Alez ja niczego takiego nie suponuję

Z drugiej jednak strony, wrogowie Krk chętnie też posługują się argumentem, że wielu z formalnie wierzących, to tacy katolicy byle jacy, nigdy sie nad swoją postawą nie zastanawiajacy, albo zbyt leniwi by z nią zerwać.

Jak się jednak okazuje, w przypadku kryminalistów ta zasada nie działa

To co zatem robią w więzieniach kapelani?
http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedz ... 0722&nr=22
(Na marginesie - obraz partronki więźniów św. Barbary dla kaplicy namalowała moja córka )

Czy uważasz zatem, że 100% osób w więzieniach to ateiści?

Kryminaliści

Ale też nie w 100%

Oczywiście, że nie nigdy tak nie twierdziłem . Twierdziłem jedynie, w więzieniach nie ma ludzi żyjących zgodnie z wolą Bożą, a są jedynie ludzie żyjący daleko od Boga.

a ja słyszałem że losy świata zależą od tzw. Planu Bożego i że tym plan jest zgodny z tzw. Wolą Bożą, czyli jak?
można postępować niezgodnie z planem czy nie?

Z twojego postu wynika, że nie. I z samej natury Boga, wynika, że nie

ja tylko powtarzam co słyszałem...

to by się kłóciło z "wolną wolą" więc pewnie źle słyszałeś...

Owszem, mają wiele braków, zwłaszcza pierwsza. Nie roszczę sobie prawa do wyjaśnienia wszystkiego.



Sens ostateczny z samej definicji nie może być wyłącznie " dla kogoś ". Jeżeli jest ostateczny, to jest dla wszystkich, a właściwie dla wszystkiego.



To znaczy, że taki człowiek, mówiąc kolokwialnie, " nie przyjmuje niczego na wiarę ". Oczywiście to stwierdzenie również jest nieostre. Tę definicję oparłem na dyskusji z ateistą, który bardzo mocno przekonywał mnie, że ateista nie wierzy w nic.



Czy stwierdzenie " ponadnaturalne istoty lub moce " jest równoznaczne ze stwierdzeniem " wszystko, co ponadnaturalne " ? Bo to jest równoznaczne z odrzuceniem transcendencji, o którym pisałem. Z " osobami " jeszcze nie ma problemu, ale jeżeli pojęcie " ponadnaturalne moce " zdefiniujemy jako wszystko to, co jest ponadnaturalne, i zarazem ma pewną zdolność oddziaływania na to, co naturalne ( " moc " ), to tak właśnie będzie - wtedy ateista może mieć jakiś powód, by wierzyć, że coś transcendentnego niby mogłoby istnieć, ale na pewno nie jest żadną " mocą ", w sensie zdolności oddziaływania na " naturalne " - czyli w gruncie rzeczy nie ma żadnego znaczenia, tak, jakby nie istniało.



Ale powinien podać przesłanki. Jeżeli nie chce ( a Ty wyraźnie nie chcesz ), to zachowuje się tak jak teiści, których właśnie za tego rodzaju zachowanie dyskredytuje. Dlaczego można i należy istnienie np. szczególnej wartości życia ludzkiego uznawać " tak po prostu ", a istnienia absolutnej Miłości, ogarniającej każdego człowieka już, " tak po prostu " uznawać nie można, tylko trzeba podać dowody i przesłanki ?

Jeszcze jedna, inna sprawa, o której myślałem dziś - proszę o wybaczenie człowiekowi od urodzenia amatematycznemu, ale nie do końca rozumiem z taką oczywistością przyjmowanego stwierdzenia, że " dowodzenie nieistnienia " jest błędne logicznie. Podam przykład:

Stan faktyczny: w moim pokoju jest jedna lampa.
Twierdzenie: w moim pokoju są dwie lampy.
Pytanie: czy można udowodnić błędność powyższego twierdzenia.

