Ateiści mają prawo cywilne. A z tym katolickim przepisem na życie, tudzież współżycie to... ech... Poza tym nic nie wskazuje na to, by ludzie wierzący byli bardziej moralni od tych niewierzących. Więc ten argument odpada.

Jak na razie mamy jeden sens wiary: człowiek ma lepiej jak wierzy bo nie przejmuje się tym, że po śmierci jest nicość. Czyżby perspektywa nicości była jednak tak straszna jak potencjalna możliwość skończenia w piekle. Tu trzeba by się zastanowić. Wszak nie wiemy jakie wymagania stawia przed człowiekiem Bóg. Może 99,9999% ludzi trafi do nieba, a może tylko 0,00001%? Perspektywa nicości jest przynajmniej pewna

Nie, bo nie jest w najmniejszym stopniu weryfikowalna.

Chodziło mi o to, że jeżeli jesteś ateistą to nie wierzysz, że może Cię spotkać coś gorszego. A to jest trochę lepsze niż strach przed piekłem.

Nie wszystko . Chrześcijaństwo i kilka miliardów ludzi wskazuje na to , że się oszukujesz.

A kilka innych, że Ty Sewerynie trafisz do piekła bo nie czcisz odpowiedniego Boga. Nawet jeżeli dla Ciebie jest tylko jeden, to inne religie mogą to widzieć nieco inaczej i innowierców nie wpuszczać do nieba. Widzisz, taki argument jest bezsensowny. To, że milion osób w coś wierzy, nie zwiększa prawdopodobieństwa że to istnieje. Wszystkie dzieci wierzą w dziadka na sankach, który wchodzi przez komin i zostawia prezenty. Ale to nie znaczy, że taki dziadek istnieje, prawda?

To że coś nie istnieje , nie znaczy , że wszystko w co wierzą ludzie nie istnieje . A co do Świetego Mikoałaja to jest to postać historyczna która jak najbardziej istniała, a teraz jest pięknym symbolem kulturowym.

Dla mnie sens wiary jest prosty - wierzysz Osobie i idziesz z Nią przez zycie. Świat żyje w smierci, bo nie poznał Boga. Jesli spotkałem osobiście Jezusa Zmartwychwstałego - zyję bez leku - on mi daje moc. Mam siłę do wypełniania dobych uczynków, do wybaczania moim wrogom.

Zawsze gdy zgrzeszę, upadnę, mam do kogo wyciągnąć rekę, kto mnie podniesie, przebaczy mi.

Jest Bóg który mnie kocha!!!

I tak można wypisywac bez końca. Łask Boga nie jesteś w stanie policzyć!
Sens wiary... po prostu radość i wolność. Królestwo Boga, które jest pośród nas!

Pozdr
Dabar

Nie zrozumiałaś mnie. Chodzi o to, że jest łatwiej. Nie trzeba wszystkiego samemu ważyć, odkrywać dla siebie. Masz gotowe, tylko korzystać. Z tego samego powodu wielu ludzi wybiera na przykład karierę w wojsku. Wszystko ułożone, regulaminowe. Oczywiście to tylko analogia.

Prawo cywilne nie mówi co jest dobre a co złe. Mówi czego NIE ROBIĆ jeśli się nie chce kłopotów. Nie mówi CO ROBIĆ. Odpada na całej linii, to nie o to chodzi.

A czy ludzie są od tego lepsi czy gorsi to już inna historia. Gdyby wykonywali w 100% byliby lepsi i basta. Wykonują w 30%, znaczy wierzą w 30%.

Aha, jeszcze jedno. Nie pisałem tylko o wierze katolickiej. Pisałem o wszystkich rozbudowanych systemach religijnych, które dają taki "przepis na życie".

Aha, jeszcze drugie. Owszem, katolicki przepis na życie, ew. współżycie JEST NIEWYGODNY, ale wykonalny i spójny. Da się tak żyć od urodzin do śmierci jeśli ktoś wierzy. A o tym przecież mówimy.

Moje dziecko nie wierzy w tego przerośniętego krasnala rodem z USA, reklamującego zimą napoje chłodzące. Wierzy (??) w mało określonego, czasem materializującego się Świętego, który kocha dzieci i obsypuje je prezentami. A komin? Toż to w Polsce nonsens. Kto tu ma w blokach kominek?

Niby tak, tylko kto tak żyje? Człowiek zawsze będzie ważył w swoim sumieniu co jest dobre a co złe, nie zależnie od doktryny. Może z wyjątkiem fanatyków. Poza tym można zawsze przyjąć prawo danej religii nie przyjmując jej wiary. Więc nie widzę najmniejszego problemu. A w momencie, gdy prawo to wchodzi w konflikt z naszym sumieniem wtedy pojawia się dla wierzącego problem. To prawo nie nazwałabym więc pożytkiem, a raczej odwrotnie.


Choć czasem szkodliwy... da się, ale mówimy nie o tym, czy da się, tylko jaki jest z tego pożytek

Całe życie człowieka to nieustanne wybory.
Wiara nie jest kaftanem bezpieczeństwa izolującym od problemów, dylematów, wyborów....wręcz jest przyczyna potęgowania się.
"Wszystko mi wolno.."...a sumienie, wiara mówi "lecz nie wszystko przynosi mi korzyśc".
I wcale nie musimy czekać, aby udowadniać istnienie piekła czy nieba...nasze decyzje tu i teraz skutkują, że możemy zmienić życie swoje i bliskich w piekło, lub niebo.
Piekło czy niebo nie napotkamy na granicy przejścia - wytworzymy je teraz i pozostaniemy w nim po przejściu na drugą stronę.

Teoria teorią, a praktyka praktyką. Wiara nie chroni przed zrujnowaniem sobie i innym życia. Przyczyny szukałabym raczej w danym człowieku, w jego problemach, kompleksach czy wyjątkowo niesprzyjających okolicznościach, z którymi może sobie poradzić, bądź nie. Ale to zależy od człowieka i jego predyspozycji. Żeby mówić o pozytywnym wpływie wiary na takiego człowieka trzeba by porównać skuteczność księdza z innymi instytucjami udzielającymi wsparcia.

Właśnie o tym piszę
W człowieku całe zycie trwa walka między dobrem i złem.. kapłan
tez nie są od tego wolni.
wiara to nie stały, niezmienny stan posiadania, chroniący od upadków.
Ale jest oparciem, pomocą w zrozumieniu, i trampoliną w odbiciu sie od dna, grzechu.

Wszystko by się zgadzało, gdyby rzeczywiście wierzący mniej grzeszyli. Ale tak nie jest, więc teoria trochę...

A właściwie skąd wiesz, że wierzący postępują dokładnie tak samo dobrze/źle jak niewierzący? Są jakieś statystyki? Przecież nie sposób ocenić kto jak wierzy. Myślę, że ten obiegowy sąd, że wiara nijak się nie ma do uczynków może być oparty na widowiskowych przykładach zła w Kościele i mieć niewiele wspólnego z prawdą.