Chyba już w XIII albo XIV wieku kościół uznał rozdział władzy świeckiej i religijnej - czytałem imię róży i stąd wiem - no i chyba nie ma sensu cofać się do wcześniejszej epoki.
Moim zdaniem kościół ma wystarczające środki wewnętrzne by wychowywać wiernych, by musieć jeszcze sięgać po wpływ na prawodawstwo państwowe. dla mnie sensowne jest by katolicy postępowali moralnie dlatego że są katolikami i wierzą w nauczanie kościoła, a nie dlatego że boją się konsekwencji prawnych lub nie mają możliwości postąpić niezgodnie z nauczaniem kościoła.

Odbij pytanie w swoją stronę to może się dowiesz (pod warunkiem, że coś Ci jeszcze z Twojej dawnej wiary zostało, choćby najmniejszy odnośnik moralny).

Idioto: jestem przeciwnikiem aborcji i eutanazji.

Wist: tu nie chodzi o potępianie przyczyn ani o mieszanie dziewczyny z błotem - chciałem "na świeżo" poruszyć temat aborcji i jej oceny moralnej.

Dlaczego ta dyskusja nie ma miejsca tutaj: http://www.forum.wiara.pl/viewtopic.php?p=354454#354454 ?



Dosyć marny argument...


Jeśli zaś chodzi o aborcję, to jestem zdania, iż kobieta ma pełne prawo decydować o własnej ciąży.
Dodatkowo na ten temat wkleję mojego posta z w/w wątku(wybaczcie, że wkleję, ale nie chce mi się pisać od początku):


Zacznijmy od początku. Co by się stało, gdyby dziewczynka urodziła? Dwie opcje:
1)Wychowuje je wraz z matką(oczywiście matka zostaje prawnym opiekunem)
Musiałaby wówczas wyrzec się spotkań towarzyskich, zabaw i praktycznie wszystkich przyjemności związanych z dzieciństwem. Miałaby również prawdopodobnie problemy w szkole(ktoś się dzieckiem zająć musi, a matka prawdopodobnie musi pracować). Nie miałaby zatem czasu na naukę, a co za tym idzie straciłaby szansę na dostanie się na dobre studia i dalszą karierę(ale to już tylko dywagacje). Należy się również zastanowić nad jej życiem uczuciowym. Jak znalazłaby sobie po urodzeniu tego dziecka chłopaka/narzeczonego/męża? Myślicie, że któryś facet byłby w stanie podjąć tak wielki ciężar, jakim jest dziecko w tak młodym wieku? Czy sądzicie, że ta dziewczynka byłaby z tego wszystkiego zadowolona?
Do tego trzeba dodać, iż niezadowolona byłaby również matka, ponieważ musiałaby wziąć na siebie ciężar wychowania i utrzymania drugiego dziecka.
To tak w skrócie na temat opcji pierwszej(na wstępie założyłem, iż dziecko byłoby kochane, co wcale nie jest wbrew pozorom takie oczywiste).
2) Mogłaby oddać dziecko do adopcji. Abstrahuję już od tego, iż poród przyjemny nie jest. Czy któreś z Was chciałoby się wychowywać w domu dziecka? Ja osobiście nie chciałbym. Czy sądzicie, że dziecko Agaty miałoby duże szanse na szczęśliwe dzieciństwo? Czy miałoby duże szanse na zostanie zadowolonym z siebie, zdrowym(mam na myśli zdrowie duchowe) człowiekiem? Wychowywanie się w domu dziecka zwykle prowadzi do patologii, która towarzyszy tym ludziom przez całe życie... Czy dziecko Agaty mogłoby tego uniknąć?
Najpierw powinno się myśleć o zapewnieniu godnych warunków do życia, a dopiero następnie nad jego "ratowaniem".

Dziwi mnie w tym inna rzecz. Sypią się gromy z obydwu stron, a sypia sie na głowę tej zagubionej dziewczynki i jej rodziny. Natomiast ani słowa o tatusiu!!! Nikt jakoś nie ma odwagi wypowiedzieć sie o rodzinie ojca dziecka (nawet GN sie nie zajaknęła w tej sprawie). Czyżby był to niewinny dzieciaczek? Przecież jego i jego rodziny (bo nieletni), odpowiedzialnośc za aborcje jest identyczna jak rodziny Agaty!

W Polsce chyba jednak nadal pokutuje meski szowinizm, niestety wspierany przez Kościół. Musze chyba napisać maila do redakzji GN i zapytać się czy całkowicie rozgrzeszyli rodzine ojca dziecka, kierując sie zasadą "A bo to chłopak i tylko chciał sobie strzelić numerek".

O ile wiem, to chłopak i jego rodzina nie mieli głosu w sprawie tej aborcji. Czyli ani nie musieli wyrazić zgody, anie nie mogli wyrazić sprzeciwu.

Jeśli się nie mylę, to odpowiedzialność chłopaka i jego rodziny za poczęcie dziecka jest wprawdzie identyczna, ale za aborcję już nie.

Nie zajęli także żadnego stanowiska, milcząco wyrazili zgodę na aborcję. Mieli prawo protestować i ingerować. W końcu to ich krew została przelana. Z tego jednak co wiemy, to nie okazali najmniejszego zainteresowania swoim potomkiem.
Moralnie sa więc współwinni aborcji!

