Niestety, chyba nie rozumiesz. Przeczytaj spokojnie całość, jak trzeba to kilka razy.

(...) Kto powiedział, że ziemska perspektywa jest jedyną, jaka istnieje? .... Boga nie ogranicza ani czas, ani przestrzeń. Nie ma sensu próbowować tego zrozumieć, bo nam się obwody przegrzeją.

Trzeba przyjąć, że czas tworzy historię, ta zaś jest - że użyję niedoskonałego porównania - jak książka w rękach Boga. My nie jesteśmy na jednej ze stron, i nie możemy skakać po akapitach tam i z powrotem. Nie wiemy też, co jest na kolejnej stronie, ale mamy wpływ n a dalszy ciąg, bo to jest taka dziwna ksiażka, którą tworzą jej bohaterowie. TO "samopisanie" jest efektem wolnej woli, nieodwołalnie danej każdemu człowiekowi.

Tam, poza czasem, książka jest już gotowa i Bóg może ją czytać w dowolnym miejscu. Wie, co się zdarzy i kiedy, ale to w żaden sposób nie ogranicza wolności naszej decyzji. Bóg wiedział "od zawsze"

.. że Ali Agca będzie strzelać, więc kilkadziesiąt lat wcześniej zapowiedział to w Fatimie. Zamach zdarzył się zatem nie dlatego, że tak było napisane, ale było tak napisane, bo zamach miał się zdarzyć.

W wieczności nie ma wcześniej ani później. Wszystko jest teraz. Zawsze teraz.

Bóg zna naszą przyszłość i może, gdy chce, ją objawić.

Ale kto próbuje Mu ją wykraść, może posiąść wiedzę, która go zniszczy.

(...) Kto powiedział, że ziemska perspektywa jest jedyną, jaka istnieje? .... Boga nie ogranicza ani czas, ani przestrzeń. Nie ma sensu próbowować tego zrozumieć, bo nam się obwody przegrzeją.

Mit ów utożsamia początek dziejów ludzkości z aktem wyboru, ale cały nacisk kładzie na grzeszność tego pierwszego aktu wolności i wynikłe stąd cierpienia. Mężczyzna i kobieta żyją w rajskim ogrójcu w doskonałej harmonii ze sobą i z naturą. Panuje spokój, nie trzeba pracować; nie istnieje wybór, wolność ani nawet myślenie. Człowiekowi wzbroniono spożywania z drzewa wiadomości dobrego i złego. Postępuje wbrew boskiemu nakazowi, narusza stan harmonii z przyrodą, której jest częścią, dopóki poza nią nie wykracza. Z punktu widzenia Kościoła, reprezentującego tu władzę, jest to nieuchronnie grzech. Z punktu jednak widzenia człowieka jest to początek ludzkiej wolności. Działać wbrew rozkazom Boga znaczy uwolnić się od przymusu, wydźwignąć się z nieświadomej przedczłowieczej egzystencji do poziomu człowieka. Działanie wbrew nakazom władzy, popełnienie grzechu, jest w swym pozytywnym ludzkim aspekcie pierwszym aktem wolności, tj. pierwszym ludzkim aktem. W micie grzech – od strony formalnej – jest postępowaniem przeciw boskiemu nakazowi; od strony materialnej jest spożyciem owocu z drzewa poznania. Akt nieposłuszeństwa jako akt wolności jest początkiem rozumu. Mit mówi też o dalszych następstwach pierwszego aktu wolności. Naruszona została pierwotna harmonia między człowiekiem a naturą. Bóg ogłasza wojnę między mężczyzna a kobietą i wojnę między naturą a człowiekiem. Człowiek oddzielił się od przyrody, stając się człowiekiem zrobił pierwszy krok w kierunku uczłowieczenia. Dokonał pierwszego aktu wolności. Mit akcentuje spowodowane tym aktem cierpienia. Przekroczenie natury, wyobcowania się od niej i od drugiej ludzkiej istoty sprawia, że człowiek staje się nagi i zawstydzony. Jest sam i jest wolny, lecz zarazem bezsilny i przerażony. Świeżo zdobyta wolność wydaje mu się przekleństwem; uwolnił się ze słodkich więzów raju, lecz nie dość jest wolny, aby rządzić sobą i realizować swoją osobowość.