Czyli wierząc w Boga nie możesz być pewien, że Jezus nie był tak naprawdę jedną z form, w których ujawnił się demon w celu skłócenia ludzi ze sobą?

Nie ma znaczenia, co ja uważam, bo ja nie wierzę, że jedna z religii jest prawdziwa, a inne są nieprawdziwe... Próbujesz odwrócić kota ogonem. Nieładnie.

Co nie pasuje do teorii spisku? Jak do tej pory nie udało ci się wskazać nic, co by nie pasowało. Ale piszesz, że coś nie pasuje. Więc pytam - co?


No np. kotlet sojowy jest o niebo lepszy od mielonego ze świni. Prawda czy fałsz?

Kot i ogon...

Niczego na dobrą sprawę nie można być pewnym.



A co to ma do rzeczy?



Zwróć uwagę, na co to była odpowiedź.



Prawda.



No to inaczej: jeżeli przyjmujemy, że na świecie powinien panować pokój i miłość, to czy islam jest lepszy?

To jaki jest sens trwania w którejkolwiek z dostępnych religii?

Wytłumacz mi, proszę, bo chyba nie rozumiem.

Czyja prawda?

Jeśli islamiści już wyrżną niewiernych, to na ziemi będzie panować pokój i miłość, bo zostaną sami islamiści. Więc...?

A jaki jest sens robienia czegokolwiek?



To była odpowiedź na twoją tezę o "nieudanych próbach". Zbliżenie do niefalsyfikalności polega tu na tym, że przyjmujesz założenie, że istnieje demon, który powoduje konflikty. Zaprzeczenie temu twierdzeniu mogłoby polegać na wskazaniu braku konfliktu - co zauważyłeś i skwitowałeś tezą: "no cóż, najwyraźniej tu po prostu się demonowi nie udało".



Każdego z nadmiernym cholesterolem..



1. niestety nie - jak dotąd, wśród ludzi wyrżniętych przez islamistów największy odsetek stanowią.. inni islamiści,
2. więc nie - ponieważ islam dla zaprowadzenia pokoju i miłości wymaga najpierw wprowadzenia ich zaprzeczenia, czyli wojny i nienawiści. Zatem rozwiązanie tego nie wymagające będzie lepsze.

Ponownie odpowiadasz pytaniem na pytanie.
Wierzysz w Boga (czyli Bogu) czy nie wierzysz?

Wierzę w Boga.

To fajnie. A jak sobie z tym dajesz radę, skoro sam przyznajesz, że niczego nie można być pewnym?

Bo nie bardzo umiem sobie wyobrazić wiarę w Boga (czyli także: Bogu) przy jednoczesnym poglądzie, że niczego nie można być pewnym

Nie rozumiem pytania. Co dopiero przecież potwierdziłeś, tak mi się przynajmniej zdawało, że rzeczywiście, niczego nie można być pewnym (w kontekście Matrixa). A teraz pytasz, jak sobie z tym daję radę. Pewnie podobnie, jak ty sobie z tym dajesz radę.

Ja nie wierzę w żadnego Boga.
Bo nic nie może być pewne.

Ty natomiast wierzysz w Boga, choć nic nie może być pewne?

A ty wierzysz w to, że nie żyjesz w Matrixie, a ja istnieję naprawdę - choć nic nie może być pewne. Wierzysz w to, że dożyjesz jutra - choć nic nie może być pewne. W czym więc masz problem? I co w ogóle jedno ma wspólnego z drugim? Jak wygląda wynikanie pomiędzy "nie wierzę w Boga" a "nic nie może być pewne"? W jaki sposób z tego, że nic nie może być pewne, wynika niewiara w Boga?

Skąd wiesz, że wierzysz w Boga a nie w demona, który udaje Boga? O tym jest ten wątek. Pamiętasz?

Może tak: mamy pewne głębokie przekonanie co do istnienia Istoty najwyższej, będącej jedyną, niezmienną, prostą, wszechmogącą, która stworzyła świat. W zasadzie wierzą w to wyznawcy wszystkich monoteizmów.
Ponieważ Bóg nie potrzebuje z definicji niczego, ani nikogo dla zaspokojenia jakkolwiek pomyślanych potrzeb (bo ich po prostu nie ma), to oznacza, że tak pojmowany Bóg stwarzając świat uczynił to nie dla siebie, ale dla świata i w związku z tym przejawia wobec tego świata co najmniej życzliwość.

Tak pojmowany, życzliwy (inni to określają słowem: kochający) wobec świata Bóg nie może zatrzymać się w swojej życzliwości na samym stworzeniu, lecz chce świat uszczęśliwić czymś największym: sobą.
Niemożliwe jest więc, aby tak poszukujący szczęścia ludzi Bóg pozostawił ich samymi sobie i pozwolił jakiemuś innemu bytowi na podszywanie się pod Niego celem zabrania ludziom przewidzianego przez Boga szczęścia.
Dający w przykazaniach wytyczne drogi do tego szczęścia byt daje wskazówki, których celem jest dobro, a więc i On jest dobry.
Pojawienie się w związku z tym skonfliktowanych ze sobą systemów religijnych nie jest Jego dziełem, lecz wynika z nieudolności człowieka.

Jednak najważniejsza jest odpowiedź na główne pytanie wątku: z jakich powodów powinno się wierzyć, że Bóg mówi prawdę?
Ano z takich, że Bóg z definicji mówi prawdę.

Zastanawianie się natomiast, czy dana postać biblijna jest Bogiem powinno się skończyć w momencie poznania jej intencji, które wyraziła dając przykazania.

Nie rozumiem - bo wierzę w Boga, a nie w demona, który go udaje. Stąd wiem.