Gdy Daniel znalazł się w jaskini z lwami, zaczął się modlić do boga o pomoc. Nie miał przy sobie na wszelki wypadek miecza, ani żadnej innej broni.

Ty zaś prosisz o pomoc boga, ale na wszelki wypadek dziecko umieszczone jest pod ścisłą ochroną lekarską, aparaturą, oraz innymi rzeczami. I gdzie tu niby zaufanie do tego ponoć wielkiego boga?

Poza tym - kościół sprzeciwia się sztucznemu zapłodnieniu, ale nie ma nic przeciwko sztucznemu podtrzymywaniu życia. A może bóg w swej nieskończonej dobroci chce zabrać to dziecko do siebie, a wy - słabi ludzie - staracie się je na siłę trzymać na ziemi, wbrew woli boga?
Tak łatwo przychodzi wam powiedzieć w cudzej sprawie "bóg tak chciał", dlaczego i tym razem nie pozwolicie umrzeć człowiekowi i nie powiedzieć swojej formułki?

Hm, albo jesteś jakiś nierozgarnięty, albo aż tak cyniczny. Widzę, że nawet na gruncie cudzej tragedii chcesz udowadniać swoje zdanie.

Skądże, chodzi mi jedynie o autentyczność w swoich przekonaniach.
Chłopcu niezwykle współczuje, bo jest to niewymowna tragedia tej osoby. Sam na szczęście przez podobną gehennę przechodzić nie musiałem nigdy w obliczu tragedii któregokolwiek z członków rodziny (no, może poza tragedią mojej cioci chorej na serce).

Nie mniej jednak jak napisałem w pierwszym zdaniu - chodzi mi wyłącznie o wierność swoim przekonaniom. Jeśli wierzymy, że bóg panuje nad wszystkim, to powinniśmy zawierzyć mu swoje cierpienie i ufać, że to on coś zrobi.

Tia, wystawmy Go na próbę.

Czy Daniel wystawił boga na próbę? Zawierzył mu się.
Na próbę boga wystawił Tomasz z kolei, pamiętając co mówił Jezus, ten i tak swoje rzekł: póki nie zobaczę go i nie włożę palca w jego bok - nie uwierzę.
Czyż to nie jest jawne wystawienie boga na próbę? A jednak Jezus mu się ukazał.

To samo dziś robią naukowcy, ludzie oświeceni. Są dzisiejszymi Tomaszami, którzy mówią jawnie i głośno: póki go nie zobaczymy i nie dotkniemy - nie uwierzymy.