Wysłany: Nie Gru 25, 2005 1:10 Temat postu:

--------------------------------------------------------------------------------

klarowna napisał:
cierpienie ma wydobyć z dna człowieka walory duszy, niejako pokazać Boga, wezwać do nawrócenia, potrząsnąć wewnętrznie a kiedy człowiek przez to przejdzie to dopiero zauważy lekcję jaką dał Pan Bóg?

Wydaje mi się, że cierpienie oczyszcza duszę. Nie wiem jak to się dzieje i nie potrafię, tego logicznie wyjaśnić, ale wiele wskazuje na to, że tak jest.
Np. Chrystus cierpiał i był to największy dar dla ludzkości. Jego cierpienie zmieniło los wszystkich ludzi, więc trudno zaprzeczyć, że cierpienie ma wielką moc. Przypuszczam, że kluczowe znaczenie ma tutaj stosunek człowieka do swojego cierpienia. Alternatywa: akceptacja lub odrzucenie - jest chyba zbytnim uproszczeniem.

Święci cierpią i to cierpienie daje im siłę, swoje cierpienia ofiarowują za innych. To by sugerowało, że jest to pewna wartość. Może ktoś ma jakieś wyjaśnienie na temat sensu cierpienia? Czy to wiąże się z tematem? Chyba tak.
_________________
Zrozum aby uwierzyć, uwierz aby zrozumieć


Nigdy nie zrozumiem osob ktore moga tak myslec Oczywiscie pewnie sie chlopak w zyciu nacierpial i dla niego to takie budujace bylo albo nie ma pojecia co to znaczy cierpiec i dlatego takie bzdury napisal

Pewien prorok u Aborygenów głosi słowa które powodują że Aborygeni są szczęśliwi, dobrzy i w ogóle debeściaki. Czyli to ten jest prawdziwy?


Również je opisałem.


Nie zadowalam się odpowiedzią "nie wiadomo". Nie zadowalam się też odpowiedzią "bo tak mówi Pismo".


Instykt przetrwania jest silny - dlatego dany genotyp z takim instynktem może przetrwać (co widać - wszystkie stworzenia dążą do tego żeby żyć). Jednak przy większej inteligencji i zauważeniu faktu że umrze się tak czy owak trzeba jakoś obawy wywołane tym instynktem uspokoić. Co niniejszym czynisz. Wszystkie klocki układanki pasują i jest ich tak mało jak mało byłem w stanie użyć żeby zbudować spójne wyjaśnienie "intuicji że nie wszystek umrę".


Czyli wmawianie sobie że jest tak a nie inaczej pomimo że nie mam dowodów na to co sobie wmawiam jest rozwiązaniem? Być może, ale dla mnie nieskutecznym. Nie jest mi wszystko jedno co się ze mną stanie, co nie prowadzi do wniosku że powinienem sobie wymyślać jakieś kojące hipotezy. Chyba że masz na myśli jakieś inne rozwiązania?


To jest przykład gdy wiadomo co robić.

Ania !

Moja ocena sytuacji :

Życie to proces głównie nieprzyjemny. Jak to mówią :
"W życiu piękne są tylko chwile"
"Szczęśliwe chwile to motyle , życie wieczna tęsknota"
"Życie jest złe czy są pieniądze czy nie " itp.
Z rozumowego punktu widzenia należało by ten proces jak najszybciej przerwać. Zwierzęca część naszego umysłu zwana instynktewm samozachowawczym uniemożliwia nam kierowanie się rozumem poprzez zabużenie jego funkcjonowania.
Zaburzenie to może przybrać forme koncepcji metafizycznej.

Masz racje że technika umożliwia zaspokojenie potrzeb najbardziej elementarnych ( fizjologicznych/biologicznych ).
Właściwie pomaga także przy zaspokojeniu potrzeb wyższego rzędu.
Można łatwo się komunikować by poszukiwać akceptacji czy miłości.
Ułatwia dostęp do sztuki , czy religii.

Mnie trudno pojąć postawe ludzi którzy gotowi są wierzyć w cokolwiek byle mieć poczucie posiadania prawdy absolutnej.

Ania !

Wysmażyłem posta dla ciebie ale mi go wcieło.

Niewiem czy to błąd systemu , moja nieudolność , czy wola moderatora.

