Można i o tym napisać. Churching istniał od tak dawna, od kiedy zdażały się osoby wykazujące mniejsze zainteresowanei praktykami religijnymi, a większe sztuką sakralną w danej świątyni.

ja uprawiam churching gdy przychodzi mi wybrać się wraz z rodziną na Mszę św.
moja parafia wydaje się zbyt ciasna i ciemna w środku. Msza św. z udziałem naszych dzieci wydaje się koszmarem: ciągłe uspakajanie nudzących się dzieci, zero skupienia się na liturgii, co jakiś czas wychodzenie z którymś na zewnątrz.
zauważyliśmy z żoną, że tam gdzie kościoły są większe i ciekawsze w swej formie, jest zupełnie inaczej. dzieci potrafią nawet przesiedzieć spokojnie w ławce całą Mszę sw. i nie grymasić.

Rzeczywiście po przemyśleniu zbyt osobowo i może zbyt agresywnie napisałem posta - Przepraszam. Lecz co do pisania Artykułu zdania nie zmieniam - Jest to wprowadzanie obcego zjawiska a nie opisywanie. Po za tym słowo churching nie istnieje i nie widzę powodu wprowadzania jakieś dziwnej nazwy.

Nie piszę żadnego resume, ani "obrazu społeczeństwa", niczego nie zamierzam podsumowywać, ani syntetyzować, bo to nie praca socjologiczna. Nie interesują mnie turyści zwiedzających kościoły. Piszę reportaż. O ludziach i ludzkich poszukiwaniach - religijnych, duchowych. O ludziach, którzy szukają spotkań z Bogiem, w miejscach, które im najbardziej odpowiadają. Ale też szukają Go w różnych Kościołach. i wyznaniach.(I czy to czego szukają - znajdują.) I nikogo nie zamierzam oceniać ani osądzać. Na pytanie, co w tym złego, że ktoś lubi chodzić na Msze do Jezuitów - odpowiadam - nic złego. A jak kogoś uwiera słowo "churching" , niech sobie je opuści. A po co się tak wściekać?

Trafną myśl o churchingu znalazłem w "Christianitas" (nr 35/2008, str. 40):

"O ile Kościół ma w pewnym sensie czas, rodziny go nie mają, musząc bezzwłocznie szukać lepszego środowiska liturgicznego dla swoich dzieci. Jest to w pełni prawdą. Kościół potrzebuje czasu, aby wytworzyć wartościowy ruch liturgiczny. Rodziny mają zaś prawo niezwłocznie szukać miejsc najbardziej sprzyjających właściwemu pojmowaniu liturgii przez ich dzieci. Jeśli na nieszczęście nie mogą go znaleźć w swej własnej parafii, mają prawo, a nawet obowiązek szukać gdzie indziej celebracji na odpowiednim poziomie doktrynalnym i liturgicznym. Nie chodzi o to, aby biegać za celebracjami wyszukanymi pod względem estetycznym, lecz aby znaleźć prawdę o liturgii. Istnieje ona zarówno w miasteczkach o ograniczonych możliwościach, jak w wielkich i zasobnych ośrodkach miejskich."

(Jest to przypis pochodzący od redakcji. Podkreślenia - moje)

Tak, pod warunkiem, że w tym czasie nie odprawia się żadne nabożeństwo....

Owe "tak" to odnośnie czego? Nie czytamy w myślach, wyraź je słowami
Poświęć na to choć kilka zdań albo zacytuj fragment wypowiedzi do której się odnosisz.

