysze żeby zaprosic Boga do swojego zycia zaufac Mu i oddac sie pod opieke.Ale ja sie boje bo napewno Bóg mi nie pozwoli na wiele rzeczy mijaja dni miesiące sytuacja moja coraz gorsza
i w tej rozpaczy zaczynam oddawac Bogu jakies tam problemy do rozwiązania juz bez mojej pomocy i co sie okazuje po jakims czasie oczywiscie ze Bóg zrobił to najlepiej.
po jakims czasie juz ofiarowuje Mu sie cała moje zycie problemy wszystko
Jestem w trudnej sytuacji ale dziekuje Bogu za to ze dzieki cierpieniu i problemom otwieraja mi sie oczy i czase wstydzę sie sama za siebie.
Każde cierpenie ma sens cos z nego wynika gdyby Bóg mnie nie kochał nie doswiadczyłabym tych problemów ale musiał mi wylac wiadro lodowatej wody abym przejzala bo ja nie rozumiałam sygnałow jaki mi wysyła
miałam klapki na oczach cały czas cos odkrywam mam nadzeje ze Pan Jezus pomoze rozwiazac moje problemy ale juz bez moich podpowiedzi
pozdrawiam
ewa

Przez kogo wskazany?....Twoja osobista konkluzja czy oparta na dokumentach Kościoła?


To najpierw zdecyduj się sam "losowych przypadków" czy zesłanych przez Boga?
Coś niecoś wiedzieli o higienie....w przeciwnym razie populacja ludzka już dawno by wymarała.
Każda cywilizacja, kultura, od wieków ma swoje wypracowane metody leczenie, zachowań, do których współczesna konwencjonalna medycyna coraz częsiej sięga, korzysta.

Wola nie znaczy wina.

Tylko zaleca....nie chcesz, nie dziękuj....