Owszem. I nie ma to żadnego związku z meritum, jakim jest logiczne połączenie wszechmocy i miłosierdzia

Czy użycie noża do popełnienia zbrodni świadczy o tym, że nikt go nie wyprodukował? A czy wykorzystywanie na wojnie samolotów odrzutowych do bombardowania dowodzi, że nikt ich nie skonstruował? Czy nie jest raczej tak, że to sposób użycia tych przedmiotów przysparza ludziom cierpień?
Czy przyczyną wielu chorób nie jest nieodpowiedni tryb życia ludzi oraz zatruwanie przez nich środowiska ku szkodzie własnej i innych? I czy głównym powodem cierpień człowieka nie są wojny, które on sam prowadzi? Czy nie bywa tak, że w niektórych państwach jest nadmiar żywności, a gdzie indziej miliony ludzi głodują — jak widać, wskutek chciwości człowieka? Wszystko to wcale nie dowodzi, że Boga nie ma, lecz że ludzie niestety nadużywają otrzymanych od Niego zdolności, a do tego niszczą ziemię.

Owszem ma - logiczna niemożliwość pogodzenia obserwacji (powszechność zła)i domniemanymi atrybutami Boga.


Ktoś twierdzi inaczej?


Czy przyczyną wielu chorób nie jest nieodpowiedni tryb życia ludzi oraz zatruwanie przez nich środowiska ku szkodzie własnej i innych? Czy przyczyną nieodpowiedniego tryby życia nie jest wadliwa konstrukcja psychiczna człowieka tudzież stworzenie świata pełnego pokus itd?


Czyż głównym powodem katuszy torturowanego żyda przez ssmana nie są obcęgi, które wyrywają paznokcie ofierze?
Może wytłuszczę: to nie dowodzi nieistnienia Boga generalnie, ale nieistnienie Boga jednocześnie miłosiernego i wszechmocnego.

To w końcu cierpienie dla Acro jest dowodem na istnienie,
czy nie-istnienie Boga?

Niby dlaczego. Może Bóg jest cierpieniem.


Nie-idealność świata wskazuje na nie-idealność świata i koniec. Jeśli Bóg jest stwórcą świata, to wskazuje jeszcze na nie-idealność Boga lub że Bogu nie zależy na idealnym świecie.

Na razie nie padł ani jeden, choć domagam się tego na wielu wątkach od dawna.
Hint: czy rodzice sa wszechmocni? Jeśli nie, to może inaczej nie potrafią zadbać o dobro dziecka niż odmawiając jakiemuś jego życzeniu?

Jest dowodem na nie istnienie Boga jednocześnie miłosiernego i wszechmocnego.

Zakładasz więc, że Bóg jest albo pozbawiony miłosierdzia, albo nie jest wszechmocny.
Istnieje trzecia opcja: przejawia miłosierdzie w sposób świadomie wybiórczy, a z wszechmocy korzysta w sposób ograniczony.
Ponieważ „U niego jest mądrość” (Hioba 12:13). „Wszystkie jego drogi są sprawiedliwością” (Powtórzonego Prawa 32:4). Jest On „pełen werwy w swej mocy” (Izajasza 40:26).

Czyli brak cierpienia byłby automatycznie dla ciebie dowodem
na istnienie Boga?
Muszę powiedzieć, że mało wymagający jesteś.
Gdybym ja wymagała dowodów, to brak cierpienia z pewnością
nie byłby dla mnie wystarczającym dowodem za istnieniem jakiegokolwiek bóstwa.

To są inne rodzaje wiary. Wiara w komunizm, to przyjęcie pewnego światopoglądu, wiara w Boga to wiara, że ktoś taki jak Bóg realnie istnieje.





Gdybyś był kochającym rodzicem, to pozwoliłbyś dziecku utopić się w fali tsunami? Kochający rodzic dla jego dobra pozwoli mu się utopić? To jest jakiś nasz kaprys że nie chcemy tonąć,ginąć w trzęsięniach ziemi, czy podczas huraganów? Cóż takiego dobrego jest w tsunami, ze Bóg, jako dobry rodzic, pozwala na takie coś?



Mimo ze nie do mnie, to odpowiem.

Nie, ale brak niezawinionego cierpienia byłby spójny z ideą Boga miłosiernego.

narsius- a wziąłeś pod uwagę, że katolicy wierzą w życie po śmierci? Na ziemi są chwilę, a po śmierci wieczność z Bogiem. Umierają- idą do Boga. Patrzysz na to z perspektywy, że życie na ziemi jest ważniejsze niż w niebie z Ojcem.

Ludzie mnie fascynują czasami. Odkąd pamiętam czytam w internecie zażarte dyskusje i przepychanki na argumenty za i przeciw istnieniu Boga, rozbieranie każdego dogmatu na czynniki pierwsze i przepuszczanie ich przez filtr nauki, logiki i "zdrowego rozsądku".

Jedni bez śladów znudzenia powtarzają wyświechtane pytanie "Skoro Bóg istnieje dlaczego jest zło na swiecie", inni "Dlaczego Bóg nie może się objawić". Każdemu wydaje się ze jest habilitowanym doktorem filozofii.

Druga strona oczywiście standardowo rzuca, że brak dowodów jest sensem wiary, ew. dorzucie puste hasełko "Jezus Cie kocha".

