stać? człowiek = ciało + dusza.

dla mnie człowiek = organizm o wysokiej inteligencji

ale ta różnica w naszych poglądach na temat śmierci jest pewnie spowodowana tym, że ja jestem racjonalistą, Ty idealistą. nie mam powodów by twierdzić, że kiedy umrę, zacznie się coś nowego. chciałbym się dowiedzieć, jakie Ty masz.

Zeby mnie zrozumieć musiałbyś zasięgnąć do Platona/Arystotelesa. Nie mam pojęcia co się wtedy zacznie (bo i niby skąd).
Jak sam zauważyłeś jestem idealistą (i na dodatek poetą), więc wytłumaczenie tych skrajnie metafizycznych problemów Tobie - racjonaliście - byłoby dla mnie chyba nie możliwe.

Mam do Ciebie pytanie r4dz10, jesteś deistą (jak ja, choć chyba różnimy się w szczegółach). Jak to jest że wierzysz w jakiegoś boga, a w duszę już nie?

wierzę w boga, jako stworzyciela Wszechświata. my jesteśmy tylko kolejnym etapem pośrednim w ewolucji. to, że jesteśmy inteligentni i potrafimy logicznie myśleć, nie znaczy, że mamy duszę lub inną cechę niematerialną.

Rozumiem.

Dla mnie przekonanie, że istnieje coś takiego jak dusza odróżnia nas od maszyn, które też mogą być inteligentne i logicznie myśleć.

Ale to moje zdanie i ani mi się śni przekonywać kogo kolwiek do niego, lub negować czyjeś poglądy. <- to tak na wszelki wypadek

Moim zdaniem człowiek to rzeczywiście kawał chodzącego mięcha. Jak umiera to idzie w ziemię i koniec. Jakoś mnie to nie przeraża chociaż już mam bliżej niż dalej Ale to moja opinia i również nie mam zamiaru jej nikomu narzucać.

Był taki wierszyk przerwanego poety:

Wszystko umiera z smutkiem i żałobą,
choć tylko zmianą kształtu jest skonanie,
bo chociaż wszystko zmarłe zmartwychwstanie,
nie zmartwychwstanie nic już nigdy sobą.

Cóż, że w tysiącu kształtów moje ciało,
z tysiąca zmarłych kształtów w jedno zlane,
dawne, jak ziemia dawna, będzie trwało
do końca ziemi?...Ja nie zmartwychwstanę.

Łamiąca jest myśl, że ludzie tak muszą
ginąć, jak ginie zwierzę i roślina;
że to, co we mnie nazywa się duszą,
to jest czująca i myśląca glina...

Powiedzieć człowiek to kupa mięcha może tylko ignorant, czlowiek nie znający potęgi biologii.

Religia wpaia nam, że trzeba myśleć ciągle o śmierci, że trzeba przygotować się na śmierć. A gdy wy zastanawiacie się, zręcznie patroszą wam kieszenie z ostanich groszy. Ja tam wolę cieszyć się zyciem i wolnością niż pracować "na życie po śmierci".//Jak to brzmi

Czy jest tak czy inaczej przekonamy się kiedys, albo nie, bo zwyczajnie przestaniemy istnieć.
Ja tam bym chciała być duchem i włóczyć się po ziemi, poznać inne włóczące się duchy - na pewno mieszkałabym w lesie... i tak przez wieki zachwycałabym się, zakładając, że ziemia byłaby przynajmniej tak ładna, jak teraz, a nie jak jakieś pogorzelisko czy coś w tym rodzaju.
Mam jednak obawy, że to może być tylko takie życzenie marzenie...

To wytłumacz biednemu ignorantowi o co Ci chodzi z tą potęgą biologii ?

W sprzyjających warunkach ciało może zacząć gnić już po kilkunastu godzinach. Najpierw pojawia się zielona plama po prawej stronie pod żebrami.Ta zielona plama to rozkładające się jelito grube. Gnije jako pierwsze, bo tam mamy najwięcej własnych bakterii. A za rozkład ciała odpowiedzialne są w pierwszej kolejności nasze własne bakterie trawienne, płucne i z układu płciowego. Z czasem ta plama ciemnieje, obejmuje brzuch i resztę ciała. Tworzą się gazy, pęcherze, powłoki ciała wzdymają się, z naturalnych otworów ciała wypływa ciemnoczerwony płyn. Zaczynają gnić narządy wewnętrzne, płyn przesącza się przez pękającą skórę. No i zjadają nas powoli robaki. Pierwsze są larwy much. Jeżeli ciało nie jest zakonserwowane środkiem odkażającym, to niemal zawsze mucha zdąży złożyć jaja na ciele zmarłego. Potem w grobie wykluwają się larwy. Po larwach przychodzą chrząszcze, a później roztocza. Pracuję przy ekshumacjach. Gdy otwieramy grób po dwóch, trzech miesiącach od pogrzebu, ciało jest zwykle ciastowatą, cuchnącą breją, na której żerują owady.

