No i słusznie ale czemu pisałeś do Robka coś w stylu "a kto pokierował twoją ewolucją"? Osobiście idę dalej w takich przekonaniach. Uważam że nauki i religii nie da się połączyć a wszelkie próby z góry są skazane na porażkę. Nie uważam też aby ktokolwiek poważny mógł wierzyć w syntezy religii i nauki takie jakicy dokonują Heller, Edwards, Życiński czy Coyne

Ewolucja dzieje się na naszych oczach - wystarczy poczytać ile rodzajów koronawirusa już jest obecnie w różnych miejscach na świecie.
Bóg stworzył wszechświat, który działa według określonych praw. Nauka te prawa odkrywa i wykorzystuje. Nauka i religia to naturalny duet.

A w jaki sposób Ty możesz mi udowodnić , że nie jesteś jedynie wytworem mojej wyobraźni? Więcej- nikt jeszcze nie obalił solipsyzmu, a większość argumentów przeciwko jest niemertyorycznych , szczególnie chodzi o atakowanie chochoła.
Zacznijmy może od tego jak możemy sobie nawzajem udowodnić, że nie jesteśmy halucynacami, bo wbrew pozorom nie jest to proste...

Quinque- to nie jest wątek o TE, powtórzę raz jeszcze- jak chcesz kolejny raz udowadniać, że nie masz pojęcia o tym co na serio mówi TE i czego dotyczy zapraszam do odpowiedniego wątku. Mam nadzieję, że przez ten czas doczytałeś jakiego typu dowody obaliłyby TE oraz że nie można oceniać prawdziwości teorii naukowych ani odkryć technologicznych przez pryzmat nadużyć i nadinterpretacji.

Chrześcijaństwo nie stoi w sprzeczności z ewolucją, więc po raz kolejny/jak zwykle, gadasz całkiem bez sensu.



Dowodem na to że istnieje, jest taki fakt, że cytujesz moje posty, bo gdybym nie istniał to byś nie była w stanie tego zrobić, a jak zobaczysz Boga i powie że jest Bogiem, to może być oszustwo halucynacja, choroba psychiczna.
No i co to za niedorzeczny pomysł, żeby porównywać udowadnianie istnienia Boga i człowieka, gdzie w tym sens?



Nie wiem gdzie tu widzisz problem?
Jak kogoś bym uderzył łomem, to wtedy udowodnię temu komuś, że nie jestem halucynacją, bo halucynacje, nie potrafią robić takich rzeczy.

Kilku różnych lekarzy musiałoby ten przypadek zbadać.

Natomiast jest coś takiego jak padaczka Dostojewskiego.
http://neuropsychologia.org/padaczka-ch ... chowionych

"Możemy przypuszczać, że padaczka tego typu nie jest chorobą, ale cechą ułatwiającą, dzięki wzmożonej aktywności mózgu, poznanie pewnych spraw pozostających nieosiągalnymi dla przeciętnego umysłu".
https://vetulani.wordpress.com/2011/07/ ... iat-ducha/

Napisałem "twoją ewolucję", co dla mnie znaczy tyle co "twoja prawda", która prawdą nie jest.
Dla mnie coś jest prawdą, ale dla kogoś prawda jest zupełnie inna. Może tak być że ktoś z nas ma rację lub nikt z nas nie ma racji. Nasze "prawdy" nie mają nic wspólnego z prawdą. Czy mogą istnieć dwie prawdy ? Zaraz ktoś da dowód na to że mogą

Koronawirus to chyba nie jest dobry przykład, wirus ten nie ewoluuje tylko mutuje. Czy ewoluowanie to to samo co mutowanie ?

Badanie przeprowadziła i pozytywną opinię o stanie zdrowia psychicznego Faustyny wystawiła w 1933r w Wilnie dr Helena Maciejewską. O ile pomieszczenia zakonu w Wilnie przetrwały, to zapewne są w posiadaniu zakonu, albo w dokumentach beatyfikacyjnych w Watykanie.

Ewolucja nie bierze się znikąd. Muszą zachodzić jakieś procesy. Mutacja jest podstawą ewolucji biologicznej.

Alus- chciałam się rozpisać, ale wyszło dlugo a to jednak offtop więc podam linka : https://m.katolik.pl/cela-w-plocku---rd ... z.html?s=1
Artykuł ogólnie Ci się spodoba, bo potwierdza Twoją opinię, ale przytacza też ciekawe opinie jakby w drugą stronę oraz istotne informacje o poziomie i funcjonowaniu ówczesnej psychiatrii.
Jak widać nadal niczego o tej lekarce poza nazwiskiem nie ma, a to ma znaczenie biorąc pod uwagę np taki motyw 'dezintegracji pozytywnej'...

