Najbliższa data końca świata, to 15 lutego br. Tuż po walentynkach planetoida DA14 przeleci w odległości 27 tys. km od Ziemi. Jest to poniżej orbity geostacjonarnej. Jednak NASA zapewnia, że wszystko jest w porządku.

Energia wybuchu wyzwolona przy uderzeniu szacowana jest na 2,4 Mt TNT. Niby nic strasznego, ale przy uderzeniu w jakieś miasto...

Może ktoś opisać jak ten koniec świata wygląda? Bo ja od 21ego grudnia w bunkrze siedzę i konserwy mi się kończą.

Nie jest źle, internet działa.

Na oko wygląda, że nic się nie zmieniło, tylko tyle, że śnieg pada i temperatura coraz niższa. Zima nuklearna?

Może to ma jakiś związek z tym co pojawiło się ostatnio w orędziach Adama-Człowieka:

źródło:http://adam-czlowiek.blogspot.com/
PS Informacja (szczególnie dla Alus i humaloga ):
Wiara w prywatne orędzia nie jest obowiązkiem, a publikujący je nie zamierza uprzedzać osądu kompetentnych władz kościelnych.

Tym bardziej, że "wizjoner" Adam człowiek wcale temu osądowi nie chce się poddać

I słusznie. Sama Matka Boska do niego przemawia a on miałby poddawać się osądowi jakichś ludzi. Nonsens ;P

Znałem osobiście i blisko tą osobę - Adama Człowieka, znam jego imię nazwisko i wiem kim był. Jak i mam przekonanie i pewne dowody na to że jego objawienia były prawdziwe.

Cytat pochodzi z linku który zamieścił kooool.

"Dzień się zbliża, dzieci, któreście się wyparły Ojca. Czas Ziemi jest długi i zarazem krótki. Czyż to nie wczoraj cieszyli­ście się jeszcze z uczciwego dobrobytu dzięki pokojowi i po­kojowym dziełom, które zapewniały chleb i pracę? Czy to nie wczoraj, o, wy, którzy żyjecie w tej strasznej godzinie, cieszy­liście się radością rodziny niepodzielonej i niezniszczonej, ra­dością synów otaczających ojca, [radością] małżeńskiego łoża, na którym spoczywał małżonek obok żony, [radością] ojca, który jako nauczyciel i przyjaciel pochylał się nad głowami swoich dzieci? A teraz? Gdzie jest to wszystko? Tamten czas przeminął tak szybko jak ptak, który wzlatuje nad brzegami. To było wczoraj… Teraz odwracacie się i widzicie, że wiele dni was od tych czasów oddziela, a groza wzrasta ze swoją krwawą intensywnością. Chronicie się we wspomnieniach, ale gruzy i liczne groby niszczą w was słodycz wspominania rea­lizmem teraźniejszości."

Mnie poruszyło to zdanie o dzieciach które wyparły się Ojca. Czyż nie dzieje się to teraz w skali całego globu?

No właśnie człowiek poczuł się Bogiem i ustanowił swoje prawa na własne potrzeby. Cała maszyneria LGTB, uprzedmiotowienie człowieka...żądza pieniądza....prywatne objawienia ujawniane w blogach...

Jak żyć w takim świecie bez Boga?
Czy taki świat nie jest piekłem sam w sobie?

Dlatego tym bardziej skłaniam się do słów z J 6, 68 - "Panie do kogóż pójdziemy? Tylko Ty masz słowa życia wiecznego".

Magdaleno, znałem Adama Człowieka przez kawałek czasu. On poczatkowo wydawał te orędzia w formie książeczek, podrożował wiele po świecie.

Dopiero od jakiegoś czasu prowadził bodajże trzy strony w sieci. Byłem obok niego także kiedy miał te wizje, to wszystko było pod opieką kaplanów, a nie ot tak sobie.

Teraz być może Kościół będzie rozpatrywał czy te orędzia są prawdziwe, tego nie wiem, być może teraz po jego śmierci, zmarł w zeszłym roku.

Nie wiem czy oglądałaś wczoraj na TVP2 dokument wyzwalania obozów koncentracyjnych przez wojska alianckie, filmowany przez operatorów angielskich i amerykańskich....potworne obrazy, przez lata nie potrafiłam sobie wyobrazić tamtej rzeczywistości
Jeśli teraz jest piekło, to czym był świat w latach panowania faszyzmu i komunizmu?

Właśnie o to mi chodzi, że gonimy za słowami człowieka a nie szukamy słów Boga.
"Będzie wielu proroków" , ale czy oni dadzą mi zbawienie. Nie.


Nie podważam że ten człowiek nie był w głębokiej relacji z Bogiem. Wiem jak takie świadectwa są potrzebne...każdej ze stron.