I tak przez 20 stron, po czym ktoś straci cierpliwość, wszyscy się pokłócą, wpadnie mod i zamknie temat. Oczywiście na pięciu innych forach toczą się te same dyskusje na te same argumenty, kończą się zamknięciem tematu żeby za dwa dni kogoś "świeżego" oświeciło i załozył kolejny taki temat. I dziwić się że Bóg się nie objawia - mnie by było żal tracić taką komedię.

Przytoczę znamienny fragment, który każdy chrześcijanin powinien sobie przykleić nad monitorem:

Jak odróżnić dociekania głupie i niedouczone od mądrych i uczonych?

Cóż, może po owocach
Nie dociekanie jest przecież głupie - lecz niektóre jego formy. Czy jest coś złego w zadawaniu pytań? W poszukiwaniu odpowiedzi? Przeciwnie, to właśnie dowodzi nie tylko inteligencji, lecz - jak tutaj - wrażliwości. Człowiek pozbawiony tych cech nie zastanawia się, dlaczego istnieje zło i nie domaga się, jak Acro, odpowiedzi na pytanie, jak pogodzić istnienie zła z ideą miłosiernego i wszechmocnego Boga.
Gorzej, jeśli dyskusje takie są prowadzone tylko dla rozrywki, ku uciesze trolli. Ja jednak wolę zakładać dobrą wolę W myśl słów z 1 Listu do Koryntian 13 rozdziału:

4 Miłość jest wielkodusznie cierpliwa i życzliwa. Miłość nie jest zazdrosna, nie przechwala się, nie nadyma się, 5 nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie szuka własnych korzyści, nie daje się rozdrażnić. Nie prowadzi rachunku krzywdy. 6 Nie raduje się z nieprawości, ale się współraduje z prawdą. 7 Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, na wszystko ma nadzieję, wszystko przetrzymuje.
8 Miłość nigdy nie zawodzi

Inne są dociekania osoby wierzącej i czytającej Pismo Święte, które "czują" o co w tym wszystkim chodzi a inne ignoranta, który do kościoła nie chodzi "bo księża to pedofile i jeżdzą maybachami", religie go śmieszą bo to tylko bajki zeby ludziom się lepiej żyło ("ale buddyzm jest spoko"), gardzi katolami, Biblii w życiu nie czytał (ew. wyrwane z kontekstu fragmenty, potraktowane bez krzty krytycyzmu czy wiedzy o ówczesnych czasach) - nie odnoszę się tutaj do autora tematy tylko ogólnie do ignoranckiej postawy.

Ten pierwszy jesli już o coś zapyta to po to zeby uporządkować sobie mysli i pogłębić wiarę. Drugi dyskutuje po to żeby "wygrać dyskusję", ośmieszyć wierzących, ew. zada wcześniej wspomniane pytanie które wydaje mu się 'oczywiste' - czyli dlaczego jest zło itp.

Dyskutowanie z niewierzącym o wierze to jak z daltonistą o kolorach. Jak ktoś nie ma woli poznania Boga tylko wolę zdyskredytowania wiary to dyskusja z nim nie ma absolutnie żadnego sensu. Szkoda że chrześcijanie o tym zapominają i dają się wciągać w bezpłodne, pseudo intelektualne dysputy.

Zgadzam się z tym co napisałeś,mimo ze są to zarzuty dotyczące mojego tematu

Wiem, że, nikt nie siedzi w boskiej głowie( dla potrzeb dyskusji zakładam jego istnienie) i pewnych rzeczy po prostu nie wie. Z kolei Problem zła i cierpienia był już poruszany wielokrotnie i ten temat znowu zamienił się w tego typu rozważania.

Ja natomiast pytam o coś zupełnie innego. Dlaczego( waszym zdaniem) Bogu tak bardzo zależy na tym, żebyśmy koniecznie w Niego uwierzyli nie mając dowodów? Zrobił z tego naczelną zasadę( wszak bez wiary nie ma zbawienia), czyli wiara bez dowodów to jakaś niesamowita cnota w boskich oczach. To jakis zupełnie sztuczny twór, sztuczna zasada, całkowicie neutralna w kwestii moralnej. Miłość, uczynność, szlachetność,pracowitość, to cechy pozytywne moralnie, egoizm,lenistwo, to cechy negatywne. A wiara bez rzetelnych argumentów nie jest moralnie ani negatywna ani pozytywna( jeśli już to bardziej negatywna, bo wynika z naiwności).

Pisałem już o tym w pierwszym poście. Doskonale zrozumiałbym, gdyby Bóg wymagał od nas miłości, gdyby wymagał od nas uznania Go jako potężnego i miłosiernego ,gdyby wymagał od nas poświęcenia życia doczesnego w imię wyższych wartości. A On wymaga od nas wiary w to że istnieje pomimo braku dowodów, lub nawet brew przesłankom które wskazują na Jego nieistnienie.



Albo idą do piekła, jeśli nie uwierzyli, że istnieje.
Trochę trudno uwierzyć w miłosiernego Boga, gdy Twoje dziecko po wielu miesiącach cierpienia( podczas których odchodziłeś od zmysłów, bo byłeś bezradny widząc to jak bardzo cierpi) umiera ci na rękach, a Ty przez ostatni rok modliłeś się z całą rodziną dniami i nocami o jego wyzdrowienie.
Wyobrażam sobie Boga,który spogląda na to dziecko i na jego bezradnych rodziców. Pewnie płacze razem z nimi, razem z nimi odchodzi od zmysłów, razem z nimi współczuje cierpiącemu i tak jak oni zrobiłby wszystko, żeby ich ukochane dziecko przestało cierpieć.