Jeżu, ale nawaliliście bez sensu postów


Jeżeli pytasz o to, czy potrafię sobie wyobrazić, że mnie też nie ma, to powiem szczerze: nie. Nie potrafię sobie wyobrazić braku mnie i raczej myśl, że mnie nie ma nie jest kusząca. Co najmniej...


Tak


Nie ma człowieka, który nie czuje strachu przed nieistnieniem, nawet gdy jest głęboko wierzący. Zawsze zostaje myśl: "a jeśli Boga nie ma"... No chyba, że ktoś jest na tyle tępy, że nie zadaje sobie tego pytania, ale w takim wypadku nie myśli też o niebyciu. Z tym, że te myśli pojawiają się u normalnych ludzi dość rzadko.


W jakim sensie? Co rozumiesz przez cierpienie egzystencjalne?


Ano tak działa nasz mózg. Upraszczamy, by ogarnąć więcej. Nawet trudne teorie w formie uproszczonej da się przełknąć. Mózg szuka schematów, motywów, powtarzalności, prawidłowości, zasad. I chyba nie chodzi o to, by rozumieć całościowo. Z tym, że niektóre pojęcia są nie do ogarnięcia, tak jak "wieczność", czy "nicość". I tych pojęć nie da się oswoić. One są poza naszym zasięgiem.


Bo gdybyś zapytał znajomych, to uznaliby że zwariowałeś? (zgaduję )

Rita dobrze, że przypomniałaś mi, że ja ten temat założyłem

Właściwie to moim zamysłem było w końcu samemu odpowiedzieć na te pytania

No więc jedziem:



Normalnie 'nic' potrafię wyobrazić sobie jako nieskończoną pustkę. Łatwiej jednak jest sobie pojęcie 'nic' wyobrazić przypominając sobie to co było przed naszymi narodzinami - NIC - brak materii, czasu, przestrzenii i dla nas takie nic będzie znowu po śmierci



Wiadomo, że każdy odczuwa strach przed śmiercią definitywną - osobistym końcem wszechświata - wszystkiego co jest. Jednak wolę się cieszyć tym, że chociaż przez pewien czas mam szansę poznać 'coś'



Jednak nie mogę, więc nie marnuję czasu na bezsensowne poszukiwania
Sądze, że jakbym go sobie wmówił, to zaczęłoby mi się wydawać, że go doświadczam, doświadczając właściwie tylko części siebie
Niepewność wytłumaczyłem wyżej
Nieszczęście wytłumaczę niżej
W wierze nie znalazłem oparcia, bo ważniejsza jest dla mnie prawda od przyjemnej ułudy



Niektórzy nazywają taki stan właśnie nieszczęściem, ja nazywam to sobie radosną beznadzieją



POTRAFIMY pojąć pojęcia nieskończoności, a zatem nasz umysł ma o wiele większy potencjał niż nam się wydaje. Rozważając pojęcie np. krzesła nie musimy znać jego struktury atomowej



Hmm albo go nie ma, albo pasuje mu to kim jestem



Bo Bóg nie chciał ze mna gadać

No wlasnie.
Czy Bog jest tak nieudolny i ograniczony jak to sobie wyobrazaja?
Bog Jezus nie chodzi przez trzy lata po malych izraelskich dziurach ze slowami "Zaprawde powiem" aby obwiescic nowine kilkunasttysiecznej masie!
Bog Jezus siada wygodnie, przymyka oczy i raptem w umysle KAZDEGO czlowieka zaczynaja brzmiec slowa "Uwaga to mowie JA, BOG".
Po pieciu minutach sprawa zalatwiona. Kazdy zna prawde.
Dlaczego Wasz Bog nie rozumial zametu jaki spowoduje Biblia i jej interpretacje?

Przed wiekami zapowiedział jaki zamęt będą robić ludzie, którzy nie przyjmą słowa Bożego
- "Śłuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie" (Mt 13,14; Iz 6,9).