Zbawiciel jest tylko jeden - Jezus Chrystus.



Nie oglądałam. Mam ten obraz w sercu, o wyzwoleniu przez aliantów opowiadał mi mój dziadek. Przeżył obóz koncentracyjny.



Czy myślisz że w tamtych wojennych czasach ludzie nie wypierali się Boga?
Jak myślisz dlaczego ludzie przeżyli gehennę obozów?
Dlaczego wierzysz w Boga, i co ta wiara powoduje?

Ja też wiele słuchała, mnóstwo wspomnień czytałam, ale to nic wobec obrazów ukazanych wczoraj.


Ta moja wiara skutkuje tym, że dostrzegam wokół multum zła, ale nie twierdzę, że świat jest piekłem samym w sobie, bo tym samym potęgowałabym moc demona, a świat przecież należy do Boga, który wyznaczył miarę złu.

A jeśli to nie są słowa człowieka? On był tylko jakby przekaźnikiem słów płynących z innego miejsca. I nie goniłem za tym, nie miałem takiej postawy, nie była to dla mnie sensacja czy coś w tym rodzaju.



Nie dadzą, ale jeśli prorok jest prawdziwy to może do zbawienia przybliżyć nieco. Bóg nie zaprzestał mowić do ludzi.




Widziałem i doświadczyłem pewnych rzeczy, widziałem także stygmaty, ale właśnie po tym wszystkim, nie wiem ale mam takie wrażenie że nawet jakbym całkowicie wypierał się wiary czy też wszystkiego co jest z tym związane to chyba na zawsze pozostałyby pewne rzeczy których których chyba nie sposób całkowicie odrzucić i nie sposób zignorować. Zawsze chyba pozostanie coś zastanawiające w tym wszystkim. No chyba że wszystko wokół nas jest wytworem jakiejś zbiorowej iluzji a wiara i to co jest z tym związane jest rzeczywiście jakimś rodzajem opium dla umysłu przerażonego nieuchronnym unicestwieniem.




Myślę że tego nikt nie podważa. Ale jeśli nie istnieją żadne objawienia prywatne, jeśli nie ma proroków to znaczy że Bóg opuścił świat i wiernych. I mówi - musicie radzić sobie sami. Ja będę milczał.

Odnoszę wrażenie że dla wielu osób Ewangelia jakby nie wystarcza aby bardziej dogłębnie poznać istotę Boga. Gdyby nie to co napisała Faustyna to świat i Kościół straciłby coś niezwykle ważnego i cennego, a Jahwe nadal byłby tym który budzi tylko przerażenie.

Aluś wybacz, nie doprecyzowałam.
Chodziło mi o to, że żyjąc w świecie bez Boga tak de facto żyjemy w piekle.

Tak bardzo bym chciała abyś mnie zrozumiała, nie wiem tylko czy ja potrafię lepiej wytłumaczyć.




Posłuchaj mnie proszę uważnie.
Nie znam tych objawień Adama. Nie wypowiadam się na ten konkretny temat. Raczej go rozszerzam na choćby ks. Bashaborę.

Mimo że jest kapłanem, nie jest Jezusem, moim uzdrowicielem i zbawicielem.
To co się działo w moim mieście podczas rekolekcji Odnowy i kończącej je Eucharystii nie da się opowiedzieć. Nagle okazało się że istnieje tylko ten jeden kościół - ten w którym właśnie jest ks. Bashabora.

Nie poszłam na tą mszę. Byłam wtedy na Adoracji i Eucharystii u jezuitów.
Ale jak doskonale wiesz ja po raz pierwszy w życiu autentyczną obecność Boga doświadczyłam na rekolekcjach ignacjańskich, w totalnej ciszy.



Nie przeczę temu, że świadectwa ludzi są potrzebne. Są wręcz niezbędne dla tego który je mów i dla tych którzy słuchają.
To obopólny dar.



Staram się zrozumieć to i nie neguję Twoich doświadczeń. Każdy z nas ma swoją drogę do Zbawiciela.

Będąc w archikatedrze częstochowskiej na Mszy o uzdrowienie widziałam z jak wielka mocą przychodzi Bóg...i jak dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych.

Ale z taką sama mocą Bóg przychodzi na osobistej modlitwie, która może być tylko cichym westchnieniem..
Ufam że rozumiesz.



Dlaczego zatem taka gonitwa?
Nie piszę tych słów w Twoim kontekście. To tylko pytanie prostej kobiety.
Czy nie lepiej jest usiąść u stóp Pana Jezusa?



Rozumiem to. Po ludzku potrzebujemy namacalnych dowodów.
Apostołowie też potrzebowali znaków. Ale Ci którzy szli do Emaus poznali Go po łamaniu chleba...