To może zadam takie ułatwiające pytanie:
czy pieniądze są tylko z pracy czy można je uzyskiwać z czegoś innego poza pracą???

Cokolwiek nie napiszesz nie uciekniesz od pojęc/zdań dualnych.
Jezeli tylko doprecyzujesz warunki w jakich mozna posiaśc pieniądze,przekonasz sie o tym.
A wiec?

No to można mieć pieniądze z czegoś poza pracą czy nie??

Można.
Jezeli wygrasz w totka,to masz farta i kasę.
Jezeli nie wygrasz,to nie masz farta i nie masz kasy.

Jezeli jesteś Teistą to masz farta i szczescie.
Jezeli jesteś Ateistą to nie masz farta i szczescia.

Prowadzisz szczesliwe zycie,ale tylko jako "jajko',a nie jako "jajko" ateista.Kapujesz?

nie kapuję, prowadzę szczęśliwe życie a nie jestem teistą
tak jak można być bogatym a nie pracować.

szcześliwy ateista, bogaty bezrobotny. Da się? Da się!

Czyli nie jesteś ani szczesliwym teistą,ani szczesliwym ateistą.Po prostu: jesteś "jajkiem'

Jajko to tylko nick.

Domyslam się

Ok, ale mówimy o generaliach. Sam wskazujesz, że trudności są ok, jeżeli są pokonywane - tj. de facto, jeżeli ich już nie ma.

A czy w takim razie można powiedzieć, że zostanie ateistą wiąże się z nałożeniem na siebie trudności?



Ok. A czy wobec tego zgodzisz się z tezą, że ateiści posiadają tyle samo odpowiedzi na trudne pytania i problemy, co teiści?

Mnie się wydaje, że najtrudniejsze jest stawanie się ateistą. Osoba wierząca ma gotowe odpowiedzi, zaś osoba chcąca dopiero stać się ateistą nagle musi je porzucić i szukać nowych. Z których wiele będzie zwykłym: "nie wiem". To może być przerażające dla wielu. Zresztą nie mniej niż wizja końca życia po śmierci. Oczywiście nie wiedza w tym zakresie, ale przekonanie, że po prostu będzie nic. A nie raj z dziewicami, wieczne łowy na prerii czy towarzystwo aniołków. Z drugiej strony, nie obawia się piekielnych ogni i innych Hadesów, co jest niewątpliwie okolicznością łagodzącą niedogodności, ale raczej w minimalnym stopniu, bo mało który wierzący chyba zakłada spędzenie wieczności w stanie potępienia.
Po jakimś czasie, u ateisty dochodzi do przełamania tych trudności i pogodzenia się z inną wizją świata. Zdaniem ateisty, oczywiście lepszą, prostszą, bez zbędnych udziwnień. Tak więc, chyba można powiedzieć, że wówczas te pierwsze trudności się kończą. Ale pojawiają się kolejne: rodzina, znajomi, praca, szkoła, organizacja religijna, do której człowiek został wcześniej zapisany... Jest to trudne zwłaszcza w małych społecznościach, w których taka odmienność nie jest mile widziana. No i mam tu, rzecz jasna, na myśli warunki polskie, a nie liczne miejsca na świecie, gdzie za przyznanie się do niewiary w lokalne bóstwo idzie się od razu do piachu. Zgodnie z przysłowiem, "jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one", jak która wrona kracze inaczej to pozostałe ją zadziobią. Tak więc uważam, że ateiści nie mają łatwo, co nie znaczy że są z tego powodu nieszczęśliwi. Jestem przekonany, że takiej zależności absolutnie nie ma. Czy matka dziecka ma trudniej niż kobieta bezdzietna, na tym samym stanowisku, w tym samym mieście, żyjąca tak samo? Ma. A czy jest z tego powodu (dziecka) nieszczęśliwa? Wątpię śmieć.



Nie jestem pewien czy zbiory trudnych pytań teistów i ateistów są jednakowe. Na pewno mają jakąś część wspólną i sądzę, że na każde pytanie zarówno teista, jak i ateista ma jakąś odpowiedź. Tylko, że te odpowiedzi są inne. Ateiści, powiedziałbym, mają mniej pocieszające ich odpowiedzi, bardziej brutalne. Przykład podałem wyżej.

Na pewno nie są. Ateiści nie pytają np. "dlaczego Bóg na to pozwala" , względnie "ile serc należy wyrwać, żeby Słońce działało jak trzeba".

Ateista na rozdrożu.



No cóż,chrzescijanie wierzą że życie materialne kończy się tuż po smierci.I tutaj ateizm i teizm są zbiezne.Przewagą Teizmu jest niewątpliwie raj niematerialy,co stanowi de facto wartość dodaną na korzyść teizmu.


Czyli ma znacznie mniejszą motywację do czynienia dobrze niz chrzescijanin.


A do tego czasu ateista miota się na lewo i prawo azeby znależc odpowiedzi alternatywne względem chrzescijanstwa.Ale co istotne, ateizm jest wzgledem teizmu chrzescijanskiego (KRK) znacznie bardziej dogmatyczny.Ateista nie może wierzyć w Boga,ale może wierzyć w ewolucję,natomiast teista może wierzyc i w Boga i w ewolucję.Po raz kolejny mamy wartość dodaną na korzyść teizmu.


Niekórzy uczniowie zadawalają się piatka w szkole, inni szóstką.Nie zmienia to obiektywnego faktu,że szóstka to ocena lepsza od piatki.Ocena+1 względem piatki stanowi wartość dodaną,czyli analogicznie do Teizmu.


Ja zadowalam się stwierdzeniem: są mniej szczęsliwi od teistów.



W ateistycznym obrazie swiata wszystko co się dzieje wokół jest skutkiem przypadku bądz działających praw.Nie istnieje tutaj sens całosciowy,co de facto obraca się na ulotność i przygodnosć szczęscia w zyciu.W przypadku swiatopoglądu teistycznego gwarantem szczescia jest osobowy Bóg,czyli to co robimy nie ulega de facto degradacji.Ponadto ten osobowy Bóg może ludzi udoskonalic,ocalić i wchodzić w relację z nimi.Ateiscie pozostaje jedynie nicość.Kiedy ateista bierze pod uwage te wszystkjie czynniki o kórych była tutaj mowa musi sobie zdać sprawę z tego jak ubogie (mniej szczęsliwe) życie prowadzi względem teistów.

I to nie czyni ich mniej szczęśliwymi? Choćby minimalnie?

Nie sądzę, ale jeśli znajdziesz kilka cytatów...

Ależ Jajo, przecież wiadomo, że ateistom trudno jest wprost powiedzieć, że są mniej szczęśliwi od teistów.. misjonarstwo ateistyczne mogłoby na tym ucierpieć No ale skoro mówią, że mają "mniej pocieszające ich odpowiedzi, bardziej brutalne" od teistów, to chyba można z tego wyciągnąć jakieś wnioski, no nie?