P.S.....
Viona, pisałaś, że Bóg i Jezus są dla Ciebie prawdą drogą i życiem... Ale chciałbym zapytać, co dla Ciebie oznacza prawda? Czy jest to podążanie za Nim jako autorytetem Bożym? Jak odnajdujesz prawdę, jeśli całkowicie odrzucasz jakikolwiek autorytet? Co to znaczy "prawda" i jak można ją weryfikować? Czy może polegaszz wyłącznie na własnym "odczuciu"?

Nigdzie tak nie pisalam, wiec prosze, nie przekrecaj moich wypowiedzi.

Nie Jezus, lecz Chrystus, ktory jest Bogiem (duchem) jest " prawdą drogą i życiem".
Dla mnie-w przeciwienstwie do ciebie- Jezus i Chrystus to dwie rozne sprawy.

Jezus to cialo i osoba ludzka, ktora zaczyna istniec w chwili narodzin i przestaje istniec w chwili smierci.
Chrystus to zycie i jedyna prawda, ktora istnieje niezaleznie od ciala i ktora sprawia, ze cialo "ożywa".
Chrystus to swiadoma obecnosc w czlowieku Tego, co nazywamy Bogiem.

Nowonarodzone z ducha dzieci boze sa zyjacymi swiadomie w duchu istotami i tak jak Syn Bozy ida droda prawdy poniewaz "zyje w nich Chrystus", ktory jest Bogiem(stad swiadoma obecnosc Boga w czlowieku)




Jak juz napisalam wyzej prawda to swiadoma obecnosc Boga(Chrystusa) w czlowieku.

To nie jest "podążanie za Nim jako autorytetem Bożym", lecz swiadome zycie w Nim, co dalej znaczy, ze "Ojciec i ja jedno jestesmy"

To jest caly sens objawionej prawdy. Prosty i zrozumialy dla kazdego....czyz nie?

Ludzie zrobili z tej prawdy skomplikowany system religijny, blokujac tym samym "brame" Domu Ojca, ktora jest Chrystus wlasnie...jak czytamy rowniez w Biblii.



Odrzucenie wszelkich autorytetow jest wlasciwie jedynym warunkiem odnalezienia prawdy.

Wyraza sie to np. slowami zapisanymi w Biblii: "Kto bardziej kocha ojca swojego i matke swoja niz mnie, nie jest mnie godzien".
W relacji Ojca i Syna(dziecka bozego) nie ma miejsca na autorytety("posrednikow")...o tym rowniez czytami w Biblii.
Sama Biblia jest tylko zapisem historii rozwoju duchowego ludzkosci i nie nalezy nadawac jej rangi Slowa Bozego i obdarzac autorytetem.

Slowo Boze, to zyjacy w czlowieku Chrystus, ktory jest prawda("Twoje Slowo jest prawda")...tak czytamy w Biblii.



Jw., prawda to swiadoma obecnosc Boga(Chrystusa) w czlowieku...to Slowo Boze, ktore jest jednoczesnie droga i zyciem nowonarodzonego dziecka bozego.

W jakim celu chcesz weryfikowac zdefiniowana powyzej, objawiona przez Syna Bozego prawde?

Dopoki nie narodzisz sie na nowo w duchu, nie masz w ogole dostepu do tej prawdy.
Najpierw trzeba sie na te prawde otworzyc, zapominajac o ludzkich autorytetach.

Poki co jestes przesiakniety na wskros klamstwami ludzi, ktorzy uzurpowali sobie prawo do weryfikacjii prawdy, bedac "slepymi i gluchymi" na jej obecnosc "w nas" i "wsrod nas".
Widac to w twoich dlugich i zawilych postach, ktorych czytanie nie sluzy nikomu w odkrywaniu prawdy, ktora znajduje sie nie tam, gdzie wskazujesz, wypisujac "madrosci" ludzkich autorytetow.

Twoja postawa i dzialanie kojarza mi sie z postawa i dzialaniem "uczonych w Pismie faryzeuszy", ktorzy, patrzac z gory na innych ludzi, zamykali im "droge do Krolestwa Bozego, sami do Niego nie mogac wejsc". Ci wyuczeni w faryzejskich szkolach, zarozumiali ludzie-podobnie jak ty- odznaczali sie gleboka i gorliwa wiara w "Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba".