Dlaczego wierzący w tej dyskusji podchodzą to wszechświata tak bałwochwalczo? Że niby argumentem na istnienie Boga jest to, że bez niego istnienie nie miałoby sensu? Nauka dotyczy całego wszechświata, atomy są wszedzie, w całym wszechświecie. To że dla kogoś coś wydaje sie sensowne, wcale nie oznacza ze takie będzie dla kogoś innego, a co dopiero, dla powiedzmy, innych cywilizacji. Mózg człowieka jest zbudowany tak a nie inaczej, a jego przekonania są śmiechu warte przy ogromie naszego świata. Może wszechświat "nie ma sensu" dla nas, a dla innych form życia ma? Może z racji naszej budowy nigdy nie zrozumiemy jak wszechświat powstał, jednak wypełnianie tej luki Bogiem nie jest zbyt ambitne. Powinniśmy dążyć do tego by jednak to zroumieć. Aha, Johnny, niesamowicie uparłeś się na te cząsteczki elementarne. To że ja WIEM, że jestem zbudowany z atomów nie oznacza że ja POSTRZEGAM siebie jako tylko atomy. Ludzka psychika nie jest do takiego myślenia dostosowana, więc nie próbuj przekonać mnie że ateiści niczym się nie powinni przejmować itp. bo wszystko to atomy
Przypominam o obowiazku przestrzegania zasad ortograficznych dotyczacych pisowni slownictwa religijnego. Prosze zapoznac sie z regulaminem - pedziwiatr

Co mają przekonania człowieka do ogromu wszechświata?

Więc twoja wiara ( czyli przekonanie) również nie znaczą nic

Nie zrozumiałeś sedna . Moje pytanie dotyczyło wypowiedzi Wunderwaffa który twierdzi jak powyżej.

Takie nic może posiadac odchylenia, a skoro jest nizym mogą być dowolnie wielkie - materia, ale już nie inteligentny Bóg.



Jak sobie zdamy już sprawę, że nie kontrolujemy wszystkiego, to większość staje się prosta.



Po prostu go nie ma.



Jak umrę będę miał spokój - a teraz się cieszę, że jestem - co tutaj cierpieć?



A jakby Bóg był, to czy w taką rozterkę nas wprowadziłby?



Tak - w świetle słońca i księżyca, w zapachu kwiatów, we wszystkich boskich objawieniach, albo w niczym, bo wszystko jest naturalnie niedualistyczne.



Bo jak zadajesz księdzu to mówi "Spalmy sługę szatana, a kysz, płoń, płoń święty ogniu"?

Chodziło mi o to, że pojawiło się stwierdzenie, że jeśli Boga (piszę to z dużej litery, choć nie wypowiadam się akurat o "Bogu" katolickim, lecz ogólnie o rzeczowniku "bóg" odnoszącym się do jakiejkolwiek religii) to życie/świat nie ma sensu i było to podawane jako argument. :] to że coś nie miałoby sensu nie jest argumentem, gdyż różni ludzie mogą widzieć różne "sensy" w różnych rzeczach.

Piszę do autora tematu.

Choć nie jestem ateistą a ich o zdanie prosiłeś lecz nie myślę by moje zdanie było ci obojętne.
A jeśli by było ci obojętne to nic nie stracisz.

Myślę że te pytania to głos Boga w twym sercu. Zastanów się głębiej nad sobą, przecierz ksoro uwarzasz że Boga nie ma to dlaczego cię to niepokoi?
Idź porozmawiaj z księdzem, napewno nie stanie się tobie nic złego i nic na tym nie stracisz bo:

-Gdybyś zmienił poglądy to uwarzałbyś je za lepsze, czyli nic nie stracisz na dodatek przywrócisz sobie pokój w sercu.
-Gdybyś nie zmienił poglądy to będziesz wtakim stanie jakim jesteś.

Cóż więc to ci zaszkodzi? Nic. Zainteresuj się Bogiem a On zainterezuje się tobą.