nie wiem czy można powiedzieć, że my żyjemy w bardziej komfortowych warunkach niż ludzie podzczas II wojny swiatowej. Oczywiście, nie ma już obozów koncentracyjnych, gett i w takim stopniu szalejącej dookoła nienawiści i śmierci. Dziś jesteśmy dziesiątkowani przez wyścig za sławą i pieniądzem. Te czasy są o tyle gorsze, że brak jest zwykłej międzyludzkiej solidarności, choćby na ulicy czy w autobusie... To co przezył Karol Wojtyła rzeczywiście mogło oddalić go od Boga, ale i on w tych trudnych i smutnych czasach spotkał na swojej drodze ludzi dobrych, którzy mu pomogli i w nich odnalazł Boga. Teraz o wiele trudniej jest znaleźć pomocną dłoń... bezintersowna pomocną dłoń


Ktos kiedyś powiedział, że "optymista to ktoś, kto wszędzie widzi zielone światło, podczas gdy pesymista wszędzie widzi czerwone, człowiek prawdziwie mądry jest ślepy na kolory..."(ale to tak na marginesie...
ale nie powiedziałabym, że świat jest "inny". Świat jest po prostu zły i mówię to, nie zważając już na mój optymizm czy pesymizm, ale obserwując i wyciągając wnioski...
Wychodzę z założenia, że Boga można poznać i naprawde mu zaufać, kiedy widzi się wiarę innych, bliskich nam ludzi, co zrobić, kiedy taki system wartości budowany w oparciu o miłość innych ludzi do Pana Boga zawali się. Gdy człowiek, którego postarzegaliśmy jako kogoś dobrego, bardzo nas zrani????
[pozdr.]

Wybacz ale chyba masz jakieś małe pojecie na temat wojny skoro piszesz coś takiego. Może powinnaś sobie obejżeć jakiś dobry film na ten temat bo naprawdę dziwnie to brzmi.



Ja myśle że ludzie są w każdych czasach tacy sami. Karol Wojtyła z pewnością spotykał tyle samo złych i dobrych co Ty i ja. Tu nie ma reguły.

Jeśli chodzi o bezinteresowność to z pewnością jest to wartość, której nie da się wycenić. Uważam że wyłącznie wśród ludzi wierzących można ją znaleść bo jest Bożą cnotą. Jeżeli szukasz ludzi naprawdę wartościowych to szukaj wśród głęboko wierzących i tu też poszukaj sobie przyjaciół i męża.



Tu masz z pewnością na myśli ludzi, których egoizm Cię dotyka. Tak, świat bez Boga to poprostu piekło. Ale czego innego można się spodziewać. Bez Boga nie można niczego trwale budować a relacje międzyludzkie oparte są na wymianie wzajemnych usług i zaspokajaniu potrzeb. Dlatego ja nie spodziewam się niczego dobrego od osoby, która jawnie deklaruje że Boga nie ma. Poprostu bez Boga nie jest wstanie uczynić niczego naprawdę wartościowego.



Poprostu miałaś błędne założenia i w życie pokazało Ci to w dość bolesny sposób. Wiara nie może opierać się na wierze innych bo gdy oni upadną to i my upadamy.

Wiarę trzeba budować na szczerej relacji do Boga. I tylko Jemu zaufać. Ja nie ufam nawet sobie ale Bogu ufam i jeszce nigdy się nie zawiodłem. Naprawdę warto. Zacznij od szczerej rozmowy z Bogiem na modlitwie. On naprawdę słucha i pomoże Ci.

Generalnie nie chodziło mi o to, że wtedy ludzie mieli lepiej, bo to oczywiście głupota, ale zło jest takie samo, tylko teraz nie ujawnia się w tak oczywisty sposób. To, że nie widzimy na własne oczy bezsensownych śmierci tysięcy ludzi, nie oznacza, że oni nie umierają. Tylko, że nie dzieje się to u nas, na naszym podwórku...zdaje sobię sprawę jak było podczas II wojny i mam nadzieję, że już nigdy takie coś się nie wydarzy, ale czy mogę mieć pewność??