Aktualna wiedza psychiatryczna też nie znajduje odpowiedzi we wszystkich przypadkach.
Jedno, co mnie najbardziej przekonało do uznania objawień Faustyna za autentyczne, to jej opis kanonizacji, zamieszczony w Dzienniczku (1044) pod datą 23.03.1933r. - złączone tłumy ludzi zgromadzonych na Mszy św w Rzymie i w Krakowie.
Owszem nie napisała, że dzięki telebimom , ale trafnie opisała ceremonię.

Alus- być może się nie rozumiemy, ja nie neguję jej doświadczeń i interakcji ze światem nazywanym aktualnie ponadnaturalnym, ale twierdzę, że szło to w parze z zaburzeniami psychicznymi. Natomiast daje to tyle, że biorę sporą poprawkę w kwestii jej interpretacji tych doświadczeń, szczególnie gdy wpływ indoktrynacji i ówczesnego podejścia do wiary i moralności jest wyraźnie na nie nakładany.
Ogólnie uważam, że nie ma niczego ponadnaturalnego, nie w sensie negowania tego typu zjawisk, ale założenia, że jest to element natury, który po prostu jest słabo poznany ze względu na brak lub niechęć do adekwatnych technik badawczych.
Super przykład to tulpy- dawniej uznawane za czysto pseudnonaukowe brednie, bezpodstawą wiarę w anioły i demony a potem grupa naukowców uczciwie zbadała temat i mamy po prostu ciekawy fenomen psychologiczny.

Ja też lubiłem "Dzienniczek". Był dla mnie przybliżeniem do Boga i radością z uzyskiwanych przez Faustynę stanów mistycznych.

Potem miałem incydent z powołaniem mnie na księdza i się bardzo przestraszyłem i przestałem czytać "Dzienniczek".

Z istnieniem Boga to jest tak, że to jest kwestia zaufania czyjemuś doświadczeniu bądź przeżycia samemu jakiegoś doświadczenia. Np. św. Teresa z Avili miewała widzenia Chrystusa i słyszała jego głos, który oznajmiał jej jakieś przyszłe wydarzenia. Te wydarzenia zawsze się sprawdzały. Gdybym miał takie same doświadczenia, to pewnie bym uwierzył w istnienie Boga.

Jeżeli nie mamy tych doświadczeń, to pozostaje nam zaufać np. św. Teresie. Choć to jest trudne.

Dodane później: choć muszę tutaj dodać, że to że Teresie się sprawdzały te przepowiednie, to jeszcze nie świadczy o istnieniu Boga, gdyż mogła ona po prostu mieć takie zdolności paranormalne swojego umysłu - że widziała przyszłość. To jeszcze nie świadczy o istnieniu jakiegoś odrębnego absolutnego bytu zwanego Bogiem.

Mutacje są jednym z mechanizmów, dzięki którym dokonuje się ewolucja.

G. Ledyard Stebbins napisał: „Po większej czy mniejszej liczbie pokoleń mutanty były eliminowane”.13 Nie mogły skutecznie współzawodniczyć, ponieważ nie były lepsze, tylko zdegenerowane i upośledzone.

Genetyk Theodosius Dobzhansky powiedział kiedyś: „Trudno się spodziewać, żeby jakieś precyzyjne urządzenie zostało ulepszone przez przypadkową, niespodziewaną zmianę. Wepchnięcie kija w mechanizm zegarka czy aparaturę radioodbiornika rzadko kiedy poprawi jego działanie”.15 Warto się zastanowić, czy rozsądne jest mniemanie, że wszystkie zadziwiająco złożone komórki, narządy, kończyny oraz procesy zachodzące w żywych organizmach zostały ukształtowane w wyniku działania destrukcyjnego.

"W wyniku mutacji może się zmienić kolor albo struktura czyichś włosów. Ale włosy zawsze będą włosami. Nigdy nie przekształcą się w pióra. W następstwie mutacji może ulec zmianom ludzka ręka. Palce mogą przybrać nienaturalny wygląd. Czasami ktoś ma dłoń o sześciu palcach czy jakoś inaczej zdeformowaną. Ale w dalszym ciągu jest to ręka. Nigdy nie przekształci się w coś innego. Nie pojawia się nic nowego i nigdy do tego nie dojdzie."