Zgadzam się z Rychem. Olla16, nie wiem czy to zła wola z Twojej strony, albo jak dla mnie po prostu brak profesjonalizmu czy warsztatu. Przydałoby się abyś sama dobrze wyjaśniła na początku czym to niby zjawisko ,,churching'' jest o którym chcesz pisać. Wygląda to tak że sama nie do końca wiesz co to jest i o czym chcesz pisać, albo tworzysz se własne pojęcie, nie do końca sprecyzowane a od tego już tylko mały kroczek do przedstawiania ludzi w takim świetle jaki Ci się spodoba. I wtedy tylko wysłać artykuł do TVN który najlepiej wie jak niszczyć ludzi, zwłaszcza wierzących. Chcesz pisać artykuł, chcesz żeby ludzi Ci tu pomogli, a jak na razie wprowadziłaś tu tylko chaos i czy z tego ma powstać dobry artykuł. Tworzysz se jakieś pojęcie, sama nie umiesz nam rzetelnie wyjaśnić o czym chcesz pisać i czym to zjawisko faktycznie jest, do tego widzę że każdy se to pojęcie rozumiem inaczej i o czym inny pisze. Jedni myślą że to pójście do innej parfii w mieście bo ich jest za mała, za ciasna dla dzieci, albo gdzie indziej jest lepszy ksiądz, inni piszą o turystyce, a jeszcze inni o zmianie religii. O dziwo sama po czasie dodajesz że chcesz pisać o zmianie wyznania i czy po tej zmianie ludzie odnajdują to czego szukają. Po za tym jadę se do Krakowa i zwiedzę se Rynek, jakiś zamek a przy okazji po drodze wejdę na Wawel i do jakiejś parafii i czy to znaczy że tacy ludzie uprawiają ,,churching'' bo zakładam że takich właśnie jest zdecydowana większość.
Jak widać sama nie wiesz co to jest ,,churching'', jeżeli takie słowo istnieje, nie umiesz nam rzetelnie wyjaśnić o czym chcesz pisać, każdy pisze Ci o czym innym jakby włącznie z Tobą nie wiedział czym to nowe słówko jest, co oczywiście Ci nie przeszkadza i jako wisienkę na torcie dodajesz nam że chcesz pisać o ludziach którzy zmieniają se wyznania i gdzie znajdą to czego szukali. Wybacz ale takie artykuły o ludziach wierzących mogą mieć wzięcie tylko w TVN.

Pprzepraszam moja wypowiedź odnosiła sie do tytułu, a więc tak. Poza tym uważam powinno się chodzić do swojego parafialnego kościoła

Olla, jak dla mnie temat bardzo ciekawy. Przeczytałabym od razu. Ale musisz wybrać tor "kościolingu"
Albo turyści, albo wierzący szukający swojego miejsca. Jeżeli to wymieszasz, powstanie chaos i artykuł będzie marny.

Szczrze piszac. Wypowiedzi quas nie czytalem. 70 linijek zbitego tekstu nie czytam. Jestem malo pojetny, podejrzewam matactwo w takim dlugim tekscie. Odniose sie tylko do wpisu kolegi:
"Poza tym uważam powinno się chodzić do swojego parafialnego kościoła "
Jasne, ze tak!
Czytamy o parafiach umierajacych i tych z nabita kasa. Skoro "oni" o siebie nie dbaja? Chodzic tam gdzie sie mieszka, a inni "katole" niech nas w .... pocaluja.

Chodzenie do konkretnego kościoła bo należy się do jego parafii jest wg mnie trochę niedorzeczną argumentacją. Mam dziecko także zazwyczaj chodzę z synkiem i żoną na mszę dla dzieci by nasza pociecha chętnie szła do kościoła i nie robić z tego przymusu. Długo szukaliśmy swojego kościoła, ale na szczęście po jakimś czasie się udało. Churching (nie wpadł bym na takie nazewnictwo) w moim(naszym) przypadku zakończył się powodzeniem

Mi się wydaje, że to dobra praktyka, przynosząca wszystkim korzyści. Wierni znajdują strawę duchową podaną w przemawiający do nich sposób, natomiast księża informację zwrotną - ci którym wiernych przybywa, żeby tak trzymać, a ci którym ubywa - że trzeba by może się nad tym czy owym zastanowić. Teoretycznie można przy takich zmiennych wyobrazić sobie zjawisko "populizmu ewangelizacyjnego", uatrakcyjniania mszy na siłę, ale to, jak mówię, raczej teoria, bo skala churchingu jest chyba dla zrealizowania takiego scenariusza za mała, a i księża generalnie nie mają chyba takiej mentalności.

Czasy sie zmieniaja, ludzie stali sie bardziej mobilni i bardziej wymagajacy i zjawisko "churchingu" staje sie coraz powszechniejsze.

Wiadomo, ze w przyslowiowej Koziej Wolce nie bedziemy miec do czynienia z tym zjawiskiem gdzie tradycja jest silna, ludzie sie znaja, spotykaja sie po Mszy sw. a chlopy ida na piwo. Gdy w poblizu kosciola znajduje sie cmentarz przy okazji po Mszy sw. ludzie odwiedzaja groby swoich bliskich.

W duzych miastach gdzie jest juz wiekszy wybor ludzie wybieraja koscioly gdzie liturgia sprawowana jest na przyzwoitym poziomie (dobre kazanie, muzyka itp.) lub koscioly maja w sobie to "cos" (atmosfera, architektura).

No i wreszcie sa koscioly do ktorych wypada chodzic, ktore sa "modne", do ktorch chodzenie jest swego rodzaju nobilitacja, zwlaszcza dla snobow.
Jesli juz chodzic do kosciola w Warszawie to tylko do sw.Anny lub do Wizytek (tak bylo przynajmniej kiedys ) lub w Krakowie to do dominikanow, jezuitow lub do Mariackiego.