Nie mieli prawa ingerować.

Bzdury opowiadasz. Nie mogli wstrzymać prawnie aborcji, ale mogli ingerować, mogli zapewnić że dziecko będzie otoczone opieką, że się nim zajmą.
Są winni aborcji!

Zatem nie mieli prawa ingerować. To, o czym mówisz, to perswazja. Mieli możliwość perswadowania.
Skąd wiesz, że rodzina ojca miała warunki do opieki nad kolejnym dzieckiem?
Czy przeczytałeś mój przedostatni post? Jeżeli nie, to proszę, abyś to zrobił, a jeżeli tak, to proszę, żebyś się do niego ustosunkował. Większość zawartej tam treści da się odnieść również do rodziny ojca dziecka.

Gdyby obie rodziny połączyły swoje siły to wychowanie dziecka nie byłoby żadnym problemem. Nie stwarzaj więc sztucznych problemów. Znalazłby się czas na naukę i czasem na jakies rozrywki. Piszesz o samotnej matce, a ja pisze o odpowiedzialności rodziny ojca. Twója uwaga bym sie do tego postu odniósł jest więc nieracjonalna.





Całkowicie mylisz pojęcia. Adopcja to nie dom dziecka, tylko rodzina!!! Na dodatek rodzina dokąłdnie prześwietlona i pragnąca dziecka. Nie wiem czy tego nie rozumiesz, czy celowo popełniasz takie błedy.

A gdyby wszystkie państwa na świecie połączyły swoje siły, to nie istniałby problem głodu....

Wydaje Ci się, że to wszystko jest takie proste. Ciekawy jestem, dlaczego zatem Ty nie pojechałeś tam i nie zaoferowałeś, że zajmiesz się tym dzieckiem?

Nie wstyd Ci opowiadać takich bzdur?

Rodzin chcących adoptować jest więcej niż dzieci- a te które są w domu dziecka są ofiarami swojej sytuacji prawnej- ich rodzice nie zrzekli sie praw rodzicielskich itp...

Tutaj sytuacja byłaby rozwiązana szybko- matka i ojciec zrzeka się praw- i dziecko trafia od rodziny

W tym momencie ,,Agata" potrzebuje pomocy jeszcze większej niż do tej pory. Jak teraz będzie wyglądać jej życie? Potrzebuje modlitwy od osób wierzących, a niewierzący nie wiem, jak mogą jej pomóc, najwyżej ci z jej najbliższego otoczenia poprzez wsparcie, rozmowy, bliskość,...

Niektórzy mądrze piszą.
Jak ja to widzę. Dziewczyna nie miała pomocy, nie miała w tych trudnych momentach przyjaciela, który by się nią zaopiekował, który by z nią był. Rodzice nie chcieli jej pomóc w tej sytuacji. Ksiądz chciał pomóc, ale według doniesień prasy, w niewłaściwy sposób (chociaż kto wie, jak naprawdę było?). I co? I dziewczyna cierpiała. Nagle niejaka Wanda Nowicka zaczęła działać. I dopięła swego. Ale czy w tym momencie ktoś tak naprawdę myślał o ,,Agacie"?????? Według mnie nikt. A szczególnie prasa. Jakie ona teraz życie będzie miała?
OK, ktoś zostaje sławny, ponieważ czegoś dokonał, wystąpił w reprezentacji, czy coś. A ona będzie znana z tego, że została zmuszona do dokonania aborcji. To nie jest powód do dumy.
Jak teraz potoczy się jej życie? O dziecko się nie martwię. Ale ona do końca życia będzie o tym pamiętać.
Wszyscy, którzy byli za aborcją się cieszą, tak? O, super, udało się, wygraliśmy!!!!! Kosztem czego? Kosztem cierpienia młodej dziewczyny, która ma całe życie przed sobą

A co do ankiety - nie wybrałem żadnej z odpowiedzi, ponieważ uważam:
NIE - DZIEWCZYNA ZOSTAŁA ZMUSZONA DO ABORCJI.
Ona nie chciała usuwać ciąży.

dla mnie jest to rozmowa "nad rozlanym mlekiem". być może większość z forumowiczów lubi takie rozmowy, to nie przeszkadzam.

raczej interesują mnie wypowiedzi odpowiedzialnych ojców, którzy nie stchórzyli z placu boju, gdzie toczyła się walka o życie bezbronnej istoty.

domyślam się, że takich mało, lecz ich powinno się promować w obecnych czasach, zamiast "gdybać co by było gdyby".

Klebestift
Jasne, nigdy zgwałcony nie będę, ale w życiu nikt nigdy mi nie odpowiedział co z prawami tego człowieka który został poczęty, wszędzie respektuje się prawa kobiety, nigdzie tej istoty. Sprowadza się ją do kupy komórek, nic nie wartej, którą można poprostu usunąć. Już pominąc można fakt że nie tylko z nasienia gwałciciela powstaje dziecko, po cześci nawet z przymusu, jest to dziecko tej matki. Poprostu niektórzy mężczyżni uważają że mają prawo bronić też drugiej strony, wszakże nie tylko kobieta jest tutaj pokrzywdzona. Tutaj nawet nie wiadomo co się wydarzyło faktycznie, zatem tym bardziej nie tylko bezpośrednio zainteresowani mają prawo do zdania.