Przecież to nie jest Biblia, tylko zbiory historyjek z obrazkami, nieodróżnialne dla dzieci od bajek. Nie da się tego porównać z książką, która wprost tłumaczy dzieciom, że "Boga przecież nie ma".



Ok, a kto zaznajamia twoje dziecko np. z opcją islamu albo buddyzmu? Bo dziadkowie raczej nie?

Johnny do Jajka:
Johnny-jasnowidz?

Ja nic mu nie odradzam

Ale to jego zdanie co chce czytać, a co nie. Ja tylko napisałam co ja najczęściej lubię czytać.

Jakoś bardziej lubię czytać coś co napisał jakiś teolog czy papież.

Osobiście to nie czytam książek religijnych tylko dla rozrywki

Wierzę w jednego Boga

To ja się mają Twoje powyższe słowa do udzielonej rady Krisowi, aby nie czytał tej książki, ale coś pożyteczniejszego?

Jeżeli chce to niech czyta. Jego wola. Ja bym jej raczej czytać osobiście nie chciała. Ale każdy lubi czytać coś innego.

Czyli odezwałaś się, aby:

1. zezwolić Krisowi na przeczytanie książki, oraz
2. zauważyć, że ludzie mają w temacie literatury rożne gusta?

Wow!

Skoro "bardziej wolisz czytać teologów", to ty wiesz najlepiej, co wolisz. Poczytajmy Ojca Kościoła, Tertuliana:

Czytałeś "Boga przecież nie ma"?
Biblia dla dzieci wprost tlumaczy dzieciom, że Jahwe i Jezus realnie istnieją.
To chyba porównywalne, nie?



Nie, nie dziadkowie. O islamie ja z synem gadam od czasu do czasu. W przedszkolu u niego było dziecko muzułmanskie, w szkole chyba też jest (jakieś czarnoskóre rodzeństwo, ale nie znam wyznania rodziców, bo samych rodziców nie widziałem, dzieci odbiera jakaś biała kobieta). To był świetny powód do rozmowy i pokazania, że nie każdy muzułmanin chce zabijać, wysadzać itd.
Przyznam, że o buddyzmie sam wiem niewiele. Ale nawet wczoraj o tym z synem rozmawiałem i właśnie przyznałem mu się, że nie wiele o nim wiem. Powiedziałem mu tylko, że buddyzm nie uznaje bogów, nie wierzy w bogów, ale wierzy w człowieka i celem buddyzmu jest osiągnięcie doskonałości przez człowieka i w człowieku, na ziemi, nie w jakichś zaświatach. Ale mogłem coś pomylić. Masz jakąś książkę dla młodzieży o buddyzmie?

Cel buddyzmu jest jak najbardziej „zaświatowy” – chodzi o wyzwolenie z niekończącego się cyklu narodzin i śmierci. Droga do tego prowadzi poprzez osiągnięcie Przebudzenia. W buddyzmie występują też różne istoty nadprzyrodzone, ale nie wiem na ile współcześni buddyści widzą w nich realne byty, a na ile traktują je tylko jako kreacje własnego umysłu.

Jajko!
Obawiam się, ze nie zadowolisz Johnnego, mistrza sofizmatów, dopóki nie udowodnisz, że jednakowo dużo energii wkładasz w zapoznanie potomka z każdym z 10 tysięcy istniejących systemów wierzeń - a i pewno z każdym z nieskończonych możliwości systemów jeszcze nie skodyfikowanych.

Bo dla niego to nie jest dychotomia ateizm - teizm, ale nieskończona politomia : ateizm - każda inna religia.

Przecież to Jajko w jednym miejscu twierdzi, że wychowuje swoje dziecko w duchu obiektywizmu, niczego mu nie narzucając, by mogło samo wybrać, a w innym miejscu z kolei pisze, że nie da się obiektywnie wybrać religii, jeśli się nie sprawdziło absolutnie wszystkich.



A to sam tytuł nie wystarczy? Czy jest jakaś Biblia dla dzieci, która jest zatytułowana: "Jahwe i Jezus przecież istnieją" - tak, jakby to było zupełnie oczywiste? Ba, w innym miejscu Jajko krzyczy, że na lekcjach religii uprawia się propagandę, bo zamiast mówić dzieciom, że to tylko wiara i niczego nie wiadomo, to uczy się je właśnie w tonie: "Bóg przecież jest, Jezus przecież was kocha, a do kościoła przecież trzeba chodzić!". Czyż nie tak, Jajko?



