A gdzie są te granice normalności ?

Moralność oparta na strachu to nie moralność

Popieram.

Każda sytuacja jest indywidualna, więc trzeba operować konkretami. W gruncie rzeczy jednak przy takich rozbieźnościach w poglądach, my się raczej nie dogadamy. Więc z punktu widzenia obserwatora zewnętrznego, poza skrajnościami, granice są rożnie definiowane.


To Ty mówisz że wychowanie w wierze jest oparte na strachu. Ja nie muszę i nie przyjmuje tego za prawdę.

Mnie niezbyt rusza kolejny temat jakie to złe że rodzice wychowują swoje dziecko w wierze. Ja jednak jestem o tyle mądrzejszy że sam wobec jp ateistów już takich tematów nie zakładam.

Jeśli nie na strachu to na czym, Twoim zdaniem?

Jak to w czym? W miłości, szacunku, uczciwości, swoim dobrym przykładzie i uświadomieniu wielkiej miłości Boga.

Fakt. Co by nie mówić zawsze gdzieś pałęta się ten strach przed zakończeniem istnienia. Albo można się z tym pogodzić albo wymyślać sobie przyszłe łaski których się niby doświadczy żeby jakoś ograniczyć ten niepokój. To zresztą świadczy o wyjątkowym zadufaniu Homo Sapiens bo myśli że jest jakiś lepszy, wybrany i niebo na niego czeka jak jego trup zgnije.
A tu psikus.

Nie w czym tylko na czym.


A ta wielka miłość polega na tym ,aby skazać człowieka na wieczne męczarnie.

Zamień sobie w na na i wyjdzie to samo;)
Jak ktoś chce to może wybrać sobie męczarnie, wolną wolę mamy;)

Dla mnie takie dyskusje są często prowadzące do nikąd z uwagi na zamknięcie się dyskutantów w swoim świecie. Wiara zła, muszę to tylko powiedzieć. Po co w ogóle chcesz dyskutować skoro każdy Twój argument można sprowadzić do złego Boga, zlej wiary, złych chrześcijan?

Sam zasugerowałeś że moralność chrześcijańska, czy katolicka oparta jest na strachu. Czy ten sam i częsty absurdalny argument że w każdej rodzinie, każde dziecko jest straszne od najmłodszych lat rogatym diabełkiem. Nie mam ochoty marnować na takie coś czasu. Rodzin, dzieci, sytuacji jest multum, a Ty chcesz wszystko sprowadzić do jednego mianownika. W dodatku podobnie jak poprzednio czyli absurdalnie poczucie strachu sprowadzasz do czegoś zawsze złego. Strach nie jest zły sam w sobie.

Ustaliłeś sobie jakieś rzeczy, jak wygląda modelowa rodzina chrześcijańska, czym jest strach itd i pytasz innych z takimi właśnie założeniami, jakich wcale nie muszą podzielać.

Czyżby rzeczywiście nie na strachu?
Tu http://forum.oaza.pl/viewtopic.php?t=17715&postdays=0&postorder=asc&start=30są przykładowe wypowiedzi osób wierzących, których wiara właśnie opiera się na strachu.Tom84stwierdza wprost: jedyną rzeczą jaką mnie trzyma przy Bogu jest lęk przed piekłem

Pachnie mi to wolna wolą a la gestapo:
nie musisz wydawać kolegów z konspiracji, do niczego nie zmuszam, zwyczajnie zginiesz męczarniach, ale wolna wola...

Ktoś przystawia Ci pistolet do głowy i mówi dawaj kasę bo jak nie- to strzelam i i tak sobie wezmę. Gratuluję Ci wolnego wyboru

A jak podejmujesz jakąkolwiek decyzję w życiu to nie masz konsekwencji? Czy są sytuacje, że robisz to, co chcesz bez jakichkolwiek skutków??
Jeżeli jesteś katolikiem z powodu strachu to żaden z Ciebie wyznawca.
Wątpię, że uda nam się porozumieć, mamy całkiem inne płaszczyzny patrzenia.

To przykre jeśli kogoś wiara opiera się na strachu. Nie dlatego że jest to zupełnie błędne, bo jeśli uznaje że niebo i piekło są pewnymi rzeczywistościami duchowymi to trudno abym nie dokonał wyboru. Rzecz jednak w tym że właściwym priorytetem jest fakt że kocham Boga, a nie że boje się piekła.

I jak napisała zagubiona_21, tak jak na Ziemi każdy czyn może nieść konsekwencje i jakoś nikt tego nie podważa, to w kwestii wyboru jaki mamy w życiu duchowym stanowi to już problem. Bóg nikogo nie skazuje, ale widze e wiecznie będę musial wysłuchiwać tego typu czyichś wymysłów. Tylko że ja nie mam zamiaru tłumaczyć się z tego co sobie ktoś wymyślił i wmawia mi że ja w to wierzę.

Zresztą proszę o uważne czytanie tego co piszę, bo podanie linka do forum oazy nijak się ma do tego co napisałem.