Rzecz można, w moim przekonaniu, rozwiązać w ten sposób, że udowodnimy NIEISTNIENIE desygnatu pojęcia: " druga lampa w moim pokoju ". W tym celu wchodzimy do mojego pokoju, i rozglądamy się. Od razu rzuca się nam w oczy lampa ( jest całkiem spora ). Wiemy już jedno - przynajmniej jedno miejsce w moim pokoju jest zajmowane przez rzecz, którą określa się mianem " lampa ". Idzie nam o to, by udowodnić, że nie istnieje nic takiego jak " druga lampa w tym pokoju ". Zatem rozpoczynamy badanie wszystkich miejsc w moim pokoju, w których mogłaby się znajdować rzecz określona tym mianem ( tzn. taka, która wyczerpuje pojęcie " lampa ", i zarazem znajduje się na innym miejscu w pokoju niż to, o którym już stwierdziliśmy, że jest zajmowane przez taką rzecz ). Po zbadaniu wszystkich miejsc w pokoju stwierdzamy, że nie istnieje w tym pokoju takie miejsce, które byłoby zajmowane przez desygnat pojęcia " lampa ", poza tym miejscem, które zauważyliśmy na początku. A zatem udowodniliśmy nieistnienie ( globalne, dotyczące całej rzeczywistości ) czegoś takiego jak: " druga lampa w pokoju Johnny'ego99 ". Stwierdzenie: " nie istnieje druga lampa w pokoju Johnny'ego99 " jest prawdziwe zawsze i wszędzie, dopóki nie zajdzie istotna dla niego zmiana w rzeczywistości ( np. nie dokupię drugiej lampy ). Dokładnie w taki sam sposób jest możliwe udowodnienie nieistnienia np. krasnoludków. Najpierw definiujemy pojęcie ( np. " krasnoludek to byt wśród innych bytów, odznaczający się takimi cechami, jak podobieństwo do człowieka, niewielki wzrost, biała broda, czerwona czapka, i skłonność do częstego podśpiewywania: " hej ho, hej ho, do roboty by się szło " ), a następnie badamy wszystkie miejsca w świecie, by sprawdzić, czy któreś z nich nie jest zajmowane przez desygnat tego pojęcia. Jeżeli takiego miejsca w świecie nie znajdziemy - otrzymamy dowód na nieistnienie krasnoludków ( oczywiście, nie będzie to dowód na to, że kransoludki nie istnieją np. na jakiejś innej planecie - ale dla zasady nie ma to znaczenia, nie idzie o to, by udowodnić, że krasnoludków nie ma " w ogóle ", tylko by udowodnić, że nie ma ich tam, gdzie my jesteśmy, i w taki sposób, w jaki my jesteśmy - podobnie, jak ateistom w gruncie rzeczy nie chodzi o to, by udowodnić istnienie Boga w jakimś " w ogóle ", tylko o to, by udowodnić jego istnienie i działanie tam, gdzie my jesteśmy - istnieniem Boga, który nie ma dla nas żadnego znaczenia czy odniesienia z samego tego faktu nie ma sensu się zajmować ). Podobnie jest z Russellowym " czajniczkiem " - dlaczego prośba o to, by udowodnić, że " nie istnieje czajniczek z herbatą latający między Marsem a Jowiszem " jest nielogiczna ? Wystarczy zbadać wszystkie miejsca zakreślone pojęciem " między Marsem i Jowiszem ", i sprawdzić, czy któreś z nich nie jest zajmowane przez desygnat pojęcia " czajniczek z herbatą ". Jeżeli nie jest - mamy dowód na jego nieistnienie. Oczywiście, w praktyce jest to ( na razie ) niemożliwe - ale w teorii tak. A przecież logika jest nauką teoretyczną. Proszę wskazać mi błąd w powyższych rozumowaniach. Może rżnę głupa, ale jestem naprawdę ciekawy.

Jeśli owemu czajniczkowi i lampce nadasz określenie "niewykrywalne przez zmysły, ani jakiekolwiek urządzenia", to cały twój wywód nie ma już logicznego sensu. Jeśli jednak zechciałbyś dowodów logicznych (a priori) na nieistnienie Boga judeo-chrześcijańskiego to są takie. W galaktyce "Wielki obłok Maggelana" wokół jednej z gwiazd lata sześcian o wymiarach 4x2x17 metrów - czy po usłyszeniu takiego zdania uwierzyłbyś? Nie, bo sześcian nie może mieć z definicji takich wymiarów - jest to błędne logicznie. Wszechwiedza wyklucza wszechmoc - więc jak słyszę, że istnieje wszechwiedząca i wszechmocna istota, to taki sześcian staje mi przed oczami i stwierdzenie staje się absurdem.

Czy to jest jeden z dogmatów religii nhyujma?

Logiki, a nie religii.

A wszechmoc sama w sobie jest nawet nielogiczna.

Nic poodobnego. wszechmoc nie kłóci się logicznie z wszechwiedzą. Wrażenie takiej sprzeczności powstaje wyłącznie dlatego, że przyzwyczailiśmy się rozumować w kategoriach czasu niutonowskiego

A wszechmoc sama w sobie?

A doskonałość - z czego wynika brak potrzeb?

A miłosierdzie - jeśli nie myślimy w kategoriach właśnie tego czasu niutonowskiego to jest ono niemożliwe.