Staram się obracać w kręgu właśnie takich ludzi, ale nawet wierzący nie zawsze mają ochotę, czas i siły, by ot, tak pomóc komuś, komu nie układa sie w życiu. To nie jest nawet zbyt przyjemne szukać i prosić ciągle o wsparcie te same osoby, bo nawet oni mogą sie tym wszystkim znudzić...


mówiąc o ludziach, którzy mnie zranili mam na myśli właśnie tych deklarujących się jako głęboko wierzących. Człowiek, którego uważałam za prawdziwego katolika postąpił wobec mnie bardzo egoistycznie, chociaż ja zawsze staram się za niego modlić. to jest trochę nie niesprawiedliwe, nie uważasz??

Wojna to faktycznie wielka demonstracja zła. Ale wojny toczą się na świecie. To że bezpośrednio Cię nie dotykają nie znaczy że ich nie ma. Zawsze gdzieś na świecie trwa jakiś konflikt zbrojny wystarczy zobaczyć wiadomości.



Też chciałbym mieć taką pewność. Ale kto miałby mi ją zagwarantować
Ludzie są grzeszni i bez Boga czynią w świecie wiele zła.



Tak masz rację. Każdy ma swoje życie i swoje problemy. Te własne trzeba starać się rozwiązywać samemu. Oczywiście takie "babskie" rozmowy do rana pomagają każdej kobiecie i wiele wyjaśniają ale nie można przesadzać i nękać kogoś z każdą błahostką i w nieskończoność.



Ja tam mam duży margines na ludzi deklarujących się jako "głebokowierzący" bo już nie raz sie sparzyłem. Nie ważne są tu deklaracje ale przykład życia. Co to za "głębokowierzący", który ma dziwne poglądy na tematy moralne jak aborcja, eutanazja, zabijanie. Co to za "głębokowierzący", który wierzy w różne gusła, zabobony i jest przesądny. Co to "głębokowierzący", który jest mądrzejszy od Papieża i wszystko wie lepiej. Trzeba wyrabiać sobie własne zdanie a nie przyjmować bezkrytycznie czyjąś deklaracje o nieskazitelności.



Sprawiedliwy jest tylko Bóg. Natomiast Ty czujesz się skrzywdzona i zawiedziona. Poprostu źle ulukowałaś wszystkie swe nadzieje. Nie można w 100% polegać na człowieku, bo jest grzeszny, ułomny i słaby. Do tego dochodzi jeszcze egoizm, pycha i inne grzeszki. Całą swą ufność pokładaj tylko w Bogu, On jest sprawiedliwością, prawdą i życiem. Ja na Nim nigdy się nie zawiodłem.

o to mi właśnie chodziło...z drugiej strony w kazdej chwili taka tragedia może bezpośrednio dotknąć, Ciebie, mnie i kazdego innego



zgadzam się w 100%, tylko zastanawiające jest czemu MUSIMY ranić nawet tych, których kochamy i oni dla odmiany nas??



Ta osoba nigdy nie deklarowała się że jest "głęboko wierząca",sama wywnioskowałam to z jego zachowania, sposobu bycia i wypowiedzi...



osoba na tyle "wykształcona" nie powinna mieć zadnych wątpliwości co do tego, ale pomimo wszystko nie mogę zaakceptować takiej "sprawiedliwości", kiedy ja bardzo pragnę zwykłej bliskości innej osoby, jej przyjaźni dzieje się zupełnie odwrotnie i pozostaje coraz bardziej sama. to jest mój osobisty przykład, ale mozna podać tysiące ze swiata, z naszego kraju...

nie możesz powiedzieć, że źle ulokowałam swoje nadzieje, bo ja ciągle uwazam, ze dobrze. Człowiek, którego spotkałam na swojej drodze bardzo mi pomógł przewycięzyć zło, które tkwiło we mnie, nie zdaje on sobie nawet sprawy z tego jak bardzo wpłynął na moje życie. To, że zachował się w stosunku do mnie egoistycznie nie zmienia faktu, że jest dobrymm człowiekiem. Pytam tylko dlaczego on to zrobił, czemu akurat mi i daczego Bóg do tego dopuścił??

