Nie pisałem nic o wierze czyż nie ? Umiesz czytać ? Pisałem o zamiłowaniu do zasad ... a te nie sa przywiązane do pojęcia wiary ... to dlaczego wierzysz, to zupełnie inna bajka, pozdrów swojego "Boga" ...

Twarde zasady umożliwiają także doskonałe wytłumaczenie się przed samym sobą ... zwalniają od myślenia, zwalniają od odpowiedzialności za samego siebie. Jednak do kompletu szczęścia nie wystarczy posiadanie takich zasad na własny użytek, trzeba je jeszcze narzucić innym. Podstawą motywacji wielbicieli "twardych zasad" jest paniczny strach przed innymi ludźmi, przed byciem skrzywdzonym (po raz kolejny) przez innych ludzi. A "zasady"mają ich przed tym chronić.

Nie pisałem nic o wierze czyż nie ? Umiesz czytać ? Pisałem o zamiłowaniu do zasad ... a te nie sa przywiązane do pojęcia wiary ... to dlaczego wierzysz, to zupełnie inna bajka, pozdrów swojego "Boga" ...

To jest ta sama bajka, bo przestrzeganie zasad wynika z wiary

Rozwiązanie - wydaje mi się - leży w propagowaniu twardych chrześcijańskich zasad morlanych ...

A wiesz tak wogóle co wypisujesz ...

Jak w poprzednim poście

:) Chodziło mi oczywiście o ostatni mój post

"Chrześcijanie nie odróżniają się od innych ludzi ani jakimś specjalnym terytorium, ani językiem, ani zwyczajami. Nie zamieszkują osobnych miast, nie mają własnego języka, nie prowadzą jakiegoś osobliwego trybu życia. Ich nauka nie jest owocem refleksji czy poszukiwań filozofów goniących ustawicznie za nowościami; nie wyznają oni, jak tylu innych, żadnego systemu filozoficznego. Mieszkają w miastach zarówno greckich jak i barbarzyńskich, jak komu wypadnie, i mimo że w ubiorze, jedzeniu i we wszystkich innych sprawach idą za zwyczajami miejscowymi, prowadzą tryb życia wspaniały i, jak to wielu wyznaje, niewiarygodny. Mieszkają w swojej ojczyźnie, ale jakby byli cudzoziemcami; wykonują wszystkie obowiązki dobrego obywatela i nie uchylają się od żadnych ciężarów, ale czynią to jakby byli przyjezdnymi gośćmi. Każda obca ziemia jest dla nich ojczyzną, każda ojczyzna jest dla nich obcą ziemią. Tak jak wszyscy żenią się, wychodzą za mąż i rodzą dzieci, ale nigdy nie zabijają nowego życia. Mają wspólnotę dóbr, ale nie łoża.

Żyją w ciele, ale nie według ciała. Żyją na tej ziemi, ale czują się obywatelami nieba. Są posłuszni ziemskim prawom, ale ich sposób życia wynosi ich ponad wszelkie prawo. Kochają wszystkich, a wszyscy ich nienawidzą. Są nieznani, a jednak ustawicznie padają na nich wyroki. Posyła się ich na śmierć, a oni w niej otrzymują życie. Są ubogimi, a wzbogacają wszystkich. Brak im wszystkiego, a obfitują we wszelkie dobra. Są pogardzani, a oni uważają to za tytuł chwały. Szkaluje się ich na wszystkie sposoby, a jednak przyznaje się im ustawicznie rację.

Gdy wyrządza się im krzywdę, oni błogosławią; gdy traktowani są haniebnie, odpowiadają szacunkiem. Mimo że czynią dobrze, karze się ich, jakby byli złoczyńcami. Gdy muszą znosić karę, cieszą się, jakby im ktoś dawał życie. Żydzi ustawicznie toczą z nimi wojnę, poganie ich prześladują. Ale ci, którzy ich nienawidzą, nie potrafią powiedzieć, jaki jest powód ich wrogości. Słowem, chrześcijanie są dla świata tym, czym dusza jest dla ciała.Bóg ich umieścił w tym zaszczytnym miejscu i oni nie mogą stamtąd zdezerterować."