Niestety, "Bog Abrahama" okazal sie "ojcem klamstwa" i "morderca" niewinnych, skazanych na klamstwo ludzi...nie wylaczajac Jezusa,"w ktorym zyl Chrystus".

Przemek, rozwaz w duchu to, co pisze.

Jesli otworzysz sie na prawde, ktora objawia Ojciec przez swoje Slowo, napewno ja znajdziesz...a kiedy pojawi sie ona na twojej drodze, nie bedziesz mial zadnych watpliwosci.

Synonimy określenia Chrydtus:
Agnus Dei, Baranek Boży, Dobry Pasterz, Galilejczyk, Jezus, Jezus Chrystus, Mesjasz, Mistrz z Galilei, Mistrz z Nazaretu, Odkupiciel, Pomazaniec Boży, Syn Boży, Syn Cieśli, Syn Człowieczy, Wybawca, Wyswobodziciel, Zbawca, Zbawiciel, Jezus Nazaretańczyk, Jezus z Nazaretu, Mesjasz, Mesjasz Pan, Nazarejczyk, Odkupiciel, Syn Boży ...

I jeszcze gwoli wyjaśnienia:
Imię „Chrystus” to tłumaczenie hebrajskiego słowa oznacza „Mesjasz” i znaczy „Namaszczony”. Jezus jest Chrystusem, ponieważ „Bóg namaścił Go Duchem Świętym i mocą” (Dz 10, 38).

Sporo tego.
Ja bym tylko chciala wiedziec czy wg ciebie Chrystus to "Syn Czlowieczy", czy Syn Bozy"?
No a Jezus czyim jest synem?..."Czlowieczym" czy "Bozym"



Kiedy i w jaki sposob zostal "namaszczony" Jezus?

Zwrotka jednej z kolęd zgrabnie to ujmuje:
Witaj Jezu nam zjawiony;
witaj dwakroć narodzony,
raz z Ojca przed wieków wiekiem,
a teraz z Matki człowiekiem.
Jest Synem Człowieczym, jest Synem Bożym.

Idący, bardzo niezgrabnie swe braki ze znajomości Biblii zastępujesz przyśpiewkami niskiego lotu.

Piosenka fajna, wpada szybko "w ucho". Do dzis odtwarza sie automatycznie i natretnie w mojej glowie...i nie tylko ta.

A co z Chrystusem?...i z "namaszczeniem"...?
Kiedy, co i jak...?

Które są wysokiego lotu?

Chrzest Jezusa4

13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. 14 Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» 15 Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe5». Wtedy Mu ustąpił. 16 A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast6 wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. 17 A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».
Mt 3, 13-17 - Por. Mk 1,9nn; Łk 3,21n; J 1,31-34. Niezwykłość słów dających się słyszeć z nieba polega na tym, iż; 1. Jezus jest nazwany Synem umiłowanym. W jęz. gr. określenie to może również znaczyć "sługa najmilszy", i wówczas mielibyśmy do czynienia z pewną aluzją do Sługi Pańskiego z Iz 42,1; 2. wzmianka o "upodobaniu sobie w Synu" każe się domyślać, że już w chwili chrztu Ojciec aprobuje wszystko, co Syn będzie mówił i czynił.
https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id= ... ochrzczony

mareta, no to może lepiej niech się jednak Idący posługuje tymi przyśpiewkami, niż Ty cytatami. Ten twój cytat, choć podwójnie przytoczony, ani razu nie trafiony.

PS
viona, daj jeszcze szanse uczestnikom zgaduj zgaduli , może przyobiecaj im jakieś perfumy

Sądziłem, że to retoryczne pytaniem na które chcesz sam odpowiedzieć. Bo jak inaczej je rozumieć, jeśli Chrystus=Mesjasz=Namaszczony i można używać tych określeń zamiennie. Skoro używasz tego określenie, to znaczy, że doszłaś do tego. Że masz jakieś podstawy.
Ale aby Ci ułatwić wyjaśnienie dodam, że namaścić oznacza wyznaczyć kogoś do jakiegoś zadania lub na jakieś stanowisko.

