Ten pierwszy post nie był wcale głupi, Juliko, prosimy się nie zniechęcać i jeszcze coś napisać

Fakt. Przepraszam. Przeciez moze napisac cos wartego dyskusji. Choc zagajenie raczej nieelokwentne bylo.
Mario-Magdaleno, z kazdym twoim wpisem staje sie lagodniejszym. W moich oczach jestes osoba pelna prawdziwej milosci Boga. Bedzie wiecej M-M, WISTOW, nawet lokisow i Jajka sie przetrawi.

No i zabiliście rozmowę. Nieważne, że niekoniecznie na temat. Gratuluję, nie dziękuję.

nuuuudziiiii miii sięęęę

Andy, Ty zdaje się coś kodujesz, nie? W czym teraz siedzisz?

Pascal - Delphi

Wyklikiwanie okienek? Łe. Ja klepię ręcznie w takim notatniku...

W jakim języku?

PHP/JS/HTML, czyli standard webdevelopera. Mieszam ostro. Żeby się nie pogubić w tagach, musiałem sobie napisać takie fajne coś... dwa regexepy i array, które dają coś na kształt BBCode. No i jakoś to idzie.

Panowie, pogadajcie sobie np na PW, ok?

Nie wiem czy slowo przewaga jest adekwatne. We mnie powstaje dziwne odczuciemjakiejs wyzszosci gdy stosowane sa takie porownania. A wierzyc jedynie po to aby mieć nadzieje I sens to nie jest dla mnie przekonujace. Bez Bofa zycie mialoby taki sens jaki sami bysmu mu nadali. Samo chcenie aby był jakis sens nie musi jednka swiadczyc o istnieniu tego konkretnego ja np miłość Boga.

Zgadzam się z Tobą WIST, że określenie "przewaga", nie jest trafionym określeniem.
Nikt nie ma przewagi nad tym drugim. Teista jest zupełnie równy ateiście, i znajduje się w dokładnej symetrii, jeden względem drugiego.


I to jest bardzo trafna "definicja" wiary, droga julika30.

Ale proszę zwróć uwagę, że wypowiedziałaś się pod swoim własnym imieniem.
Życie dla Ciebie nie miałoby sensu... więc "odnalazłaś" sens własnego życia, i po prostu żyjesz. Tak jak każdy człowiek, bez względu na wyznanie, na przynależność etniczną, czy ideologię. Nie ma złotego środka, który wszystkich uszczęśliwi, bo my jesteśmy różni droga Julika30. I każdy z nas, szuka swojego własnego sensu w życiu.

A może warto rozszerzyć pojęcie BOGA i na inne religie, nie tylko abrahamiczne?
A wtedy pytanie można przeformułować: w którego Boga warto wierzyć?

Nawet z niewierzącego (czyt. naukowego) punktu widzenia jest udowodnione, że każdy potrzebuje w COŚ wierzyć. Oczywiście mamy wolny wybór - możemy wierzyć w to czy tamto, ale jeżeli ktoś odkryje prawdziwą istotę swojej wiary, to tylko wtedy może czuć się szczęśliwy. I nie ma wtedy większego znaczenia czy w obecnej chwili czuję się spełniony czy nie. Czy uważam że wystarcza mi zaspokajanie swoich zachcianek. My, ludzie, jesteśmy tak stworzeni, przez BOGA, że potrzebujemy JEGO MIŁOŚCI, TO JEST ISTOTA NASZEGO ISTNIENIA. Możemy być w błędzie i myśleć że to nie jest prawda ale zawsze gdzieś w środku nas samych będziemy czuć niedosyt, bo po prostu będziemy ciągle szukać czegoś innego. Ale jeżeli nie będziemy postępować według Jego nauki, to nigdy tego niedosytu nie zaspokoimy.
Więc wybór należy do nas czy chcemy być naprawdę szczęśliwy czy wystarczy na tylko jakiś substytut szczęścia.

Nie ma nic piekniejszego niz wiara w Boga
Ludzie wierzacy maja nadzieje i milosc w Jezusie Chrystusie.

Ludzie niewierzacy maja tylko nadzieje w TVN24 i internecie.

Co do pytania, czy warto wierzyć w Boga (niezależnie od tego jak każdy z nas go pojmuje), to w moim pojęciu odpowiedź może być tylko twierdząca.
Z prostego powodu - wiara czyni cuda. Mawia się wprawdzie , że to nie bóg ale wiara czyni cuda - w czym jest sporo racji - ale przecież przedmiotu i przedmiotu wiary nie da się oddzielić, bo jest to immanentna całość.

Czy warto zatem - wróćmy na katolickie podwórko - wierzyć w Boga Jedynego w Trójcy jedynej prawdziwego?

Z punktu widzenia ekonomii emocji wiary - co trzy głowy to nie jedna, co trzy osoby boskie to nie jedna (jak u żydów i muzułmanów).

Ech, przykro się robi na widok takiej stereotypowości i biedy intelektualnej.