„Po wieloletnich obserwacjach mutacji u muszek owocowych Goldschmidt wpadł w rozpacz. Ubolewał, iż zmiany były tak beznadziejnie nikłe, że gdyby nawet jeden okaz przeszedł 1000 mutacji, to i tak nie powstałby nowy gatunek”

"Nosiciel informacji genetycznej, DNA, ma zadziwiającą zdolność samoczynnego usuwania uszkodzeń genetycznych. Służy to zachowaniu odrębności gatunkowej organizmu, dla którego jest zakodowany. Z Scientific American dowiadujemy się, że „życie każdego organizmu i jego ciągłość z pokolenia na pokolenie” utrzymują „enzymy, które bezustannie naprawiają” uszkodzenia genetyczne. Dalej powiedziano w tym czasopiśmie: „W szczególnych wypadkach znaczniejsze uszkodzenie cząsteczek DNA może wywołać reakcję awaryjną, a wtedy wytwarzane są większe ilości enzymów uczestniczących w procesach napraw”

"Mutacje są jeszcze jednym potwierdzeniem podstawowej formuły podanej w rozdziale 1 Księgi Rodzaju: Istoty żywe rozmnażają się tylko „według swego rodzaju”. Jest tak dlatego, że kod genetyczny uniemożliwia roślinie lub zwierzęciu zbytnie oddalenie się od normy. Jest co prawda możliwa wielka różnorodność (jaką na przykład widać wśród ludzi albo kotów i psów), ale nie aż tak daleko idąca, żeby jeden żywy organizm przekształcał się w drugi. Potwierdzają to wszystkie dotąd przeprowadzone eksperymenty z mutacjami. Poświadcza to też prawdziwość głównej zasady biogenezy, że wszystkie żywe istoty pochodzą tylko od istot żywych, a organizm rodzicielski i jego potomstwo są tego samego „rodzaju”.

Jak próby hodowlane dowiodły, że istoty żywe rozmnażają się tylko „według swego rodzaju”?

" Potwierdzają to również doświadczenia hodowlane. Uczeni próbowali bezustannie zmieniać różne zwierzęta i rośliny przez krzyżowanie. Chcieli sprawdzić, czy z biegiem czasu uda się rozwinąć nowe formy życia. I co z tego wynikło? W czasopiśmie On Call napisano na ten temat: „Hodowcy zazwyczaj przekonują się, że po kilku pokoleniach osiąga się pewne optimum, po którym dalsze udoskonalenie jest już niemożliwe, i że nie powstaje żaden nowy gatunek (...) Próby hodowlane zdają się zatem przeczyć ewolucji, zamiast ją popierać”.

Jak ocenił mutacje pewien biolog francuski?

"Wniosek jest oczywisty. Przypadkowe zmiany genetyczne, bez względu na to, jak często zachodzą, nie mogą spowodować przejścia jednej formy życia w drugą. Francuski biolog Jean Rostand powiedział kiedyś: „Nijak nie mogę się zmusić do tego, by uwierzyć, że te ‛potknięcia’ dziedziczności — nawet przy współdziałaniu doboru naturalnego i założeniu, iż ewolucja różnych form życia trwała niezmiernie długo — były w stanie doprowadzić do ukształtowania się całego świata z jego rozrzutną różnorodnością i wymyślnością oraz widocznymi w nim zdumiewającymi ‛przystosowaniami’”

"Podobnie wypowiedział się o roli przypisywanej mutacjom genetyk C.H. Waddington: „Można by to z grubsza przyrównać do następującej teorii: Jeśli wziąć 14 sensownych wierszy jakiegoś tekstu w języku angielskim i potem zmieniać go po jednej literze, dbając tylko o zachowanie jakiego takiego sensu, to w końcu powstanie z tego sonet Szekspira. (...) Odnoszę wrażenie, że jest to logika człowieka chorego umysłowo, i myślę, że chyba stać nas na coś lepszego”

Jak pewien uczony nazwał pogląd, jakoby mutacje były materiałem wyjściowym dla ewolucji?

"Sprawa przedstawia się tak, jak to wyjaśnił profesor John Moore: „Po skrupulatnych badaniach i analizach trzeba wyraźnie powiedzieć, że każde dogmatyczne twierdzenie (...), jakoby mutacje genowe były materiałem wyjściowym dla procesu ewolucyjnego związanego z doborem naturalnym, jest zwykłą bajką”