Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.

Po pierwsze, poznanie Boga następuje dopiero po przyjęciu jego słów. Nie można Boga studiować akademicko, ale żeby go poznać należy przyjąć Jego Słowo, bo tylko ono prowadzi do poznania Boga. Ale Słowo nie jest ze świata, i nie należy do niego stosować kryteriów świata. Świat bowiem nienawidzi Słowa. Tylko wychodząc poza to co przyziemne i zagłębiając się w rzeczywistość ducha można usłyszeć i przyjąć Słowo.

Po pierwsze, poznanie Boga następuje dopiero po przyjęciu jego słów. Nie można Boga studiować akademicko, ale żeby go poznać należy przyjąć Jego Słowo, bo tylko ono prowadzi do poznania Boga. Ale Słowo nie jest ze świata, i nie należy do niego stosować kryteriów świata. Świat bowiem nienawidzi Słowa. Tylko wychodząc poza to co przyziemne i zagłębiając się w rzeczywistość ducha można usłyszeć i przyjąć Słowo

Możesz jakoś po ludzku to powiedzieć?

Powiadasz ze Jego Slowo nie jest z tego swiata ,pytam wiec jak jest to mozliwe skoro wlasnie na skutek wypowiedzianego przez niego Slowa powstal swiat ,a swiat nie jest jakas oderwana od Boga materia ktora istnieje sobie sama przez sie ,bo Bog jest wszedzie i we wszystkim nieprawdaz , (...)

ja bym chciała praktycznie

Chodzi o samo założenie, czyli Bóg daje ci to co chcesz w danym momencie ale (najważniejsze) po upływie czasu (sami nałożyliśmy sobie te spowolnienie aby przeżywać wszystko po woli a nie w jednym czasie).

A gdzie tu solidne rozumowanie? Ono i doświadczenie zmysłowe powinno wystarczyć aby poznać Boga.

wieczny: ja bym chciała praktycznie. Mówisz Boga nie da się zrozumieć, a jednocześnie mówisz, że trzeba wejść na jego drogę. Ale jak?