No to juz szczyt bezczelnosci. Jak dotychczas nasz marcus zdazyl napisac takie teksty, jak:
- Bog jest wymyslem czlowieka
- przez Kosciol ludzie mysleli, ze Ziemia jest plaska
- przez Kosciol nie mamy jeszcze baz na Marsie
- ze wielu ludzi nauki zginelo na stosach (oczywiscie nie wymienil ani jednego)
- zasady ortografii pisali chrzescijanie, zeby obrazac pogan
- paruzja to obiecaki cacanki
- chrzescijanie wierza w potwory
- Kosciol popieral niewolnictwo
- teorie naukowe (jakie?) byly dla Kosciola niewygodne

To tyle po 21 wpisach na forum. Oczywiscie czestsze byly gorzkie zale, jak to bidny marcus jest przesladowany, gnebiony i upokarzany. A belka we wlasnym oku nadal tkwi i ma sie dobrze...

Rozumiem, że chciałbyś, żebym na tym forum pisał tylko o tym, jaki Kościół jest wspaniały, a wiara w chrześcijańkiego "Boga" jest miodem na mój umysł i moje serce. Jeżeli stawiam tezę, że wiara jest indywidualnym aktem ludzkiego umysłu, to każdy ma prawo ją inaczej doświadczać i móc się tym doświadczeniem podzielić, np. na forum o tematyce wiary. Gdyby to forum miało nazwę "Wiara chrześcijańska.pl", to napewno bym się na nim nie wypowiadał, bo wiem, że chrześcijanie z góry odrzucają inne światopoglądy, wedle przykazania - "Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną".


Nie czuję się prześladowany, gnębiony i upokarzany przez fakt, że deprecjonujecie mój światopogląd w imię jedynie słusznej "prawdy", ja jedynie doświadczam tutaj ograniczonego rozumowania, opartego na tworzeniu ideii, które mają jedynie usprawiedliwiać słabości. Ja staram się ze słabościami walczyć, otwierając swój umysł tak szeroko, jak tylko się da.

Moje sumienie jest kompilacją dobrych i złych doświadczeń zmysłowych. Jeżeli czegoś doświadczam i czuję się dobrze, to nazywam to dobrem, np. jedzenie ciasta biszkoptowego lub ptasiego mleczka. Jeżeli czegoś doświadczam i czuję się źle, to nazywam to złem, np. słuchanie bardzo głośnej muzyki lub, że muszę tak dużo zapłacić za leki przy niskim dochodzie.
Oczywiście, doświadczanie otoczenia leży w naturze człowieka.


Wiara, to nie jest to samo, co zaufanie. Żeby zaufać, trzeba oprzeć się na szczerości, a ta jest skutkiem dialogu, czyli zaufać można tylko drugiemu człowiekowi, bo chyba mi nie powiesz, że mówienie do obrazu, czy też "Krucyfiksu" jest dialogiem. Natomiast mogę wierzyć, że ten obraz lub "Krucyfiks" ma jakąś szczególną moc, ale chrześcijanie cały czas mówią o "Osobowym Bogu", czyli obraz lub "Krucyfiks" chyba nie może mieć takiej istoty.

A jak przyjmiemy teorię, że życie nz Ziemi de facto ukształtowało się w kosmosie, a Ziemia była jedynie dobrym gruntem do jego rozwoju?

Według Ciebie. Napisałeś w wątku założycielskim, że nie ma sensu.

W którym miejscu to napisałem? Proszę o cytat.
A po za tym w poprzednim poście stwierdziłeś, że nie ma sensu ze mną dyskutować, czyżbyś zmienił zdanie? Przyznam, że to jest już coś, czyli nadzieja.

Jeśli nie mamy wspólnej definicji, to dyskusja nie ma sensu, bo dziad mówi o mydle, a baba o szydle.
Nieprawda. Stwierdziłem, że tak wynika z Twojej wypowiedzi.