Ale ty jesteś ateistą i masz nakichane na wszystkie religie. Przy tym wcale nie jesteś obiektywny, tylko się na takiego z upodobaniem zgrywasz, co nieraz ci wykazywałem (co z twoją sygnaturką?). To chyba różnica niż w przypadku dziadków, którzy są wierzącymi katolikami?

No i?



Przeczytaj książkę, to pogadamy, bo na razie fantazjujesz.




Nie wiem co to znaczy "mieć nakichane na wszystkie religie". Staram się być maksymalnie obiektywny. Przyznasz, że informowanie dziecka o więcej niż jednej religii poprzez rozmowy, lektury, filmy jest bliższe obiektywizmowi niż tylko omawianie jednej religii jako prawdy objawionej?

Sygnaturka jest zgodna z prawdą i nie ulegnie zmianie. Jej prawdziwość potwierdza zresztą Twoje nią zdenerwowanie.

Zgodnie z teorią mamoniarską każdy ma swoją prawdę?
Obiektywizm mamoniarski polega na przedstawianiu nieprawdy, jako prawdę.
Czy wszystkie religie mogą być oparte na prawdzie? W sytuacji kiedy chodzi o wykorzystanie i okradzenie innych, to takie stawianie sprawy jest jak najbardziej pożądane.
Ale niestety! Prawda jest tylko jedna na dany temat, bo prawda, to jest wszelka rzeczywistość.
Jednak mamoniarze zaślepieni żądzą posiadania, seksu i panowania, odrzucają możliwość istnienia czegokolwiek poza tym co widać i można użyć.

No i w związku z tym pytam, ile religii udało ci się już z dzieckiem "zaliczyć" (ale tak porządnie). 2? 3? No to jeszcze całkiem sporo wam zostało.



Nie ma potrzeby, bo ja nie odnoszę się teraz do treści tego, co jest w niej napisane, tylko do formy, o której świadczy tytuł - a forma jest przecież dla ciebie ważniejsza od treści, no nie? Na tej samej zasadzie, na jakiej ty nie dyskutujesz konkretnie z tym, czego się uczy na lekcjach religii, tylko z tym, że przekazuje się to w formie "przecież xxx" - czyli tak, jakby chodziło o wiedzę i informacje pewne, a nie o wiarę.



To znaczy np. że wszystkie religie uważa się za "bajki", czyli tak, jak wielokrotnie sam o nich pisałeś.



Gdybyś starał się być maksymalnie obiektywny, to byłbyś sceptykiem, a nie ateistą.



Informowanie dziecka, że "Boga przecież nie ma" (wedle twoich słów, twój syn jest całkiem pojętnym dzieckiem, więc z pewnością rozumie, co to znaczy, że Boga "przecież" nie ma) jest tak samo obiektywne, jak informowanie go, że "Bóg przecież jest". Niczego tu nie zmienia to, że się mu przy okazji opowie np. o buddyzmie (w którym Bóg może i jest, ale na pewno nie "przecież").



Sygnaturka jest kłamstwem, co parę razy sam potwierdziłeś, np. tu: viewtopic.php?f=2&t=31484 (ciekawe, że na moje wezwanie w ogóle wtedy nie odpowiedziałeś). I nie tylko jest kłamstwem, ale jest także, sama w sobie, obraźliwa dla wierzących - bo sugeruje, że przeszkadza im w tobie jedynie to, że "nie wierzysz w bogów", a nie to, że dosłownie bez przerwy, dokładnie przeciwnie niż deklarujesz, próbujesz celowo ich urazić tymi swoimi "drobnymi niepersonalnymi złośliwościami".

No i?





Wybacz, ale nie będę dyskutował o książce z kimś, kto słyszał tylko jej tytuł. To niedorzeczne...




Nie za bajki, ale bardziej za baśnie, legendy. Jest w nich trochę prawdy, jak w każdym micie, ale branie ich zbyt dosłownie jest błędem. Religie, przekazywane z ust do ust przez wieki zostały nieźle ubarwione. To chyba oczywiste.




Zależy jak rozumiesz termin 'ateista'. Ja - jako osobę niewierzącą w bogów, ale nie negującą ich istnienia. Już o tym dyskutowaliśmy kiedyś.



A co do sygnaturki, to znalazłeś JEDEN wpis, który mógł kogoś urazić. Każdy może się pomylić. Generalnie moją intencją nie jest obrażanie nikogo, a jedynie skłonienie do refleksji, zadumy i logicznego pomyślunku. Co wiele razy mi się udało i to mnie nakręca do dalszej "działalności".