Idący, zabrnąłeś i czort karty rozdaje. Taki "znawca" Słowa Bożego, a ma trudności w określeniu czasu i sposobu namaszczenia. Jak narazie pudło za pudłem. Spróbuj zdjąć na chwilę bielmo choćby z jednego oka Jak narazie, to tylko wstyd przynosisz "błogosławionym" rocznikom.

Iwan Turginiew napisał:

Dawno, dawno temu żył sobie na świecie dureń.
Przez wiele lat wiodło mu się śpiewająco, lecz z czasem zaczęły do niego coraz częściej docierać słuchy, że wszędzie dookoła słynie za ostatniego osła.
Bardzo go to strapiło, i zaczął się męcząco zastanawiać, w jaki sposób te nieprzyjemne pogłoski ukrócić.
Któregoś dnia na ulicy jego ciemny umysł raptem jak błyskawica oświeciła genialna myśl, więc niezwłoczmie przystąpił do jej urzeczywistnienia.
Akurat spotkał znajomego, który w trakcie niezobowiązującej rozmowy zaczął wychwalać słynnego pejzażystę...
- Ależ pan wybaczy! - zawołał wówczas nasz dureń. - Toż ten malarz dawno już jest passe... Pan tego nie wie? Nie spodziewałem się tego po panu... Jest pan kompletnie nie w kursie.
Znajomy przeraził się swej ignorancji - i natychmiast przyznał durniowi rację.
- Ach, jaką wspaniałą książkę przeczytałam dzisiaj! - usłyszał następnego dnia z ust swojej dawnej szkolnej koleżanki.
- Zmiłuj się! - wykrzyknął dureń. - Powinnaś się wstydzić! Toż to makulatura a nie książka! Dawno już wszyscy machnęli na to ręką. Nie wiesz o tym? Jesteś chyba nie z tej daty.
Kobietę wprost zatkało, i - żeby zatuszować swoją wpadkę - szybko przyznała mu słuszność.
- Cóż za wspaniały człowiek ten mój przyjaciel, N.N.! - zwierzał się mu innym razem kolejny jego znajomek. - Jakżeż jest szlachetny!
- Szlachetny? Proszę mnie nie śmieszyć! - gorąco sprzeciwił się nasz głupek. - N.N. to wszystkim znany łobuz! Okradł całą swoją rodzinę. Wszyscy o tym słyszeli! Pan jest całkiem z wczorajszego dnia!
I kogo i co by nie chwalono przy naszym durniu - zawsze miał w pogotowiu jedną i tę samą odpowiedź.
Czasami dodawał z wyrzutem:
- Pan jeszcze wierzy w jakieś autorytety?
- Co za wiecznie niezadowolony typ! Wątrobiarz jakiś cholerny! - zaczęto po pewnym czasie o durniu mówić w kręgu znajomych. - Ale za to cóż to za głowa!
- I jaki cięty język! - dorzucali inni. - O, tak, to prawdziwy talent!
Skończyło się na tym, że wydawca pewnej gazety zaproponował durniowi szefowstwo w dziale krytyki, i ten zaczął publicznie krytykować wszystko i wszystkich, w niczym nie zmieniając ni swojej maniery, ni tonu swego świętego oburzenia.
Od tego czasu to właśnie on, ongiś wylewający pomyje na wszelkie autorytety, sam stał się bożyszczem młodych, którzy odtąd bali się go jak ognia.
I w samej rzeczy, jakżeż mieliby się do niego inaczej odnosić? Niby nie wypada być pokornym i padać przed każdym na kolana, ale spróbuj tego nie zrobić - z mety trafisz na śmietnik do grona niemodnych wczorajszych ludzi!
Słodkie życie durnia pośród tchórzy.

"Błogosławiony", nie zrozumiałaś pytania? Oto one

Zawsze można liczyć na "uprzejmość" z Twojej strony. Poza tym nie ma nic. Polotu też jakby zabrakło.