Ewangelia dzisiejszej niedzieli ukazuje jeden z tych epizodów z życia Chrystusa, które choć przywołane są mimochodem, to zawierają głębokie znaczenie (por. Mk 9,38-41). Chodzi tu o fakt, że jeden z tych, który nie należał do uczniów Jezusa, w Jego imię wyrzucał złe duch. Apostoł Jan, młody i gorliwy – jakim był – chciałby mu zakazać to czynić, ale Jezus nie pozwala mu na to, co więcej, wykorzystuję tę okazję, aby dać naukę uczniom, że Pan Bóg może czynić dobro, a nawet cuda poza kręgiem ich najbliższych i że można współdziałać dla sprawy Królestwa Bożego na różne sposoby, ofiarowując na przykład jakiemuś misjonarzowi zwykłą szklankę wody. W tym względzie pisze św. Augustyn: „Tak jak w Kościele katolickim można znaleźć coś, co nie jest katolickie, tak poza Kościołem katolickim można znaleźć coś, co jest katolickie” (Agostino, Sul battesimo contro i donatisti: PL 43, VII, 39,77). Dlatego członkowie Kościoła nie powinni zazdrościć, ale radować się z tego powodu, że ktoś spoza wspólnoty czyni dobro w imię Chrystusa; pod warunkiem że czyni to w czystej intencji i z szacunkiem. Może się także zdarzyć, że wewnątrz samego Kościoła niekiedy z trudem dowartościowuje się i docenia – w duchu głębokiej komunii – dobre dzieła dokonane przez różne środowiska kościelne. Tymczasem wszyscy i zawsze powinniśmy być zdolni do doceniania siebie nawzajem, do okazywania sobie wzajemnego szacunku, wielbiąc Pana za nieskończoną „fantazję”, z jaką działa w Kościele i w świecie.

W dzisiejszej Liturgii rozbrzmiewa także ostre napomnienie apostoła Jakuba skierowane pod adresem nieuczciwych bogaczy, którzy swoją ufność pokładają w bogactwach, jakie zgromadzili, popełniając nadużycia. (Jk 5,1-6). Na ten temat Cezary z Arles stwierdza w jednej ze swoich mów: „Bogactwo nie może zaszkodzić dobremu człowiekowi, ponieważ rozdaje on je z miłości; tak jak nie może pomóc ono człowiekowi złemu, póki chciwie trzyma je dla siebie albo trwoni bezmyślnie (Sermoni 35,4). Słowa Jakuba Apostoła z jednej strony są ostrzeżeniem przed żądzą dóbr materialnych, z drugiej zaś są mocnym wezwaniem do używania ich w duchu solidarności i dla dobra wspólnego, działając zawsze sprawiedliwie i moralnie na wszystkich płaszczyznach.
Drodzy przyjaciele, za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, módlmy się, abyśmy potrafili cieszyć się każdym gestem i każdą dobrą inicjatywą, wolni od zazdrości i zawiści, a także abyśmy używali mądrze dóbr ziemskich, poszukując nieustannie dóbr wiecznych.

nie wiem jak tobie, mnie nie odpowiada jakieś abstrakcyjne szufladkowanie ludzi do grup typu "wszyscy"

Absolutnie natomiast nie można wciągać się w jałowe dysputy i dać się prowokować. Udzielić informacji na temat i nich sobie dalej temat spada na sam dół.