Rozmowa jest wtedy gdy obie osoby mówią. Rozmowa z Bogiem to raczej nasz monolog i ciche oczekiwanie na odpowiedź. A to że w głowie coś zaszumi - skąd wiadomo że ten szum to właśnie głos Boga?
Rozmowa z Bogiem to raczej rozmyślanie o życiu, religii itd - to rozmowa z samym sobą. Co innego rozmowa z duchownym czy uczestnictwo w Mszy

z mojego bloga. podanego troszke wyzej w postach

Rozmowa z Bogiem
Coraz częściej widzę, że coraz więcej młodych osób ma problemy z modlitwą. Pewnie, dlatego że część z nich ma ten sam problem, co ja do jakiegoś czasu. A mianowicie, że utwierdzenie z dzieciństwa, że modlitwa to tylko na klęczkach i że tylko „oklepane” regułki. Od jakiegoś czasu powierzyłam tą sprawę Bogu, że nie umiem już się modlić, że jakoś nie mam dla Niego czasu. I idąc na zakupy w pewnym momencie usłyszałam słowa piosenki na początku wyrywkowe, bo nie mogłam sobie do końca jej przypomnieć, ale w końcu się udało. A była to piosenka, która mówi wszystko. Zapisali ja kilka postów niżej w całości, ale mi się przypomniał sam refren: Nie umiem dziękować Ci Panie, bo małe są moje słowa zechciej przyjąć moje milczenie i naucz mnie życiem dziękować. Te słowa dały mi do myślenia, ale nadal nie byłam pewna czy dobrze robie [czułam, że potrzebuje jakiegoś potwierdzenia jednak ]. Po ostatnio przebytej rozmowie z Księdzem wyjaśniły się w pełni moje obawy, co do modlitwy wyjaśnił mi ta całą sprawę. A mianowicie, że [nie pamiętam już dokładnie jego, słów ale kontekst ten sam mniej więcej] tak samo jak zaczynamy jako dzieci uczyć się w szkole tak samo uczymy się Boga i modlitwy. Małe dzieci można powiedzieć nie umieją jeszcze „same” myśleć w sensie ze nie umieją się skupić tak do końca na Bogu ze dla nich dobre są modlitwy „regułki” a z czasem jak młody człowiek dorasta w świecie uczy się w szkole pisać czytać i w ogóle tak samo uczymy się Boga. Z czasem nasza modlitwa staje się dojrzalsza czujemy, że potrzeba w nie więcej niż tylko „oklepanych regułek” staramy się więcej mówić Mu samemu tak z serca. Opowiadać o sobie życiu o tym, co nam się przytrafiło w ciągu dnia mimo ze On to wszystko i tak wie, ale mając taka potrzebę Jemu sprawiamy ogromna radość z tego, że Jemu powierzamy wszystko. Potem także [po tej rozmowie] doszłam do wniosku, że jednak z Bogiem można rozmawiać nie tylko na klęczkach [choć to oczywiście jest wyraz najgłębszego i największego szacunku] ale można to robić także idąc czy to na spacer czy na zakupy na dobra sprawę [gdy odczuwa się taką potrzebę] można wszędzie. Ale jedno jest jednak najbliższe sercu [ no a raczej powinno dla wszystkich] to to, aby spotykać się z Nim przed Najświętszym Sakramentem np. na Adoracji lub, jeśli ktoś ma możliwość to i częściej, gdy kościół (z malej, bo jako budynek) jest otwarty wtedy ma się okazje nawet kilka razy w ciągu dnia nawiedzić Najświętszy Sakrament odwiedzić Go w Jego „domu”. Także reasumując modlitwa jest bardzo ważnym elementem w naszym życiu bez niej zawsze jest jakiś niedosyt prędzej czy później odczuwalny. Każda modlitwa jest miła Bogu a szczególnie taka prosto z serca nawet krotka powiedziana gdzieś w drodze, ale zawsze skierowana do Niego. Dlatego nie bójmy się rozmawiać z Nim także podczas obowiązku. Św. s Faustyna tak umiała i czuła, że to jest dobre i mile Bogu. Ja się tego dopiero uczę a potwierdzenie [w sensie wyjaśnienia mi tego] od Księdza coraz bardziej mnie w tym upewnia ze jednak robie dobrze . KAŻDE WESTCHNIENIE SKIEROWANE DO BOGA JEST SZCZEGÓLNĄ MODLITWĄ UMIŁOWANEGO SERCA. DZIĘKUJE CI BOŻE NA TE PORYWY SERCA

W modlitwie można dziękować Bogu, sławić Go, prosić... Rozmowa to chyba co innego niż modlitwa jeśli być dokładnym? W końcu modlimy się DO Boga, modlimy się o COŚ a NIE modlimy się Z Bogiem.
Z Bogiem można ROZMAWIAĆ a o to chyba chodzi w temacie? jeśli tak to to u góry to najdłuższy offtop jaki w życiu widziałam

jesli uwazasz ze to sa 2 rozne rzeczy to poczytaj tutaj sobie: viewtopic.php?t=2804

Być może chłopak ma po prostu depresję i wystarczyłaby mu rozmowa z psychologiem?