Bardzo bym chciała, tylko dla mnie w tym mmencie to jest taka jakby loteria. Wiesz, będę ufać iść przez życie z radością i wogóle takie tam, ale albo wszystko będzie szło po mojej myśli, albo następnego dnia wydarzy się coś strasznego lub coś wspaniałego(dla pozytywnie nastawionych). To tak jak w totku-albo niec nie wygrasz albo trafisz szóstkę, nie dowiesz się póki nie wylosują tych kilku cyfr...

Katarino, poruszylo mnie Twoje stwierdzenie ze gdy jest Ok to wszytko gra i wierzymy w Boga ale gdy jest zle to juz trudniej w Niego uwierzyc. Mozna wiec zaryzykowac stwierdzenie ze gdy Pan Bog daje cierpienie, albo zezwala na nie jakby ryzykowal, wystawial nasza wiare na probe, nie da Niego samego bo On doskonale wie co jest w naszych sercach. Pozwala nam zobaczyc przez cierpienie ze tak naprawde nie mamy wiary, ze nasza wiara opierala sie na tym ze nam bylo dobrze. Dokladnie o to oskarza szatan Hioba przed Bogiem: "Blogoslawi Cie bo ma wszytko".

Bog natomiast pragnie z nami glebszej relacji i z milosci do nas nam ukazuje jak daleko od niego jestesmy i zaprasza nas do tego bysmy go zaczeli szukac bardziej na powaznie.

Nie bede sie rozwodzil za dlugo nad jeszcze glebszym aspektem. Bog dajac nam cierpienie, albo zezwalajac na nie, jakby nas zapraszal do wspolzbawiania swiata, w mysl slow pawlowych "Dokonujac tego czego brakuje mece Chrystusa" ( cytuje z pamieci).

Ale niewatpliwie masz racje ze samemu bardzo trudno, proponowalbym wiec zebyc poszukala jakies wspolnoty w Kosciele ktora Cie bedzie wspierac w trudniejszych momentach. Np. teraz jest czas katechez neokatechumenalnych, tam sie duzo mowi wlasnie o cierpieniu w swietle Bozej milosci do nas. Jesli nie neo (choc katechez zawsze mozna wysluchac), to moze odnowa lub Opus Dei. Poszukaj jakies wspolnoty, ktora znajac Cie lepiej bedzie wiedziala jak Cie wspierac nie tylko modlitwa.

Każdy z nas jest mniejszym lub większym egoistą myślącym według własnych kategorii i zasad. To co dla mnie w danej chwili jest dobre kogoś może ranić i krzywdzić. Nie jestem w stanie tego stwierdzić. Często dopiero po fakcie okazało się że kogoś skrzywdziłem. Jeżeli człowiek stara się żyć zgodnbie z wolą Bożą, zmniejsza swój egoizm ale go nie likwiduje.



Hmm... tylko czy Twoja ocena była prawidłowa ?

A jeżeli nawet - być może źle odczytałaś jej intencje. Wiele razy zdarzyło się tak że pomagam jakiejś dziewczynie lub mówie jej że jest ładna ot tak bezinteresownie bez podtekstu jako okazanie miłości bliźniemu a ona interpretuje moje zachowanie jako chęć chodzenia z nią. Poprostu błednie odebrała moją dobroć jako uczucie. Być może tak jest w Twoim przypadku.

Jedno i zasadnicze pytanie, dlaczego Bóg jednych doświadcza bardziej, a innych mniej??? Dlaczego jedne dzieci rodzą się zdrowe, wśród kochajacych rodzicow, a inne są chore samotne, porzucone??? Dlaczego jedni są wybitnie zdolni, wrazliwi i dobrzy, a inni muszą cały czas walczyć o to by utrzymać się w tym zwariowanym świecie?? Dlaczego moja koleżanka, mając 22 lata, studiując na wymarzonym kierunku, mając wielu przyjaciół i cudowną rodzinę dowiedziała się, że ma raka?? Takich pytań jest wiele...
co do wspólnot to działam w KSMie, ale tam pomimo zażartych dyskusji nie odnalazłam jeszcze odpowiedzi na temat sensu życia i cierpienia...

zgadzam się, że każdy z nas jest egoistą, nie zgadzam się z tym, ze Bóg pomaga nam zmniejszac nasz egoizm, to jest cecha, z którą się rodzimy. Ja jestem ogrromną egoistką i pomimo wielu prób nie udało mi sięteog przezwyciężyć...


była prawidłowa, okoliczności w jakich go poznałam mówiły same za siebie...