Proszę o informacje czy ktoś usówał czy mam pisać ponownie .

O !
Jest !

W związku z powyższym prosze moderatora o usunięcie zbędnych postów.

Pozdrawiam.

Chcesz przez to powiedzieć, że wszyscy ludzie są nierozumni (nierozumne istoty, żeby nie powiedzieć " zwierzęta") , bo jeśliby kierowali się rozumem to powinni już dawno ( jak tylko dojdą do takiego poziomu świadomości, że zdają sobie sprawę z nieuchronności śmierci ) mówiąc eufemistycznie odejść z tego świata.




czyli ludzie wierzący - to poczciwi idioci,

a świat jest przecież ( jak pewien sklep) "nie dla idiotów".




Po pierwsze.

To co napisałeś to szerokie uogólnienie, które wskazuje na Twoje subiektywne rozumienie wiary.

Po drugie.

Ludzie nie wierzą w cokolwiek. Tutaj należałoby wzszczególnić kogo i co masz na mysli.

Po trzecie.

Jeżeli chodzi o kwestię wiary , to już samo pojęcie tego słowa wskazuje na to, że nie ma się pewności, że jest tak czy inaczej.

Wierzymy, zawierzamy komuś, czemuś, nie wiemy jak jest naprawdę.
Wiara to zaufanie, że ktoś mówi prawdę, a nie poczucie , że ja wiem jak jest.

Pozdrawiam danbog.

Ibrisolu droczysz się ze mną, czy rzeczywiście nie wiesz o co mi chodzi




Mógłbyś mi przypomnieć , w którym fragmencie o tym piszesz.



A jaka jest Twoja odpowiedź na te pytania?




Czyli mówisz tutaj to samo co danbog, że ludzie są nierozumni i samooszukują się by przetrwać ?

A tak na marginesie to co mówi ci Twoja intuucja?



Ja nie mówię o wmawianiu sobie czegoś, raczej chodzi mi o krok dalej t.j.
próbę zrozumienia dlaczego , zobaczeniu prawdy o sobie samym.

[/quote]

Czyżby?

Są sytuacje, gdy nie wiadomo co robić.
Bezsilność w przyglądaniu się jak gaśnie, czy męczy się kochana osoba to chyba jedno najboleśniejszych doświadczeń.

A i tak staramy się cokolwiek robić :
po prostu być, by ten ktoś wiedział , że nie jest sam.

Ania !

Dokładnie. Ludzie to jeden z gatunków zwierząt . Wyposarzony w chwytne kończyny i w sprawny muzg.
W tak działającym świecie w jakim żyjemy istoty kierujące się wyłącznie świadomą logiką nie mogą przetrwać , ponieważ nie znają celu swego istnienia i są narażone na cierpienie w walce z prawami przyrody.
Dlatego proces ewolucji utrwala ceche zwaną instynktem samozachowawczym nakazującą przetrwać za wszelką cene , wbrew logice i świadomości.

Dlamnie argumentem przemawiającym za wyborem "odeścia" jest nie tyle świadomość nieuchronności tegoż , co świadomość nieuniknioności cierpienia w procesie życia.

Nigdzie nie zazwałem ludzi poczciwymi idiotami. Jesteśmy poprostu zwierzętami.

Wynika z tego że świat jest właśnie dla zwierząt. Samoświadomym i logicznie działającym istotom trudno w nim przetrwać.


Wydaje mi się że uogólnienie jest przejawem obiektywizmu ( a nie odwrotnie ).
Ludzie wierzą w cokolwiek. Np. :
W Jahwe.
W Kriszne
W kosmitów
W reinkarnacje
W to że ich to zagadnienie nie dotyczy.
W że jak zaczną codziennie podskakiwać na jednej nodze to będą żyć wiecznie i unikną cierpienia.
W to że naprawde są kimś innym gdzieś indziej ( np. pluszowym misiem ) i ich cały ten bałagan nie dotyczy.
Itp.
Dla mnie jest to przejaw ucieczki od rzeczywistości. Ten sam mechanizm działania tylko różnie się objawiający.

Jeśli ktoś wierząc ma świadomość że niema pewności co do przedmiotu wiary to wszystko wporządku.
Niestety niektórym to umyka i wierzą absolutnie , traktując założenia swojej wiary jako prawde absolutną , a nie warunkową. Tacy ludzie dezorganizują życie innym.
Ciesze się że masz tego świadomość.
Wypowiadając się na tym forum usiłuję przekonywać do takiego stanowiska.
Pozdrawiam.

