Zenek był greckim filozofem, nikt go nie wymyślił i to właśnie on użył żółwia i Achillesa do opisu paradoksu
Wieczność nie ma początku i końca, to koncepcja dotycząca rzeczy ponadczasowych. Natomiast nieskończoność to pojęcie używane jeśli chcemy coś policzyć, a końca nie widać/brak. Jak policzyć "wieczność", skoro czas tam nie istnieje(co wtedy liczyć) jest ponad nim?
Jednak z drugiej strony, w odniesieniu do daru życia wiecznego dla człowieka, możemy wtedy naszą "wieczność" zobrazować jako nieskończoność ("czas niezmierzony") inaczej mówiąc, nie posiadamy czegoś na wieki wieków lecz możemy wyrazić chęć posiadania tego w nieskończoność. Łączymy się z wiecznością.
By najlepiej to zobrazować, myśląc po ludzku, to nieskończoność dla człowieka to jedynie fragment wieczności. Włączasz się w nią w pewnym momencie, wtedy dotyczy ona również Ciebie.
Według mnie porównanie wieczności do nieskończoności jest błędne i nie powinno mieć miejsca. Natomiast sam udział człowieka w wieczności możemy "ubrać"/przybliżyć sobie słowami nieskończoności.

Słuszna uwaga. Potocznie bowiem często utożsamiamy wieczność z nieskończonością.
Jak w takim razie zobrazowałabyś doświadczenie męki wiecznej (jeśli w ogóle używać takiego zwrotu)?

Pan Jezus powiedział (J17,3) :

Zatem ci, którzy Go nie poznali, życia wiecznego nie mają i mieć nie mogą.

Są dwa co najmniej znaczenia wyrażenia" życie wieczne". Wybawiony mówi o jednym, a Kapral o drugim.

Nie należy pisać o drugim tak, by zaprzeczało to pierwszemu.

Otoz to. To zupelnie inna rzeczywistosc i mnostwo naszych wyobrazen zupelnie nie ma sensu. Mamy tylko gruuuube przyblizenia.

Gdybym była istotą wiecznie żywą(życiem wiecznym) to właśnie tak nazwałabym jego(życia)"skończoność".
Jezus w Mateusza 25 wyjaśnia to sam, używa tego wyrażenia naprzemiennie z ogniem wiecznym(dzieli je zaledwie pięć wersetów) "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!"
Nadzieja uczniów Pana nie jest z tego świata, ale na tym świecie możemy wyrazić ją aktem mowy o naszej nieskończoności. Tylko jak o tym opowiedzieć tam gdzie się uważa, że nieskończoność dotyczy wszystkich?


Zgadzam się, nasze własne wyobrażenia o tym czego oko nie widziało są bezsensowne, natomiast "zdrowe ucho"nam je przybliża.

Życie wieczne to życie mające swój początek w czasie natomiast nie mające końca trwające w nieskończoność.

Nie ma nic złego w pojęciu czasu. Przecież to wyznacznik zmiany, jakaś przyczyna rodzi jakiś skutek w pewnej ilości ogólnie przyjętych jednostkach, czy czas nie istnieje jeśli nikt go nie odmierza? Czas do dzisiaj nie ma spójnej definicji, zaczęliśmy sobie coś odmierzać, ponieważ zaobserwowaliśmy schematy, cykle i ich powtarzalność.
Tam gdzie następuje zmiana, tam tą zmianę możemy sobie odmierzać, oczywiście o ile jest taka potrzeba. Nie wyobrażam sobie nieba bez zmian, zostaliśmy stworzeni do zmian, wybór to zmiana, wiedza to zmiana, to kim jesteśmy określa zmiana poprzez nasze czyny czy też myśli. Nikt nie będzie musiał w niebie nic odmierzać, będziemy mieć pole do nieskończonych zmian bez limitu czasu w przeciwieństwie do właściwości tego wszechświata. Natomiast nie widzę jakiegoś problemu w schemacie przyczynowo skutkowym i w kolejkowaniu tego zjawiska. Czy Bóg stworzył ten wszechświat po to aby jego właściwości finalnie zniweczyć? Jeśli zmiana nie byłaby destrukcyjna dla życia nie potrzeba nam nic więcej, jakiś sens w obecnych procesach musi być, natomiast w obecnym stanie skażenia grzechem pierworodnym mają one destrukcyjne konsekwencje.

Tylko mnie martwi jedno, co tam będziemy robić.

Ja bym zwrocil uwage na podstawowe slowo w Twojej wypowiedzi - bedziemy.
Najwazniejsze ze bedziemy.

Jeśli masz być tam szczęśliwy nie potrzeba nic więcej, w czym problem? Jeśli cię coś martwi, to znaczy że uchyliłeś rąbka tajemnicy co tam nasz czeka, możesz się podzielić? A jeśli nie wiesz to nadal pytam w czym problem? Brakuje ci koranowej obietnicy o dziewicach i ect?

Zrodlem zycia jest duch, ktory istnieje zawsze, bez konca. Konsekwencją tego jest nieskonczonosc zycia(zycie wieczne). Nie ma innego zycia oprocz zycia wiecznego.
Zycie natomiast manifestuje sie w formach i to te formy zawsze maja poczatek i koniec(narodziny i smierc).

Zycie wieczne to jednoczesnie nasza jedyna prawda i jedyna droga.
To CHRYSTUS, ktory w nas zyje.
Problemem jest to, ze nie wszyscy ludzie sa tego swiadomi i blądzą(grzesza).

Z tą wiedzą, o tej „jedynej prawdzie”, to się człowiek urodził, czy może ktoś mu tą prawdę imputował?
No i jeszcze jedno pytanko, jeśli można, zaliczasz siebie do świadomych, czy błądzących?