Oczywiście masz prawo do swojego stanowiska. Jednakże moje w sprawie czym jest sumienie, jest odmienne.
Moje zrozumienie tego tajemniczego mechanizmu w człowieku, czerpię z jedynego źródła, czyli Słowa Bożego.
Sumienie z pewnością to nie doświadczenie\poznanie. Gdyby było wynikiem naszych doświadczeń, to oznaczałoby że ludzie młodzi mają malutkie sumienie, a starsi duże.
Jest to coś co pochodzi od Stwórcy – Dawcy wszystkiego. Bo skąd pojawiają się wyrzuty tego sumienia, coś co oskarża i podpowiada że źle czynimy ?
Natomiast człowiek może je kształtować, tym czym karmi swego ducha. Czyli to co słucha, ogląda itd. Tak więc może ono być dobre, popsute, a nawet zdeprawowane i zagłuszone. Ba, nasza postawa ma jeszcze wpływ na ludzi żyjących obok nas.
Bardzo słusznie zauważasz że wiara nie jest tym samym co zawierzenie\zaufanie. W tym miejscu nawet wielu chrześcijan popełnia błąd.
Wiara w żywego Boga polega na społeczności i osobistej relacji z Nim. W wyniku tego rodzi się zaufanie. Analogicznie jak długo przebywa się z jedną osobą. Przykładowo, do mojej Żony mam pełne zaufanie, lecz jest tylko człowiekiem. Ale gdy chodzi o zaufanie Komuś kto daje mi życie, nie mam już żadnych zastrzeżeń. Bóg jest duchem i ma nieśmiertelność, mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może. Tak więc zakaz wyobrażania Go sobie jest wyraźnie zaznaczony w Dekalogu.

Niestety ale w tym stwierdzeniu nie widać miłości, po której powinno się rozpoznawać dzieci Boże.

Nie ma różnicy pomiędzy oceną dziecka a dorosłego, bo i dziecko i dorosły ocenia na bazie tych, co ma doświadczeń. Oczywiście, dziecko tych doświadczeń ma mniej, ale też poddaje ocenie to, czego doświadcza tu i teraz. Stopniowanie sumienia na duże, czy małe jest dla mnie niepoważne.

Zauważ niespójność w powyższym zdaniu. Do żony masz pełe zaufanie, a do zaufania "Bogu" nie masz żadnych zastrzeżeń. "Pełne" i "żadnych zastrzeżeń" wyrażają to samo, czyli masz takie samo zaufanie do żony jak i "Boga". To, czy nie wystarczy Ci żona?

A co ma tutaj do rzeczy miłość? Jeśli jedna osoba rozumie pod danym pojęciem coś innego, niż druga, to ich dyskusja będzie bezsensowna niezależnie jak bardzo się kochają.

Wspólną definicje może mieć tylko coś, co dla wszystkich jest jednoznaczne, czyli materia, np. krzesło, stół itp., choć i te definicje się zmieniają, bo formy krzeseł i stołów się zmieniają.
[/quote]
To proszę, żebyś napisał to wprost, a nie ja, czy też inni czytelnicy mamy się domyślać i także posłuż się konkretnym cytatem mojej wypowiedzi, żebym mógł mieć jakiś punkt odniesienia.

Czyli energia nie może mieć definicji. Albo uczucia.Nie możemy dyskutować, jeśli nie ustalimy, jakie znaczenie mają używane przez nas terminy.

To proszę, żebyś napisał to wprost, a nie ja, czy też inni czytelnicy mamy się domyślać i także posłuż się konkretnym cytatem mojej wypowiedzi, żebym mógł mieć jakiś punkt odniesienia.[/quote]A nie mogę po prostu oczekiwać elementarnej inteligencji?

Energia i uczucia mają swoje definicje ponieważ i energi i uczucią są formą materii, której wszyscy doświadczają, ale ja "Boga" transcendentnego nie doświadczam i jak wiadomo, takich jak ja jest bardzo wielu. To jak chcesz stworzyć wspólną definicję "Boga" transcendentnego?

Ja cały czas podaję znaczenie używanych przeze mnie terminów, wystarczy się dokładnie wczytać.

Inteligencja jest umiejętnością korzystania z wiedzy, więc nie możesz jej od każdego oczekiwać, bo każdy człowiek jest inny, różnimy się we wszystkim i ktoś może całkowicie nie posiadać tej umiejętności.

Nie doświadczasz te istnienia odległych supergrup galaktyk. Ale jakoś fizycy mogą o nich dyskutować. Normalnie - zastanowić się, co to słowo znaczy w języku polskim, a nie wymyślać jakieś teorie i przypisywać do nich terminy, które są już w języku zajęte.
Nie neguję faktu, ze idioci nie istnieją, ale że da się dyskutować z idiotą.