Ani jedno ani drugie. Przykład jest hipotetyczny, ale dzięki niemu mam nadzieję dowiedzieć się na czym polega "poznanie po owocach".


Cel życia:
Subiektywny - życie zgodnie ze swoimi zasadami i dążeniami.
Obiektywny - nie wiem.


Nie posiadam jej. I nie udaję że jest inaczej.


Jest to wyjaśnienie najprostsze i przy najmniejszych założeniach. Może nie tyle "nierozumni" co niewystarczająco rozumni żeby przyjąć niesprzyjającą alternatywę.


Że to ufoludki nas stworzyły razem ze Wszechświatem. Żartowałem.
A co ma do tego intuicja? Każdemu może podpowiadać co innego. A nie może być tak że każda podpowiedź jest prawdziwa.


A konkretniej? Na czym ma to polegać?


Ależ wiadomo że tak właśnie w tej sytuacji należy czynić. A jeśli czegoś nie wiadomo, to pozostaje loteria.

Witam po dłuższej przerwie.




Nie do końca mnie zrozumiałeś.

Wierzę komuś, że ten mówiąc o czymś mówi prawdę. Po prostu ufam, że ten ktoś nie kłamie.

Również pozdrawiam.

Ania.

tak mówisz ?
Rzucić los " o życie wieczne", a z kim się zakładasz z samym sobą?

Ania !

Nie jestem specjalistą od wilków , ale przypuszczam że jakoś tam dbają o swoją higiene.

Uogólnienie ( synteza danych ) to podstawowe narzędzie poznawania świata. Za jego pomocą formułujemy ( odkrywamy ) prawa przyrody , czy teorie tych praw.
Stereotyp czy slogan to wadliwa teoria ( nie obejmująca wszystkich danych ). Wine za posługiwanie się nini ponosi człowiek postanawiający wierzyć w nieomylność swojej syntezy doznań.
To wiara powoduje zamazywanie ostrości widzenia poprzez tworzenie dogmatów ( stereotypów ).
To nie nażędzie jakim jest uogólnienie jest złe , ale postępowanie człowieka uznające jakąś postać tegoż za ostateczną i niepodważalną.

Uogólnienie to proces obiektywizacji doznania.
Obiektywizacja to sposób wartościowania sprzecznych doznań by wysublimować fałszywe.

Nie twierdze że wiem jaka jest rzeczywistość , ale podejmuje tród ustalenia tego. Nie uciekam w pierwszą lepszą metafizyke.

Na świecie jest mnustwo ludzi mówiących sprzeczne prawdy. Jeśli istnieje logika ( proces myślenia ) to niemogą wszyscy mieć racjii. Musisz wybrać komu wierzyć.
Jak tego dokonujesz ?

A co gdyby szamanowi Aborygenów udało się stworzyć lepsze społeczeństwo? To on będzie wówczas tym najlepszym?


Nie.


Zgadza się. Nie mam odpowiedzi, nie wiem.


Czy chcesz czy nie, ludzie są zwierzętami - z biologicznego punktu widzenia niewiele różnimy się od szympansów, z którymi dzielimy 99% genów. Jesteśmy lepsi ilościowo po posiadamy większy mózg, ale jakościowo niczego nowego nie wnosimy. Mercedes jest lepszy od Poloneza ale oba są jednak samochodami.


Przestałem się łudzić.


Obecnie to samo co rozum.


A co to da, skoro różni ludzie korzystający z tego typu metod otrzymują różne wyniki?


Nie lubię loterii, bo mają to do siebie że częściej się przegrywa niż wygrywa.
Dlatego jeżeli czegoś nie wiem to przyznaję że nie wiem. Nie wymyślam hipotez w celu załatania dziurawej wiedzy. Wolę wiedzę dziurawą niż prowizorycznie łataną.

Toż idzie o to, że to właśnie co w tych dziurach siedzi zrujnować może wszelką bezdziurową wiedzę.
Ale rozumiem i częściowo popieram

Wiara to zupełnie coś innego.

Dogmat to nie stereotyp.

Komu wierzyć. Jak tego dokonuję?
"Po owocach ich poznacie".