Po pierwsze nie zagłębiamy się tutaj w jakieś relacje damsko-męskie. Po drugie nikt mi wtedy nie powiedział, ze jestem ładna(żart). A po trzecie nie szukałam wtedy męza, więc nie rozpatrywałam jego osoby w takich kategoriach. Na zakończenie-po czwarte proszę byśmy zakończyli już sprawę tego człowieka, a zajęli się właściwym tematem, tj.wiarą w Boga w obliczu cierpienia i problemów. Ok?? będę wdzięczna pozdrawiam:))

A co, to według Ciebie znaczy - że Bóg nas doświadcza ?



Cały czas powraca tu problem WOLNEJ WOLI CZŁOWIEKA. Bóg ją dał człowiekowi by nawiąząc z Nim relacje miłości. Jeżeli człowiek nie wybiera Boga to wybiera : zło, grzech, cierpienie i śmierć. Wszelka niesprawiedliwość i cierpienie są konsekwencją złego wyboru człowieka.



To jakimi jesteśmy świadczy nasze wychowanie. Natomiast ludzie wybitnie zdolni dostali dobry materiał genetyczny od swoich rodziców.


Z tego opisu wieje tragedią. Ktoś wchodzi w dorosłe życie i nagle trach trzeba umierać. Patrząc z ludzkiego punktu widzenia każda śmierć jest bezsensem. Chodzi o to że człowiek źle lokuje swoją : wiare nadzieje i miłość.

Odpowiednio uformowany mówi Chrystusowi : Nareszcie,
źle - Panie jeszcze nie teraz.

Przeciez po śmierci idziemy do Boga to tego do którego dążyliśmy całe życie. No chyba że całe życie dążyliśmy do czegoś innego.

Katarina - ja kiedyś usłyszałam, że może trzeba się zgodzić na to, że sens cierpienia pozostanie tajemnicą. O swoim mogę powiedzieć, wstecznie czy na bieżąco, czasem, że ma sens... O czyimś - nie wiem...

Nie ma chyba czegoś takiego jak ogólne wyjaśnienie sensu cierpienia. Tak jak ogólne wyjaśnienie sensu życia. Trzeba go szukać, pytać... i zgodzić się czasem na brak odpowiedzi. Bo zawsze widzimy tylko fragment układanki...

I jeszcze jedno - nie wiem, Andrzeju, czy jest człowiek, który stając przed śmiercią zupełnie się nie boi. I to nie jest kwestia wiary czy nie, myślę.

Bo inaczej jaki sens miała by pieśń "Ogrodzie Oliwny"? Przypomnę: Tęskność, smutek, strach Go ściska
I jaki prośba "oddal ode mnie ten kielich"?

W mojej odpowiedzi chodziło mi bardziej o obłaskawienie człowieka ze śmiercią niż o starch. Wielu ludzi zachowuje się tak jakby go to miało ominąć a już rozmowa na ten temat to wogóle - koszmar. Śmierć nikogo z nas nie ominie i trzeba być na nią jakoś przygotowanym.

Strach towarzyszy nam gdy ma spotkać nas coś czego nie znamy. A jeżeli znamy to czego się bać ? Gdy wchodzimy do ciemnego pokoju boimy się że o coś się uderzymy lub idząc coś przewrócimy. Podobnie jest ze śmiercią - obawiamy się tej nowej, zupełnie innej rzeczywistości ale nie powinniśmy się bać Boga. No chyba że nasza relacja z Nim jest złej jakości.

Może powiesz, że pokładanie nadziei w posiadaniu w przyszłości dzieci i męża których się będzie kochać to złe lokowanie?

