Na czym to poznanie miałoby polegać?
Na odczuciu Boga, przeświadczeniu, że jest? W takim przypadku to coś na pograniczu wiary i wiedzy, a nie po prostu wiara.
Czy może chodzi o samo poznanie religii?

Odpowiem Ci tak bardzo po ludzku.
Czy możesz poznać drugiego człowieka? W 100% nie! Ale możesz starać się go poznać o ile to możliwe. Możesz go słuchać, poznawać jakie ma on zdanie, poznawać go po tym co on czyni, jak odnosi sie do drugiego człowieka. Najlepiej gdy możesz zobaczyć go w sytuacjach ekstremalnych np. zagrożenia życia w cierpieniu. Takie poznanie Chrystusa jest dla nas możliwe, w taki sposób daje nam się poznać. Dalej kiedy człowieka poznasz możesz starać się z nim zaprzyjaźnić i poznawać go jeszcze lepiej.
Kiedy poznasz w ten sposób drugiego człowieka możesz powiedzieć o nim jest mi on bardzo bliski, jesteś w stanie mu zaufać itp.
O takie poznanie mi chodziło.
Do tego by móc Jezusa poznać trzeba przyjąć słowa Pisma świętego i je rozważać.
I tu twierdzę, że każdy kto pozna Jezusa tak jak to jest dla ludzi dostępne musi go pokochać i będzie mu ufać.

Można Jezusa poznać, pokochać i mu zaufać.
Tylko że treści, które Jezus przekazywał, niekoniecznie muszą być prawdziwe, bez względu na to, jak by były piękne i urzekające.

Dlatego pokochanie Jezusa i zaufanie mu - przynajmniej w niektórych aspektach - wcale nie musi powodować automatycznie aktu wiary w religię której prorokiem Chrystus się głosił.

Z tego co napisałeś wynika, jakoby poznanie chrześcijaństwa implikowało bezwarunkowo wiarę w chrześcijańskiego Boga - a to chyba nie jest słuszny wniosek.

Irbisol twoje słowa:wiary w religię której prorokiem Chrystus się głosił szokują mnie. Jak można się daleko posunąć?

On się nie głosił prorokiem. Jeśli czytałeś pismo święte to wiesz co głosił i kim jest. On dał świadectwo prawdzie.
Twoja wypowiedź jest jedynie dowodem na to, że ludzie którzy w Niego nie wierzą Go nie znają, a niektórzy nawet nie próbują poznać.

Ewidente kłamstwo przeciw Prawdzie powoduje że jedynie wyrażam swoje oburzenie.

Pawis, bardzo łatwo się szokujesz. Czy pomimo to mógłbyś jednak dostrzec sedno tego co napisałem i odpowiedzieć?

Zaraz, a skad maja Go znac? Jedyne najszerzej znane dostepne zrodlo to Pismo Sw., ktore jest jak wiadomo slepkiem wielu form pisarskich na czele z mitologia (cuda, nadnaturalne czyny, nazewnictwo). Mamy jeszcze inne zrodla, z ktorych wiemy tylko tyle, ze zyl taki czlowiek i glosil rewolucyjne jak na tamten czas nauki, ktore nie podobaly sie uwczesnym duchownym, dlatego zostal wydany i stracony.

To co glosil jest oczywiscie bardzo wartosciowe, choc jest tam pare wyjatkow.

Wszystko jednak opiera sie na wierze, na poswieceniu swojego (boskiego w czesci) zycia za nas, no i na zmartwychwstaniu. Stad takie silne oddzialywanie. Stad tez uwielbienie, bo jakze Boga, ktory wylal za nas krew, nie wielbic. Pismo Sw. jest tak napisane, by tak wlasnie oddzialywalo na nas.