Ela G. Chciałam konkretnej odpowiedzi, bo ja widzę różnicę.
Przeglądnęłam ten temat i większość zamiennie w ogólnikach stosuje te terminy.
Jeśli klękasz i dziekujesz Bogu, potem mówisz Amen i idziesz spać to była to rozmowa czy modlitwa? wg mnie modlitwa
Rozmowa polega na co najmniej dwóch osobach rozmawiających ze sobą. Modlitwa leci w jedną stronę No chyba że do Ciebie Bóg coś mówił no to przepraszam
?

tak jak pisalam ze modlitwa to nie tylko "klepanie regulek" ale i rozmowa. mozna rozmowe poprzedzic i zakonczyc jakas modlitwa. nikt tego nie broni. a my nie jestesmy malymi dziecmi ktore jeszcze wsystkiego nie rozumieja aby tylko poslugiwac sie tylko modlitwami no chyba ze tymi "specjalnymi" Rozaniec Koronka Nowenna czy inne tego typu. ale z Bogiem powinno sie tez rozmawiac nawet przy obowiazku. poza tym nie raz Bog mi odpowiada gdy do Niego mowie. czasami nie odrazu ale odpowiada. wiec dla mnie czasami Rozmowa z Nim jest blizsza niz same modlitwy.

A czy jest ktoś komu Bóg odpowiada od razu ?
A może jest ktoś, komu Bóg w odpowiedzi zadaje pytania ?

Bardzo często jest tak, że gdy zastanawiam się, mam problem z podjęciem decyzji - bardzo szybko czuję wewnętrzny głos, który podpowiada mi, co uczynić. Zaznaczam - nie zawsze chodzi o coś, co byłoby najfajniejsze, rozwiązanie najlepsze - np. "kup ten najdroższy". Często odwrotnie. Ja uważam, że to głos Boga, który pomaga, jeśli człowiek o tę pomoc prosi.

no bo tak jest wlasnie. Bog pokieruje wszytkim jesli tylko Mu sie na to pozwoli.

Skoro on wie, to modląc się tracisz tylko czas.A tak w ogóle to skąd Ty wiesz ,że jemu słuchanie twojego monologu jak sama się wyraziłaś"sprawia radość"?Czyżby twoja wyobraźnia Ci tak podpowiadała?

A ja tam modłów żadnych nie czynię i niedosytu nie mam z tego powodu.

modlitwa nie jest monologiem jest rozmowa z Bogiem. modlitwa nigdy nie jest zmarnowana. a to ze Bog sie cieszy ze powierzam Mu moje sprawy i nie tylko moje daje mi pokoj w duszy i radosc i dal mi kilka dowodow na to ze slucha i ze nie jest Mu to obojetne. i nie jest potrzebna do tego wyobraznia tylko wiara i ufnosc w Boza pomoc. pustke predzej czy pozniej odczuwa kazdy kogo Bog wola do siebie kazdy grzesznik z czasem to odczuwa. inna sprawa gdy ktos zaglusza sumienie i przestaje wierzyc i ma gdzies Boga.

A jakie to są dowody?
Ja swojego sumienia nie zagłuszam, chociaż Boga mam gdzieś.
Sumienie nie ma nic do wiary.

........................................................................................
Ja dostapilem Blogoslawienstwa Bozego i Pan Bog uzdrowil mnie i moje malzenstwo a jak wyglada taka pozniej modlitwa jest przedewszystkim bardzo goraca i szczera jest w formie rozmowy z Bogiem a nie mowienie czegokolwiek na pamiec wczesniej wyuczonych modlitw...
W kazdym razie Pan Bog akceptuje moja modlitwe poprzez swobodna z Nim rozmowe i za to jestem bardzo wdzieczny...

I jeszcze jedno najwazniejsze ..zeby Pan Bog zaczal nam pomagac trzeba swoje zycie oddac w Jego rece po prostu uwierzyc w jego moc i zaufac, otworzyc swoje serce kiedy do niego puka i oddac je w calosci dopiero w takiej sytuacji otrzymuje sie Blogoslawienstwo Boze takie ktore ja otrzymalem od mojego Kochanego Boga Jezusa Chrystusa

.................................................
Niedosytu moze i nie masz jak twierdzisz ....poprzez pyche ktora cie rozpiera ale i to w pewnym momencie sie skonczy i pozostanie bez Boga tylko pustka