"Nareszcie" to może sobie powiedzieć człowiek, który ma podejście "strasznie się męczę na tym świecie, o jak mi źle, kiedy to się skończy" a nie "tyle jeszcze mogę z siebie dać, tyle jeszcze dobra mogę uczynić". To co napisałeś o odpowienim uformowaniu to, za przeproszeniem, bzdura.

Gdyby w życiu chodziło tylko o to aby trafić do Boga, Bóg stworzyłby świat inaczej.

quote Andr2ej

Doświadcza, tzn. zsyła na nas doświadczenia, przezycia, najczęściej złe, jak np. cierpienie, ból, smutek, choroba. Dlaczego jedni cierpia, a inni nie itp...odpowiedz na moje pytanie-dlaczego????


Tylko jedna podstawowa nieścisłość-czasami pragniemy dobrze bardzo sie staramy, a jednak skutek jest zupełnie odwrotny. Popełniamy zło, chociaż pragnęliśmy dobra. Taki paradoks często pojawia się szczególnie w kontaktach międzyludzkich... Nawet twórcy bomby atomowej, czy dynamitu itp. "chcieli dobrze"...



W takim razie 99,9% ludzi jest źle uformowanych. To chyba o czyms swiadczy??? Dobrze uformowani byli tylko wielcy święci-np. Terska od Dzieciątka Jezus, tylko, że ona dostała ten cudowny dar, łaskę wiekiej wiary. Tylko, że ja ani wiele innych osób nie miało tego szczęścia...pytanie dlaczego???
PS:zapoznaj siędobrze z biografią św. Tereski, a powinieneś mnie zrozumieć;)

Nie zgadzam się aby Bóg zsyłał na nas jakiekolwiek zło. Co prawda dopuszcza pokuse ale zawsze taką, którą będziemy potrafili odeprzeć. To co wyliczasz to konsekwencje życia w formie cielesnej. Wszystkie te stany są potrzrebne choć niezbyt miłe.

Ja myśle wszyscy odczuwamy cierpienie tylko z róznych powodów, nikt nie jest wolny od cierpienia.



Dobry jest tylko Bóg. Człowiek czasmi stara się nim być ale bez Boga nie jest wstanie. Zawsze przy okazji tego typu rozważań przypominają mi się komuniści, którzy usiłowali czynić dobro bez Boga. Takie usiłowania zawsze kończą się tragicznie. To określenie tyczy się również ludzi wierzących. Chcą uczynić coś dobrego, wydaje im się że zrobią dobry uczynek, zasłużą na nagrodę ale tak naprawdę nie współpracują z Bogiem. Modlą się "bądź wola Twoja" a robią "bądź wola moja".



Tak, tylko święty jest właściwie uformowany. A o czym to świadczy ? No chyba o tym że wszyscy mamy być świętymi.



"Dzieje duszy" czytałem już kilkakrotnie. Tereska nie dostała żadnej łaski - wielkiej wiary. Poprostu ziarno padło na żyzną glebę i przyniosło obfity plon. Przeczytaj w rozdz.9 teks od słów " Nie myśli, że opływam ...". Każdy człowiek otrzymuje od Boga łaski. Każdy bez wyjątku ! Tereska napisze : "Wszystko jest łaską" .Trzeba tylko umieć je dostrzec i umiejętnie przyjąć.

Człowiek przez grzech zatraca właściwe patrzenie na świat, ludzi i Boga. Nie dostrzega nic poza czubkiem własnego nosa. Bóg przychodzi do niego z łaskami a ten tego nie dostrzega. Odrzuca łaski, odrzuca Boga a potem narzeka że jest nieszczęśliwy. Bez Boga nie można być szczęśliwym.

-------------------------------------------------------------------------



Niczego takiego nie pisałem. Chodzi mi o to że układanie sobie przyszłości bez Boga nie jest dobre.



Rozmowa z Katarina jest na płaszczyźnie ludzi wierzących dla niewierzących jest to niezrozumiałe. Jak się kiedyś nawrócisz wszystko będzie jasne.



Dla mnie świat jest stworzony w sposób idealny. Nie mogę wyjść z podziwu że Bóg wszystko tak ładnie wymyślił i stworzył. Po prostu super.