Więcej tutaj:

"Śmierć to mój zawód"
Rozmowa z Adamem Ragielem – technikiem sekcji zwłok i tanatopraktorem, zajmującym się balsamacją ciał i przygotowaniem zmarłych do pogrzebu
http://wiadomosci.onet.pl/1554301,2679,1,kioskart.html

To pewnie prędzej czy później natknęłabyś się na mojego ducha, też snującego się po jakimś lesie

Samo istnienie duchów to dziwna kwestia. Z jednej strony, zawsze idzie zwalić wszystko na psikus podświadomości, złudzenie, wielkie pragnienie zobaczenia zmarłego bliskiego itp. Z drugiej strony, znam sporo przypadków, gdzie zmarli we śnie lub na jawie informowali bliskich o tym, że nie żyją, i to zanim rodzina się o tym dowiadywała "oficjalnie". Jedno z takich zdarzeń miało miejsce w mojej rodzinie, a z tego co słyszę, podobne sytuacje wcale nie są takie rzadkie, jak początkowo myślałam. To przekonuje mnie do wiary w to, że zmarli mogą powracać w jakiś sposób do świata żywych.

Zagadkowa jest kwestia duchów - ponoć - nawiedzających jedno miejsce przez setki lat. Czytałam kiedyś o teorii "pamięci miejsc", tzn. miejsce, w którym wydarzyło się coś złego lub wstrząsającego, czasem "zapamiętuje" dramatyczne sytuacje i osoby z nimi związane. I niekiedy obserwator może uchwycić takie eteryczne "wspomnienie", stąd np. opowieści o miejscach bitew, gdzie czasem słychać szczęk broni i odgłosy walki setki lat po samej wojnie. Nie wiem, ile w tym prawdy, ale teoria wydaje mi się dość ciekawa.

Ostatecznie, owieczka ma rację. Wszyscy się kiedyś przekonamy, jak jest naprawdę - w taki czy inny sposób. Na razie możemy sobie pogdybać.

To wytłumacz biednemu ignorantowi o co Ci chodzi z tą potęgą biologii ?

Bardzo ładnie opisany proces gnijny. Musiałeś przecztać książkę żeby się dowiedzieć że gdy umieramy to trup się rozkłada ? Poza tym musisz sznować siebie, wcale nie jesteś biednym, zakompleksionym ignorantem, więcej wiary w siebie! Głowa do góry! Jak chcesz pogadać o problemach to napisz na gg:83431349
Pozdrawiam

[quote="CzłowiekBezOczu"Więcej tutaj:

"Śmierć to mój zawód"
Rozmowa z Adamem Ragielem – technikiem sekcji zwłok i tanatopraktorem, zajmującym się balsamacją ciał i przygotowaniem zmarłych do pogrzebu
http://wiadomosci.onet.pl/1554301,2679,1,kioskart.html[/quote]

Bardzo ciekawy artykuł i sam człowiek, który tym się zajmuje. Chociaż przy balejażu i krzyżówkach w trumnie dostałam śmiechawki. Ale o gustach itp. się nie dyskutuje:D W artykule też pan Adam wspomniał, że żadnych duchów dotychczas nie widział.

Wierzbo, gdyby nasze marzenie się spełniło, to nawet celowo Cię poszukam


To równie trudne jak to, że mozemy założyć, że Boga nie ma, bo np. wszystko w nas za tym przemawia, nasze analizy itp, jednak zawsze są osoby, które mają np. jakieś objawienia i wtedy nie wiadomo jak to pogodzić.
Myślę również, że takie "przekazy" od zmarłych czy umierających, to kwestia może jakiejś łączności - moze taki człowiek umierając chciał zawiadomic kogoś, albo pomyslał gwałtownie w ostatniej chwili i coś zadziałało - telepatia czy coś w tym stylu, nie mam pojęcia.


Czytałam o tej pamięci, może coś w tym jest. Pewnie słyszeliście o dosach (nie wiem czy tak się to pisze), których się słucha i wywołują one różne stany - można czuć się jak człowiek pijany, można mieć coś w stylu objawień, można przeżyć odprężenie czy horror, a polega to chyba tylko na odpowiedniej kombinacji częstotliwości dzwieku słuchanego przez odpowiedni czas. Może te duchy to coś na podobnej zasadzie, w danym miejscu jest coś, co tak oddziałuje na nasz organizm, mozg, że widzimy to, co widzimy.


Wierzbo, ale pomarzyć też miło nawet w takim temacie.