A czy potrzaba miłości jest oznaką niedoskonałośi Boga

Tak. Potrzeba oznacza ,że Bogu czegoś brakuje. Skoro mu czegoś brakuje to nie jest doskonały.

Człowiek nie jest potrzebny Bogu, ale Bóg człowiekowi tak i to bardzo.

Tak,niektórym ludziom potrzebny jest "Bóg" (skoro w niego wierzą)-i wszystko jedno-czy prawdziwy, czy wymyślony.

A niektórzy ludzie próbują zaprzeczać istnieniu Boga - czy to ma sens czy nie.

A niektórzy nie tylko" próbują zaprzeczać" , a nawet wprost zaprzeczają.


Ale co ma mieć sens :zaprzeczanie?Skoro zaprzeczają, to dla tych którzy zaprzeczają , chyba ma.

Próbują - a ponieważ nie mają racji to kończy się tylko na próbach.
Sądzenie, że Boga nie ma - nie ma sensu.

Ludzie próbują dostać się do nieba, a że nieba nie ma, to kończy się tylko na próbach.
Sądzenie, że sądzenie, że Boga nie ma, nie ma sensu - jest pozbawione sensu.

Każdy człowiek ma swoją rację.



Ależ "Bóg jest"-co najmniej wymyślony.

Skoro Boga można wymyślić, to jest to dowód na Jego realne istnienie:
viewtopic.php?f=47&t=27409&p=578064#p578064 (Wiara w naukę).

A skoro Maria Konopnicka wymyśliła krasnoludki to znaczy, że one realnie istnieją?

Załóżmy, że posiadam winnicę w której wytwarzam przewspaniałe wino. I chcę się nim podzielić. Za darmo. Czy to jest oznaką mojej słabości? Niedoskonałości? Owszem. Narażam się, bo będę posądzona, że mam złe intencje. Że za mało rozdaję, że nie zmuszam do jego brania, że nie jestem sprawiedliwa, że komuś, kto nie zasłużył daję więcej niż temu, kto zasłużył...

Bóg pragnie dzielić się z człowiekiem sobą samym. Swoją miłością.

Dlatego Ty nie jesteś bytem doskonałym.Byt doskonały z definicji nie może mieć braków. A potrzeba ( nawet potrzeba dzielenia się "miłością") to stan właśnie taki.

Kwestia definicji. Dla mnie nadmiar nie jest brakiem.

Bóg-Absolut jest bytem doskonałym, pełnym, szczęśliwym itd.
Bóg ma wszystko czego potrzebuje, a jeśli czegoś nie ma, to znaczy, że tego nie potrzebuje.
Jest tak odwiecznie, czyli na długo zanim został stworzony świat.

Św. Augustyn pisał: niespokojne me serce, dopóki nie spocznie w Bogu.
Można to sparafrazować tak, że człowiek ma pewną pustkę w duszy, którą zapełnić może tylko Bóg.
Jeśliby Bóg potrzebował człowieka, to przed założeniem świata miałby w sobie pustkę,
którą człowiek ma Mu właśnie zapełnić.
Znaczyłoby to tyle, że przed stworzeniem człowieka
Bóg miał potrzebę, którą zaspokoi/ło dopiero wykonane przez Niego dzieło.

Jeśli nie widzisz w takiej potrzebie (pustce) braku doskonałości, to
nie wiem z jakiej definicji czerpiesz obraz swojego Boga.
Mogłabyś coś więcej o Nim powiedzieć?